محمد النوباني در رای الیوم نوشت: اسرائیلی ها نفوذ قدرتمندی در روسیه دارند و این نفوذ، مولود امروز نیست، بلکه از زمان اتحاد جماهیر شوروی وجود داشته است. نفوذ اسرائیلی ها در روسیه در دوره ریاست جمهوری یلتسین نمود بارزی یافت؛ اما پس از آنکه پوتین زمان ریاست در روسیه را بر عهده گرفت، نفوذ مذکور تضعیف شد.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»؛ در ادامه این مطلب آمده است: هیچ کس نمی تواند انکار کند که پوتین توانست با زیرکی تمام، از رابطه اش با نتانیاهو برای جلوگیری از سوء استفاده اسرائیل از ماجرای حضور ایران در نزدیکی مرزهای جولان اشغالی، برای دخالت نظامی مستقیم در جنگ سوریه، بهره گیرد. علاوه بر اینکه واگذاری اس 300 روسی به سوریه، به دنبال حمله هوایی اسرائیل به لاذقیه و ساقط شدن جنگنده روسی، دلیل قاطعی است برای اینکه روسیه هرگز به اسرائیل اجازه تجاوز از خطوط قرمز در سوریه نمی دهد.
در این میان، اشتباه محض است که تصور کنیم روسیه ای که می داند دخالت نظامی اش در سوریه زمینه را برای بازگشت آن به میدان بین المللی، بعنوان رقیب قوی ایالات متحده فراهم کرده است، اکنون به دنبال طرد نیروهای ایرانی از سوریه باشد، تا به این وسیله از محاصره اقتصادی آمریکا بکاهد، یا اینکه به خاطر سیاهی چشم نتانیاهو نیروهای ایرانی را مجبور به خروج از سوریه کند.
بر این اساس، به نظر می رسد صحبتهای نخست وزیر اسرائیل در این خصوص که طی سفرش به مسکو، به توافقی با پوتین دست یافته است که مربوط به خروج نیروهای ایرانی از سوریه است و همچنین اظهارات پوتین در مورد تشکیل یک گروه بین المللیِ برای بیرون راندن نیروهای خارجی از سوریه که اسرائیل هم در این گروه جای دارد، تنها مانوری از سوی رئیس جمهور روسیه بوده است برای خارج کردن نیروهای بیگانه از سوریه؛ همانطور که پیش از این، قبل از آزادسازی جنوب سوریه، با اسرائیل توافق کرد که ایران و حزب الله را تا مسافت 80کیلومتر مربع از جولان دور کند، تا به این شکل، سکوت نتانیاهو را بخرد.
بنابراین، سیاست تنها زبان منافع را می شناسد و گمان نمی کنیم به نفع روسیه باشد که در شرایطی که رقابت سختی با ایالات متحده دارد، هم پیمان خود، ایران را تضعیف کرده و هم پیمان واشنگتن، یعنی تل آویو را تقویت کند.
