المیادین نوشت: سوالهای زیادی در مورد سفر اخیر پادشاه سعودی به مسکو، درست در زمان بحث بر سر راه حلهای بحران سوریه مطرح می شود.
به گزارش «انتخاب»؛ از زمانی که ایالات متحده آمریکا در مورد تعامل با پرونده سوریه نسبت به هم پیماناش سردی نشان داد، شرکای خاورمیانه ای آن تدریجا از موضع پیشین خود خارج شده و تلاش کردند جایگاهی سیاسی برای خود در مورد ایجاد راه حلی دراز مدت برای بحران سوریه بیابند.
تا آنجا که حتی تحلیلگران اسرائیلی نیز نتوانستند نگرانی خود در خصوص صف ارایی«دولتهای معتدل عربی» در ضمن ردیف بین المللی که از دروازه های دمشق آغاز می شود را پنهان کنند.
در این میان، سعودیها نیز محاسبات و اولویتهایی برای خود دارند.
در وهله اول، سفر ملک سلمان به روسیه سوالهایی را در مورد میزان آمادگی ریاض برای تغییر موضع در مورد سوریه مطرح می کند، اما طبیعت روابط عربستان و امریکا و صدها میلیارد دلاری که در سفر اخیر ترامپ به ریاض نصیب واشنگتن شد، بر این مساله تاکید می کند که تحرک سعودیها محکوم به باقی ماندن زیر سقف امریکاست؛ هر چند که تبلیغات خلاف آن را نشان دهد.
این قاعده با گرایش سعودیها به مسکو نیز منطبق است؛ ریاض در صدد جست و جوی جایگزین برای واشنگتن نیست، بلکه قصد دارد از روسیه برای تحقق منافع استراتژیکش به نحوی که در تعارض با سیاست عمومی آمریکا در سوریه و منطقه نباشد، استفاده کند.
اگر این مساله درست باشد، پس انگیزه سعودیها از سفر به روسیه در زمان حاضر و به این شکل چیست؟ چه اولویتهایی سیاست سعودیها را رهبری می کند؟
ارزش قراردادهای امضا شده بین روسیه و عربستان در مجموع از ده میلیارد دلار تجاوز نمی کند؛مبلغی که قابل مقایسه با قراردادهای بین امریکا و عربستان نیست.
با اینکه محدود کردن نفوذ ایران عنوان کنونی برنامه های دیپلماتیک سعودیهاست، اما ریاض قطعا انتظار ندارد که امضای چند قرارداد باعث ایجاد تغییر مهمی در موضع روسیه نسبت به ایران شود.
چه بسا انگیزه اصلی سعودیها از نزدیکی به روسیه ایجاد راه حلی برای جنگ یمن، کسب حداقل دستاوردها در سوریه و حفظ نقش منطقه ای عربستان در موازات ایران و ترکیه باشد؛ اما تمام این اهداف به یک باره از سفری پروتوکلی به مسکو حاصل نخواهد شد.
