کارخانه‌های کره شمالی سرگرم تولید لباس‌های "ساخت چین"!

با وجود تحمیل تحریم های جدید از سوی سازمان ملل بر کره شمالی، این کشور در پی یافتن راه‌های جدیدی برای رسیدن به اهداف خود است.

به گزارش ایسنا، بازرگانان شهر مرزی داندونگ (یکی از شهر های استان لیائونینگ هم مرز با کره شمالی) که مقدار زیادی از مبادلات با کره شمالی از آنجا انجام می‌شود، به خبرنگار رویترز گفتند: شرکت های نساجی چینی برای افزایش سود از طریق ارزان تر بودن حقوق با روند افزایشی از کارخانه های کره شمالی استفاده می کنند. لباس های دوخته شده در کره شمالی با برچسب"ساخت چین"به تمام دنیا صادر می‌شود.

استفاده چین از کره شمالی برای دوخت لباس های ارزان قیمت ‌تر و فروش آن  به کشورهای دیگر نشان می دهد که هر دری که به وسیله سازمان ملل بسته شود، دری دیگر باز می شود. تحریم هایی که سازمان ملل به علت فعالیت‌های موشکی و هسته ای کره شمالی وضع کرد، شامل هیچ ممنوعیتی در زمینه صادرات پارچه و منسوجات نمی‌شود.

بازرگانان این ناحیه مرزی مدعی هستند که از سراسر جهان سفارش هایی دریافت می کنند. آنها می‌گویند: ده‌ها تن از نماینده‌های شرکت های نساجی به صورت واسطه بین عرضه کنندگان و خریدارانی از آمریکا، اروپا، ژاپن، کره  جنوبی، کانادا و روسیه فعالیت می کنند. تولیدکنندگان چینی با تولید لباس هایشان در کره شمالی می‌توانند تا 75 درصد در هزینه هایشان صرفه جویی کنند.

پارچه بعد از زغال سنگ و مواد معدنی دومین صادرات کره شمالی در سال 2016 بوده است.  براساس اطلاعات پیشران تجارت خارجی کره شمالی، مجموع درآمد این کشور 752 میلیون دلار اعلام شده است. مجموع صادرات از کره شمالی در سال 2016 با افزایش 4.6 درصدی 2.82 بیلیون دلار بوده است.

آخرین تحریم های سازمان ملل که در این ماه معهود شده به طور کامل صادرات زغال سنگ کره شمالی را ممنوع کرده است اما این کشور از طریق چین سعی در یافتن راه هایی برای انجام فعالیت های اقتصادی خود و به دست آوردن درآمد از راه های جدید است.

براساس گفته های بازرگانان نواحی مرزی به نظر می رسد کره شمالی با کمک همسایه خود فعالیت های اقتصادی‌اش را در زمینه نساجی ادامه می دهد.

طبق گفته سخنگوی گمرک چین به خبرنگاران، صادرات چین به کره شمالی نزدیک به 30 درصد تا 1.67 بیلیون دلار در نیمه ی اول سال افزایش داشته که بیشترین درصد آن را مواد تشکیل دهنده صنایع نساجی و دیگر کالاهای پرزحمت که در لیست محدودیت های سازمان ملل متحد نیستند تشکیل می‌دهد. عرضه کنندگان چینی مواد اولیه مورد نیاز برای ساخت لباس را به کارخانه‌های کره شمالی از مسیری در مرز  که در آن لباس ها جمع می‌شوند، صادر می‌کند.

با وجود اینکه تولیدات کره شمالی در زمینه پوشاک رسمی نیست و به صورت غیر قانونی و تحت عنوان تولیدات چینی به فروش می رسد، طبق گفته های بازرگانان اگر کسی بخواهد با مشتریانش صادق باشد، باید بگوید چه کسی برای آنها کار خواهد کرد. اغلب اوقات مصرف کننده نهایی متوجه نخواهد شد که کالا در کدام کشور تولید شده است.

سال گذشته یک برند استرالیایی به نام (ریپ کرل) در اقدامی عجیب به صورت عمومی به دلیل تولید شدن لباس های اسکی اش در کره شمالی عذرخواهی کرد. این برند طی اتفاقی متوجه شد بعضی از لباس های اسکی اش که برچسب ساخت چین را دارند در یکی از کارخانه های نساجی کره ای تولید شده اند. ریپ کرل عرضه کننده اش را به جرم استفاده از پیمانکاران خارجی غیر مجاز مقصر دانست.

با این وجود یکی از مدیران چینی می گوید: ما تلاش زیادی کردیم تا تعدادی از لباس هایمان در یک کارخانه کره ای تولید شود اماهمه آنها برای سال آینده رزرو شده اند.

اما این اقدام مشترک کره شمالی و چین برای چین هم سود و نفع به همراه دارد. با توجه به این موضوع که حقوق کارگران کره ای به طور چشمگیری نسبت به بقیه ی کشور های آسیایی کمتر است، کارگران کره شمالی ساکن در منطقه صنعتی توقیف شده کاسونگ که در کنار مرز قرار دارد، درآمدی معادل 75 تا 160 دلار در ماه دارند که در مقایسه با کارگران چینی که 450 تا 750 دلار در ماه دریافت می‌کنند، اختلاف قابل توجهی دارند. منطقه کاسونگ در مقایسه با بقیه کارخانه ها در کره شمالی نرخ دستمزد بالاتری دارد.

یک بازرگان چینی در این باره می گوید: کارگران کره شمالی می توانند تا 30 درصد لباس بیشتر از کارگران چینی در یک روز تولید کنند. در کارخانه های کره شمالی کارگر ها نمی‌توانند هر موقع نیاز داشتند به دستشویی بروند زیرا آنها فکر می‌کنند این کار خط تولید را کند می کند. آن ها مثل کارگر های چینی فقط برای پول کار نمی کنند. کارگران کره شمالی نگرش متفاوتی دارند. آنها باور دارند که برای کشورشان و برای رهبرشان کار می کنند.

یکی دیگر از موضوعات قابل بحث در مورد اقدامات جدید کره شمالی و چین، حضور کارگران کره ای در چین است. با توجه به گفته های سازمان ملل، کره شمالی به صورت شدیدی به کارگران شاغل در خارج از کره متکی است. به خصوص از وقتی تحریم های سازمان ملل مقداری از منابع صادراتی و درآمدی کره را بسته است مقدار زیادی از حقوق این کارگران به کشورشان بر می گردد و صرف جاه طلبی های پیونگ یانگ در برنامه های موشکی و هسته‌ای می‌شود، اما تحریم های جدید سازمان ملل به کره اجازه افزایش این تعداد کارگر را نمی‌دهد.

با توجه به گفته های یک کارشناس کره شمالی در دانشگاه رنیم پکن، به این نکته پی می‌بریم که چین هیچ آمار دقیقی از کارگران کره ای مشغول به کار در کارخانه ها و رستوران ها فاش نمی کند اما این تعداد نسبت به دو تا سه سال گذشته به اوج خود رسیده است.

یکی ازمدیران چینی، استخدام کارگران کره ای را علیرغم دستمزد پایین آنها پر زحمت می داند و می گوید: شما نیاز به یک برنامه دقیق دارید. محل زندگی آن ها باید به طور کامل بسته باشد. باید محیط‌هایی برای آنها مهیا کنیم تا آنها هر روز در آن کلاس برگزار کنند. آن ها با خودشان دکتر، پرستار، آشپز و معلم‌شان را می آورند تا هر روز به آنها ایدئولوژی های کره شمالی را آموزش دهد.

موضوع قابل بررسی این است که کارگران کره ای تنها یک سوم حقوق خود را دریافت می کنند و بقیه آن به پیونگ یانگ می رود و به دست دولت می رسد. اگر سازمان ملل این اقدامات مشترک چین و کره شمالی را بررسی نکند، تحریم های اخیرش علیه این کشور کمونیستی بی نتیجه خواهد ماند.