جین میر گزارشگر نیویورکر در مقاله ای به موضوع کریستوفر استیل پرداخته و می نویسد: کریستوفر استیل در یکی از روزهای ماه ژانویه، پس از گذراندن ساعات کاری خود در دفتر لندن و پس از چند تماس تلفنی به سمت ایستگاه قطار حرکت کرده و به سمت ، منطقه ای که در آن زندگی می کرد رفت.
به گزارش «انتخاب»، در ادامه مقاله نیویورکر آمده است: او قصد داشت شام را در خانه با همسرش بگذراند. آنها از مدت ها پیش، زندگی خود را در شهر فرنهام آغاز کرده بودند، شهری زیبا با خیابان های بزرگ و خانه هایی بی اندازه بزرگ.
در واقع این زوج با چهار فرزندشان در مساحت تقریبی یک هکتار زمین زندگی می کردند. استیل، با پنجاه و سه سال سن ،بسیار شبیه به سایر بازرگانان بود، تنها تفاوت وی با سایرین در این واقعیت بود که او تلفن های خود را در یک کیسه فرادی، «کیسه ای که از پارچه ای مخصوص طراحی شده » نگه داری می کرد تا از تشخیص سیگنال های آن جلوگیری شود.
در همین دوران بود که یک دوست قدیمی از واشنگتن دی سی با خبرهایی بد با استیل تماس گرفت. او گفت : دو سناتور جمهوری خواه؛ لیندزی گراهام و چارلز گراسلی، نام استیل را به وزارت دادگستری داده اند تا برای تحقیقات کیفری احتمالی در مورد ایالات متحده حاضر شود .درواقع آنان به استیل اتهاماتی زده بودند.این موضوع بر این اساس به راه افتاده بود که وی نویسنده یک پرونده محرمانه بود. در نتیجه دخالت وی در این پرونده باعث شد تحقیقات فدرال درباره پیوندهای احتمالی رئیس جمهور دونالد ترامپ با روسیه به استیل نیز مرتبط شود.
مقامات به وی درخصوص دروغ گفتن به اف بی آی و افسران این سازمان هشدار دادند، چرا که نتایج یافته های آنان کاملا مشخص بود . از سوی دیگر ، جزئیات ارجاع جنایی به استیل کاملا طبقه بندی شده بودند و بنابراین استیل نمی توانست ماهیت این اتهامات را درک یا رد کند . او طی این مدت با ابهامات زیادی رو به رو شد و رابط های مطبوعاتی او نیز اطلاعاتی گمراه کننده در مورد وی منتشر می کردند .
نزدیک به سه دهه ، استیل به عنوان یک متحد نزدیک با ایالات متحده کار کرده بود و نمی توانست تصور کند که چرا کسی باید اعتقاد داشته باشد که او فریب دهنده و متقلب بوده است. در این میان بارها به وی تاکید شد که دروغ گفتن به افسران اف بی آی یک جرم است که می تواند تا پنج سال زندان در پی داشته باشد.
اما این تهامات فقط باعث افزایش شک و تردیدها می شود. شهرت این روزهای استیل را می توان حاصل مصاحبه او با روزنامه بوز فید دانست. در این مصاحبه او در خصوص پرونده تصویری در خصوص توافق میان ترامپ و روسیه سخن می گوید .
بر اساس این اطلاعات ، کمپین ترامپ جریانی منظم از اطلاعات را از کرملین، دریافت می کرده است . اطلاعاتی از جمله در مورد رقبای دموکرات و دیگر رقبای سیاسی ترامپ . افزون بر این ها استیل مدعی شد مقامات روسی ترامپ را به مدت پنجاه سال ، به عنوان یک دارائی ارزشمند تحت سلطه خود داشته اند. وی به این موضوع نیز اشاره کرد که روس ها فیلم هایی مستهجن با محور تعرض جنسی از ترامپ در اختیار دارند و بخشی از این تصاویر به ارتباط ترامپ با روسپیان روسی مرتبط است .
در اوایل سال 2016، آژانس اطلاعاتی اربیس (که یک شرکت تحقیقاتی کوچک بود که توسط استیل و شریکش در سال 2009 تاسیس شده بود ) که پس از خروج استیل از ام آی سیکس به عنوان یک سرویس اطلاعاتی رادیکال بریتانیایی تشکیل شده بود ، توافق کردند تا تحقیقات مخفی خود را درباره روابط سیاه ایالات متحده و روسیه انجام دهند . از سوی دیگر اربیس قراردادی قانونی برای همکاری با یک شرکت تحقیقاتی خصوصی در واشنگتن انجام داد . این شرکت که فیوژن،نام داشت به نوبه خود، توسط یک شرکت حقوقی، دیگر حمایت می شد که هر 2 آن ها توسط نماینده حزب دموکرات در انتخابات ریاست جمهوری یعنی هیلاری کلینتون حمایت می شد .
چند ماه پس از امضای این قرار داد، استیل متوجه شد که از طریق این زنجیره، تحقیق او به طور مشترک توسط کمپین کلینتون و D.N.C رصد می شود . در کل، استیل برای کار خود یک صد و شصت و هشت هزار دلار دریافت کرد .
استیل بیش از بیست سال در ام آی سیکس کار کرده است که بخش اعظم آن به روسیه اختصاص داشته است. برای مدت 3 سال، در دهه نود، او در مسکو تحت پوشش دیپلماتیک جاسوسی می کرد. بین سالهای 2006 و 2009، وی میز کار روسیه را در لندن اداره کرد. او در روسیه مسلط بود و به طور گسترده ای به عنوان متخصصی حرفه ای در کشور شناخته می شد. با این حال، به عنوان یک شهروند بریتانیایی، او در مورد سیاست های آمریکا آگاهی نداشت . پیتر فریچ، یکی از بنیانگذاران فیوژن، که با استیل کار کرده است، می گوید : "او یک افسر حرفه ای خدمات عمومی است . در انگلستان کارمندان دولت چندان تخصصی در سیاست ندارد . او در مورد میدان عمومی نادان است. "
