کورت میلز در نشنال اینترست نوشت: همزمان با آغاز سال ۲۰۱۹، نزدیکان و متحدان ترامپ به تکاپو افتاده‌اند تا او را به سوی رویکرد خود متمایل کنند. دستورکار سیاست خارجی ترامپ واضح است و مکررا به طور رسمی به آنها اشاره شده است: خروج از سوریه، عقب‌نشینی از افغانستان و احتمالا بازنگری در تعهدات آمریکا نسبت به ناتو.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»؛ در ادامه این مطلب آمده است: اما این‌ها کار آسانی نیستند. یکی از حامیان او رقیب سابقش سناتور رند پاؤل است که می‌گوید: «ما در جنگ افغانستان پیروز شده‌ایم. باید بیاموزیم که چطور این پیروزی را اعلام کنیم و به خانه برگردیم. نباید آنجا بمانیم تا ملت سازی کنیم. ترامپ متوجه این موضوع شده اما خیلی‌ها در واشنگتن سردرگم هستند.» پاؤل با اعلام خبر حضور مکررش در کاخ سفید گفته است: «هیچ‌گاه این اندازه به عملکرد ترامپ افتخار نکرده‌ام. اولویت دادن به آمریکا یعنی اعلام پیروزی در افغانستان و سوریه. ترامپ در حال عمل به وعده‌هایش است». ترامپ طی دو سال گذشته موفق شده یک ائتلاف غیررسمی در حوزه سیاست خارجی با واقعگرایان در کنگره تشکیل دهد.
چنانکه نماینده مجلس، توماس میسی، متحد ثابت قدم پاؤل در سال ۲۰۱۶ متعاقب پیروزی غافلگیر کننده ترامپ در انتخابات گفته، ترامپ پس از پاؤل، به دلیل ملاحظات جنگ و صلح، دومین گزینه مطلوب او برای پست ریاست‌جمهوری بوده است. او در یک کنفرانس سیاست خارجی گفت: «معتقدم در حزب جمهوریخواه این تمایل به وجود آمده که ما نباید در تمام امور دخالت کنیم. این رویکرد سیاسی ما در آینده خواهد بود».
اما در واشنگتن بسیاری تلاش دارند که دولت را متقاعد کنند تا این رویکرد را تغییر دهد. سناتور مارکو روبیو، یکی دیگر از رقبای پیشین ترامپ، این هفته اظهاراتی در مخالفت با خروج از سوریه مطرح کرد: «تاریخ این منطقه نشان می‌دهد که هرگاه فشار را کاهش دهید، گروه‌های افراطی دوباره سر بر می‌آورند. اگر یک سال دیگر دوباره شاهد برافراشته شدن پرچم سیاه و فیلمهای سر بریدن در یوتوب باشیم، مجبور می‌شویم دوباره به آنجا برگردیم که دستاورد بسیار نامطلوبی برای رییس‌جمهور خواهد بود».
با کشته شدن چهار نظامی آمریکایی در حمله انتحاری اخیر، روبیو به نمایندگانی پیوست که خواستار ادامه حضور آمریکا در سوریه هستند. افراد دیگری نیز هستند که از توقف خروج از سوریه ناخرسند نخواهند بود. سناتور پاؤل از کسانی است که نظر مثبتی به تحکیم موقعیت بولتن در دولت ترامپ ندارد. در دوران تشکیل دولت، او با معرفی بولتن برای هر یک از پست‌های وزیر امورخارجه، معاون آن و و مشاور امنیت ملی مخالفت کرده بود. بولتن در نهایت موفق شد به مقام آخر دست پیدا کند. دلیلش هم این بود که برای کسب این مقام نیازی به موافقت سناتورها نیست. بولتن اکنون در موقعیتی قرار دارد که استفن بانون و جیمز متیس در اوایل کار دولت داشتند. او اکنون در اوج قدرت خود به سر می‌برد و به همین دلیل است که تاکنون تا این اندازه آسیب‌پذیر نبوده است.
یکی از منابع نزدیک به کاخ سفید به ما گفت: «بولتن روی لبه تیغ راه می‌رود چراکه فرمانهایی که رییس‌جمهور اعلام و منتشر کرده را ناکام می‌گذارد». یکی از مقامات کاخ سفید به فارین پالیسی گفته بود که «این اقدامات بولتن موجب شکل‌گیری شکافی میان او و رییس‌جمهور شده است».
اما مشکل ترامپ این است که فعلا قادر نیست دست از متحدانش بکشد. با تعطیلی دولت و حرکت اقتصاد به سوی رکود، سیاست خارجی دیگر اولویت او نیست. و البته مسأله گزارش مولر نیز در میان است. بولتن و اطرافیانش، مهم‌ترین حامیان ترامپ در این قضیه هستند. فرد فلیتس، یکی از نزدیکان به شدت وفادار بولتن اخیرا در یکی از مناظره‌های تلویزیونی فاکس، به دفاع جانانه از عملکرد ترامپ و تصمیم او برای ممانعت از سفر کنگره‌ای دموکرات‌ها در طول دوران تعطیلی دولت پرداخت. منازعه میان تندروها و واقعگرایان در دولت ترامپ لاینحل باقی مانده و شواهدی در دست نیست که این نزاع به این زودی ها پایان بیابد
