پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : «خبرها از احتمال بالای ریاست عبدالرضا رحمانی فضلی، وزیر کشور دولت یازدهم، بر سازمان صدا و سیما حکایت دارد. از قرار معلوم بنا بود این خبر رسما اعلام شود که حوادث تروریستی تهران اعلام آن را به تأخیر انداخت.»
به گزارش انتخاب، روزنامه شرق نوشت: «راهروهای جام جم هر از گاه محل پیچیدن شایعات است؛ شایعاتی از نوع خداحافظی مدیران ارشد این سازمان. در حالی که یک سالی از آمدن علیعسگری به رسانه ملی نمیگذرد، برخی گمانهزنیها از کنار رفتن علیعسگری از ریاست سازمان صداوسیما حکایت دارد. اوایل خرداد سال جاری بود که حجتالاسلام سیدرمضانعلی موسویمقدم، قائممقام رئیس صداوسیما، در گفتوگو با «فارس» رفتن علیعسگری را از این سازمان تکذیب کرد.
روزنامه «بانیفیلم» بود که اول بار گزارشی بلندبالا درباره دلایل خداحافظی احتمالی علیعسگری نوشت و محمدباقر قالیباف، عبدالرضا رحماني فضلی، محمد حسینی، علی دارابی، اصغر پورمحمدی و حجتالاسلام موسوی را به عنوان گزینههای ریاست این سازمان معرفی کرد. در بخشی از این گزارش آمده بود: «از اواخر سال گذشته شایعه تغییرات کلان در مدیریت سازمان صداوسیما به گوش رسید و حتی استعفای چندباره علیعسگری بارها در راهروهای جام جم پیچید اما مانند خیلی از اتفاقات جاری در مملکت، این اتفاق مهم نیز به بعد از انتخابات موکول شد تا با مشخص شدن وضعیت دولت، تکلیف ریاست سازمان صداوسیما نیز مشخص شود. اگر چه یکی از مأموریتهای حیاتی صداوسیما برگزاری مناظرات انتخابات ریاستجمهوری بود و به اعتقاد خیلی از کارشناسان رسانه و اهالی سیاست، رسانه ملی در برگزاری این مناظرات نمره قبولی گرفت اما نمیتوان کتمان کرد که رابطه تلویزیون با دولت که منتخب مردم برای چهار سال جدید هم هست، چندان تعریفی نیست و بیشک این رابطه خاکستری در حال و احوال تلویزیون تأثیرگذار خواهد بود.»
انتقادها را روی چشم میگذاریم
حدود یک سال پیش بود که خبر رفتن محمد سرافراز و جایگزینی علیعسگری و حواشی قبل و بعد این جایگزینی تا مدتها ادامه داشت و حتی صحبتهای محمد سرافراز در مراسم تودیعش نیز رنگ و بوی کنایهآمیزی داشت و نمیتوان از انتقاد لاریجانی درباره رویکرد صداوسیما در موضوع برجام در دوران مدیریت سرافراز به راحتی گذشت. سرافراز در پایان عمر مدیریتش در سازمان صداوسیما، در گفتوگویی با ایسنا، رفتنش را کمک به سازمان صداوسیما اعلام کرد و گفت رفتن او باعث شود صداوسیما کارش را با اقتدار و قدرت ادامه دهد. هر چند در ابتدا محمد سرافراز با شعار «جوانگرایی»، «برونسپاری» و «چابکسازی» دست به تغییرات گسترده مدیران با سابقه صداوسیما زد اما محدود کردن قدرت عمل بسیاری از مدیران در مراکز تحت مدیریتشان و عزل یکباره بسیاری از آنها زمینه این اختلاف را بیشتر میکرد و در نهایت، بسیاری از وعدههای سرافراز مبنی بر بهبود شرایط تلویزیون محقق نشد. سرانجام عمر ١٨ماهه مدیریت سرافراز با آمدن دکتر علیعسگری به پایان رسید اما قطعا پس از تغییر و تحولات مدیریتی در سازمان صداوسیما، بسیاری نگاهشان به رویکرد و عملکرد علیعسگری در دورانی بود که سکاندار این مجموعه عریض و طویل میشود. چندین ماه از زمانی که علیعسگری بر صندلی مدیریت تکیه زده میگذرد، هر چند دوران مدیریت او تاکنون فراز و نشیبهای بسیاری داشته اما قطعا او را میتوان مدیر اثرگذارتری دانست و ثبات دوران مدیریت او بیش از سابق است. تعدد سریالسازی و برنامهسازی نسبت به گذشته در دوران مدیریت او چمشگیرتر است و میتوان به برنامهریزیهای رسانه ملی در ماههای آینده دید بهتری داشت. از طرفی نمیتوان از برخی انتقادها در دوران مدیریت او به راحتی گذشت. برخی از این نقدها متوجه رویکرد تلویزیون در بحث پوشش اخبار است. مدتی قبل علیعسگری در مراسم تشییع پیکر آیتالله هاشمیرفسنجانی در پاسخ به سؤالی درباره افزایش انتقادها از سازمان صداوسیما نسبت به نحوه پوشش اخبار و حواشی درگذشت رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام و جلوگیری از پخش بخشهایی از شعارهای مردم در مراسم اعلام کرده بود: «ما انتقادها را روی چشم میگذاریم و سعی میکنیم نسبت به انتقادها عملکردمان را اصلاح کنیم.»
گمانهزنی تازه
طبق برخی شنیدهها، گویا عمر مدیریتی علیعسگری هم خیلی طولانی نیست و برخی از احتمال جایگزینی عبدالرضا رحمانی فضلی، وزیر کشور دولت یازدهم، برای مدیریت سازمان صداوسیما خبر میدهند. در همین رابطه سینمادیلی نزدیک به فریدون جیرانی نوشت: «در حالی که پیش از این رسانههای مختلف از کنارهگیری دکتر علیعسگری از ریاست سازمان صداوسیما خبر داده بودند، خبرهای رسیده به سینما از احتمال بالای ریاست عبدالرضا رحمانی فضلی، وزیر کشور دولت یازدهم، برای این سازمان حکایت دارد. از قرار معلوم بنا بود روز گذشته این خبر رسما اعلام شود که حوادث تروریستی تهران اعلام آن را به تأخیر انداخت. بهتر شدن روابط صداوسیما و دولت میتواند از مشخصههای مدیریت احتمالی رحمانی فضلی بر این سازمان باشد.»
پیگیریهای خبرنگار «شرق» درباره صحت داشتن یا نادرست بودن این خبر از مسئولان صداوسیما بیپاسخ ماند و هنوز هیچیک از مدیران سازمان صداوسیما به انتشار این خبر واکنشی نشان ندادهاند اما به توجه به این که تاکنون علیعسگری اعلام استعفا نکرده است و در گفتههای اخیرش خبری از رفتن نیست، نمیتوان چنین خبرهایی را خیلی نزدیک به واقعیت دانست و بعید به نظر میرسد عمر مدیریت علیعسگری به این کوتاهی باشد. توجه به یک نکته ضروری به نظر میرسد: رسانه ملی مدتهاست در شرایط سختی به سر میبرد که تغییرات در سطوح مدیریتی نمیتواند راهحل برونرفت از برخی مشکلات باشد. انتظارات از سازمان صداوسیما تغییر کرده و سالهاست مخاطبان رسانه ملی از تلویزیون کشورشان انتظار تغییرات وسیعتر و چشمگیرتری را دارند. جدیدترین انتقادها به صداوسیما در پی حادثه تروریستی ١٧ خرداد در تهران مطرح شد. بسیاری پرسیدند چرا رسانه ملی بسیار کند و با محدودیت اخبار را پوشش داد. البته بسیاری هم معتقد بودند در مبحث ارتباطات، روزنامهنگاری و روابط عمومی، زمانی که مباحثی مانند مدیریت بحران، پوشش خبری، روشهای اطلاعرسانی و امنیت ملی را در کنار یکدیگر قرار میدهیم درمییابیم که حرکت صداوسیما صحیح بوده.
گمانهزنیای که به حقیقت پیوست
سکوت روابط عمومی سازمان صداوسیما به شایعات رفتن علیعسگری دامن میزند. بسیاری از رسانهها این سکوت را نشانه تأیید خبرهایی از این دست تلقی میکنند. سال گذشته، درست در همین روزها، روابطعمومی صداوسیما در واکنشی دیرهنگام نه تنها استعفا و غیبت سرافراز را تکذیب کرد و از آخرین فعالیتهای رئیس سازمان در آخرین روزهای سال در این مجموعه سخن به میان آورد، بلکه حتی بحث برخورد حقوقی با منتشرکنندگان این گمانهزنیها را هم مطرح کرد. آن زمان برخی رسانهها خبر از استعفای محمد سرافراز دادند و این بار یک گزینه تازه نزدیک به غلامعلی حداد عادل را مطرح کردند: علیعسگری، معاون فنی سازمان صداوسیما، در دوره عزتالله ضرغامی. این گمانهزنی البته به سرعت به حقیقت پیوست تا ثابت کند برخی گمانهزنیها بیخود و بیجهت نیست.
***
خبرهایی از جنس استعفا و خداحافظی وقتی که با تواتر منابع همراه شود، مخاطب را به ماجرا حساس میکند اما فارغ از این قضاوتها، تغییرات مدیریتی کوتاهمدت دستکم در دو سال گذشته، حواشی بسیاری را بر سر راه کیفیت برنامههای تلویزیون ایجاد کرده است. منتظر میمانیم تا ببینیم آیا در بر پاشنه تغییر در رویکردها و رفتارهای رسانه ملی خواهد چرخید یا نه.»