واکنش نماینده اصفهان به فیلم لانتوری

نماینده مردم اصفهان پس از تماشای فیلم لانتوری گفت: انتقام و استنباط غلط از ارزش‌های اجتماعی دلیل اسیدپاشی‌هاست. ما نه مهارت دوست داشتن داریم و نه دوست داشته شدن.

به گزارش انتخاب، ناهید تاج‌الدین (نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی) شب گذشته به تماشای فیلم لانتوری نشست. فیلم لانتوری به موضوع اسیدپاشی پرداخته اما برخی ارگان‌ها این فیلم را با وجود مجوز وزارت ارشاد تحریم کرده‌اند.

بعد از تماشای این فیلم؛ تاج‌الدین در کانال تلگرامی خود نوشت: قدم نخست رفع هر آسیب اجتماعی، به رسمیت شناختن آن است، اگر آسیب‌های اجتماعی را به رسمیت نشناسیم این آسیب‌ها زیرزمینی می‌شوند.

ناهید تاج‌الدین درباره پدیده اسیدپاشی به ایلنا می‌گوید: اسیدپاشی نوعی نابسامانی یا ناهنجاری رفتاری افراد جامعه است که باید به‌عنوان یک آسیب اجتماعی مورد بررسی قرار گیرد و اگر توجه کنید زنان آسیب‌پذیرترین قشر و بیشترین قربانیان اسیدپاشی هستند که این موضوع در نوع خود قابل مطالعه است. اینکه چرا اسیدپاشی‌ها بیشتر متوجه زنان می‌شود و علت عمده اسیدپاشی‌ها چیست؟

نماینده مردم اصفهان درباره دلیل اسیدپاشی می‌گوید: اسیدپاشی‌ها عمدتا خاستگاه انتقام دارد. در اسیدپاشی، اسیدپاش عموما سرمایه نمادین طرف مقابل را هدف می‌گیرد و سرمایه نمادین معمولا صورت ظاهری و زیبایی فرد مورد انتقام  است که این زیبایی در خانم‌ها بیشتر تجلی دارد، به خاطر همین بیشترین قربانیان اسیدپاشی خانم‌ها هستند.

 خانم‌های جوانی که به خواستگاران خود جواب رد داده‌اند یا آنها که به سبب استنباط غلط از ارزش‌های اجتماعی یا مذهبی دست به چنین اقدامات سویی می‌زنند. این انتقام ریشه در نظام تربیتی دارد. اینکه ما نه مهارت دوست داشتن داریم و نه متاسفانه مهارت دوست داشته شدن.

او درباره قربانیان اسیدپاشی در اصفهان نیز می‌گوید: در مورد سهیلا جورکش عزیز که واقعا قصه پرغصه‌ای دارد؛ قضیه فرق می‌کند. اینکه  قربانیانی چون سهیلا هیچ نقشی در قربانی شدن خود نداشته، قصه را به مراتب مرارت‌بارتر می‌کند. در این قضیه به نظر می‌رسد یک عقده حقارت اجتماعی یا مذهبی خود را در شمایل یک انتقام اجتماعی و سریالی نشان داده که باید برای آن چاره‌ای اندیشید.

نماینده مردم اصفهان درباره راهکارهای قانونی برای کاهش آلام قربانیان اسیدپاشی گفت: 

قانونگذار باید هم در موارد درمانی و به حداقل رساندن آسیب‌های فیزیکی قربانی و هم در مورد ضمانت‌های اجرا و مجازات‌های قانونی برای مجرمان به نحوی که جنبه بازدارندگی داشته باشد و همچنین در مورد کاهش آسیب‌های اجتماعی قربانیان؛ ورود پیدا کند و هر سه مورد را با هم به پیش ببرد.

 البته کاهش آسیب‌های اجتماعی قربانیان نیاز به همت جامعه مدنی نیز دارد و چتر حمایت مدنی می‌تواند دوباره قربانیان را به متن جامعه بازگرداند و آنها را به وضعیت  زندگی عادی انتقال دهد.