پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : روزنامه جوان نوشت: در روزهایی که جمهوری اسلامی ایران در حمایت از تمامیت ارضی و حاکمیت ملی کشور عراق، همه‌پرسی استقلال کردستان عراق را محکوم و مرزهای خود را با کردستان عراق بسته است، حضور یک فیلمساز ایرانی در جشنواره فیلم «سلیمانیه» کردستان، خبر‌ساز شده است.
دومین جشنواره فیلم بین‌المللی «سلیمانیه» در اقلیم كردستان آغاز شد و «رضا درمیشیان» كارگردان ایرانی یكی از دو داور بخش فیلم كوتاه این جشنواره شده‌است. جشنواره فیلم سلیمانیه با حمایت دولت محلی كردستان عراق برگزار می‌شود و گفته شده‌است هزینه‌های آن از سوی تجار و سرمایه‌داران كرد تأمین می‌شود. در نشست خبری این جشنواره نیز صرفاً از پرچم اقلیم كردستان استفاده شده‌است و خبری از پرچم عراق نیست. جشنواره سلیمانیه در دو بخش رقابتی «سینمای جهان» (بین‌الملل) شامل: آثار بلند سینمایی و كوتاه؛ مستند، انیمیشن و تجربی و بخش رقابتی «سینمای كردی» (ملی) شامل: آثار بلند سینمایی و كوتاه؛ مستند، انیمیشن و تجربی و همچنین برپایی سمینارهای آكادمیك از جمله: «هویت كردی»، «تأثیر فرم روی سینمای ملی»، «فرق بین قصه فیلم مستند و داستانی»، «بازار بین‌المللی فیلم» و. . . برگزار می‌شود. این جشنواره دارای چهار جایزه فرعی است كه یكی از آنها جایزه شهید «پرچم» دختر جنگجوی كرد كوبانی است.از بخش‌های مختلف جشنواره سلیمانیه مشخص است، این فستیوال فیلم بر جداسازی میان كردستان عراق از تمامیت ملی این كشور تأكید دارد.
در این شرایط و برخلاف مصالح ملی ایران كه همراهی با دولت و ملت عراق است، «درمیشیان» كارگردان فیلم‌هایی مانند «بغض»، «عصبانی نیستم» و «لانتوری» داوری بخش فیلم كوتاه این جشنواره را به همراه دلشاد مصطفی كارگردان كرد و «سهیم عمر خلیفه» از بلژیك بر عهده گرفته است. احتمالاً مدیران جشنواره سلیمانیه عراق در انتخاب رضا درمیشیان برای داوری این جشنواره، نگاهی به محتوای فیلم «عصبانی نیستم» داشته‌اند. قهرمان این فیلم كه به تازگی و با سیاست‌های سازمان سینمایی از توقیف در‌آمده، یك جوان كرد است كه در سال 88 به خاطر مشاركت در اغتشاشات بعد از انتخابات ریاست جمهوری آن سال، از دانشگاه اخراج شده و درگیر عقاید سرسختانه سیاسی است. حضور فیلمساز ایرانی در جشنواره‌ای كه اهداف برگزاری آن بر خلاف منافع ملی ایران است و بحث تمامیت ارضی یك كشور را هدف گرفته، مسئله‌ای است كه می‌شود آن را فراتر از یك حضور سینمایی تحلیل كرد. چند سالی است اعتراض به حاكمیت و گرفتن پز اپوزیسیونی به بخشی از الزامات خودهنرمند‌پنداری تبدیل شده، اما رفتار ضد منافع ملی گویا نوع جدیدی از این رفتار است كه در حال مد شدن است.
