arrow-right-square Created with Sketch Beta.
کد خبر: ۳۱۵۳۳۵
تاریخ انتشار: ۵۰ : ۱۸ - ۱۸ دی ۱۳۹۵

راهروی کشف شده در زیر مسجد امام اصفهان گسترده تر از میدان نقش جهان است

پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
معاون حفظ و احیای اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اصفهان گفت: شبکه راهروی تاریخی کشف شده در زیر مسجد امام حتی گسترده تر از خودِ میدان امام(نقش جهان) است.
 
به گزارش انتخاب، مسجد امام یکی از چهار اثر برجسته تاریخی در میدان امام(نقش جهان) اصفهان است.
 
ناصر طاهری روز شنبه تاکید کرد: اطمینان کامل داریم که این راهرو، یک مسیر عبور آب است.
وی گفت: در قسمت هایی از این راهرو، یک انسان براحتی عبور می کند و در قسمت هایی هم ارتفاع به نیم متر می رسد.
 
وی با اشاره به بازدید پروفسور 'پائولو لورنسو' از این راهروی تاریخی گفت: این استاد دانشگاه مینهو پرتغال هم اذعان داشت که این راهرو گسترده تر از مسجد امام است.
معاون حفظ و احیای اداره کل میراث فرهنگی استان اصفهان گفت: قسمت هایی از این راهرو به فاضلاب متصل شده و در حال پاک سازی است.
 
وی با بیان اینکه با استفاده از دوربین می توان مسیر را بطور کامل بررسی کرد، افزود: با استفاده از فناوری و علم باستان شناسی، کل مسیر راهرو را بررسی و نتایج آن را ارائه خواهیم کرد.
 
اخیراً هنگام مرمت شبستان زمستانی مسجد امام (نقش جهان) اصفهان یک راهرو متعلق به دوران صفوی کشف شد.
مرمتگران حین فعالیت برای رفع خطرات ناشی از رطوبت در مسجد امام، این راهرو را کشف کردند.
مسجد امام واقع در مجموعه میدان امام (نقش جهان) اصفهان که پیش از این به نام های مسجد مهدی، مسجد جامع، مسجد سلطانی، مسجد شاهی، جامع کبیر عباسی و مسجد شاه معروف بود، امروزه 'مسجد امام' نامیده می شود.
این مسجد بعنوان که یکی از زیباترین مساجد ایران و جهان متعلق به دوران صفوی از بناهای مهم معماری اسلامی ایران به‌ شمار می‌رود و بدلیل تزئینات بسیار شگفت انگیزش، شهرت جهانی دارد.
 
بناهای تاریخی موجود در چهار طرف میدان نقش جهان شامل عالی ‌قاپو، مسجد امام، مسجد شیخ لطف‌الله و سردر قیصریه است.
علاوه بر این بناها، 200 حجره دو طبقه برای عرضهٔ صنایع دستی اصفهان نیز پیرامون این میدان واقع شده ‌است.
 
میدان نقش جهان، میدانی مستطیل شکل با درازای۵۶۰ متر و پهنای۱۶۰ متر (طول ۴۴۰ قدم و عرض ۱۶۰ قدم) است.
 
میدان نقش جهان در تاریخ هشتم بهمن 1313 به شماره 102 در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد و در اردیبهشت 1358 به شماره 115 جزو نخستین آثار ایرانی بود که بعنوان میراث جهانی یونسکو نیز به ثبت جهانی رسید.
منبع: ایرنا
نظرات بینندگان