هیل در مطلبی به قلم Dalia Dassa Kaye نوشت: پس از عدم تایید پای بندی ایران به توافق هسته ای در اکتبر گذشته و اعلام خروج آمریکا از برجام در ماه می توسط ترامپ، بازگشت تحریم های این هفته مایه شگفتی نیست. اما تحریم های شدیدتر در اوایل ماه نوامبر اجرایی می شود که ایالات متحده آمریکا تلاش خواهد کرد تا به طور کامل صادرات نفت ایران را متوقف سازد. این اقدام به طور واضح در راستای کمپین حداکثرسازی فشار برای تحصیل فروپاشی توافق هسته ای است.
به گزارش «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: این مسئله دیگر یک تمرین یا تئاتری نیست که در آن پرزیدنت ترامپ تویئتی ارسال کند و تعداد کمی تهدیدات او را جدی بگیرند، بلکه ایالات متحده آمریکا از توافق نامه ای خارج شده که اکثر جهان و تمامی طرفین آن و آژانس بین المللی انرژی اتمی بر تداوم و پای بندی به آن تاکید دارند. اکنون این یک توافق واقعی است که می تواند پیامدهای مادی زیادی بر بازارهای نفت جهانی، تجارت بین الملل و مردم ایران داشته باشد. هیچ شکی نیست که بازگشت تحریم ها به ویژه برای اروپا و ایران دردناک خواهد بود. اما آیا هیچ راهی وجود دارد که برای آمریکا و منافعش در حفظ چالش با ایران خوب باشد؟ متاسفانه پاسخ به این پرسش « خیر» است.
اجازه دهید در ابتدا تاثیر آن بر اروپا شروع کنیم. توافق هسته ای ایران از منظر اروپایی ها؛ یک دستاورد بزرگ بین المللی است و برنامه هسته ای ایران به مدت حداقل 10 سال تحت یک رژیم بازرسی و نظارت قوی قرار می گرفت – هر چند کامل نبود اما به مراتب نسبت به محدودیت های دوران قبل از برجام بهتربود. اما توافق هسته ای به حوزه های دیگر نگرانی های مشترک آمریکا و اروپا در مورد ایران مانند موشک های بالستیک و حمایت از گروه های افراط گرا در منطقه توجهی نشده بود.
در حقیقت اروپایی ها به طور فعالانه تلاش کردند تا پرزیدنت ترامپ را راضی کنند که از توافق هسته ای خارج نشود و تا آن ها بتواند از این طریق در مورد نگرانی های بین المللی دیگر مرتبط با ایران همکاری کنند. اما اکنون پس از خروج آمریکا از برجام، اروپایی ها درصدد هستند تا این توافق را بدون آمریکا حفظ کنند. در این راستا آن ها به حمایت از شرکت های اروپایی در تداوم تجارت با ایران متعهد شده اند که می توان به قوانین مسدود کننده برای به چالش کشیدن تحریم های ثانویه آمریکا اشاره کرد. در حالی که برخی دیگر نسبت به این که دولت های اروپا قصد حفظ سرمایه گذاری در ایران را داشته باشند شک و تردید دارند. همچنین توانایی اروپایی ها برای انجام این اقدام در عمل سوال برانگیز است. شرکت های اروپایی نمی نوانند خطر از دست دادن بازار آمریکا را بپذیرند و همین عدم قطعیت ایجاد شده پس از خروج آمریکا از برجام منجر به خروج شرکت بزرگ توتال فرانسه از ایران شد.
با توجه به تحمیل تحریم های جدید آمریکا، به دلیل وابستگی به دلار آمریکا، رئیس بانک سرمایه گذاری اروپا گفت که آن ها نمی توانند در ایران نقشی ایفا کنند و این مسئله شک و تردید در مورد توانایی دولت های اروپایی در حفظ شرکت ها و سرمایه گذاری در ایران را افزایش داد. همچنین دولت ترامپ درخواست قدرت های بزرگ اروپایی را برای اعطای معافیت در ماه گذشته را رد کرده و به سیاست انعطاف ناپذیری خود برای تجارت با ایران ادامه داده است.
بر خلاف سالهای 2012-2015، که ایالات متحده آمریکا توانست با کسب اجماع و رضایت اروپا و قدرت های بزرگ دیگر در زمینه اعمال تحریم ها علیه ایران ، این کشور را وادار کند که به میز مذاکره بازگردد، اما در وضعیت فعلی پای بندی اروپا به تحریم ها محصول فشار و اجبار آمریکا خواهد بود. اعمال تحریم ها اگر چه ممکن است زمینه خروج اروپا ، ژاپن و کره جنوبی از ایران را فراهم کند اما به چه قیمتی؟ در حال حاضر شکاف جدید بین آمریکا و متحدان قدیمی اش اجتناب ناپذیر است.
هنگامی که تاثیر آن بر ایران مورد بررسی قرار می گیرد ، این امر می تواند عواقب ویرانگری مورد انتظار ایران باشد. در حالی که تقریبا نیمی از صادرات نفت ایران به چین و هند می رود ، همچنان ایران از بازگشت تحریم های ماه نوامبر و از دست دادن یک سوم صادراتتش به بازارهای اروپا و اسیا هراسان است. بنابراین با به نصف رسیدن ارزش پول ایران از بهار گذشته، تورم سریع و بیکاری زیاد ، دشوار است که به این نتیجه برسیم که چنین اختلالی به اقتصاد ایران ضربه نمی زند. این امر همچنین حتی با افزایش احتمالی صادرات نفت عربستان برای جبران آن ، بازارهای نفت جهان را بی ثبات می کند.
آیا ابزار تحریم ها با ایجاد فشار بر مردم ایران می تواند منجر به تغییرات سیاست منطقه ای و بازگشت آن ها به میز مذاکره می گردد یا خیر؟ در وهله نخست، چین بزرگترین شریک تجاری ایران تاکید کرد که آن ها موافق تحریم های آمریکا نیستند و همچنین دو کشور هند و ترکیه تصریح کردند که آن ها تنها به تحریم های سازمان ملل نه تحریم های یکجانبه پای بند خواهند بود. ایران ممکن است با چنین مواضعی بتواند از سردرگمی در بیاید.
اگر چه بازگشت برنامه بازی تحریم ها ممکن است اروپا را به خروج از ایران مجبور کند و به ایران و مردمش صدمه بزند، اما بعد چی؟ اگر خروج از توافق و تلاش برای حداکثر سازی فشار منجر به تغییر رفتار نشود ، بعد چه خواهد شد؟ دولت ترامپ از بین بردن توافق را آسان تر از پیدا کردن یک جایگزین بهتر دانسته است.
