پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : سی ان ان در تحلیلی به بررسی عملکرد کلی باراک اوباما و جان کری در تقابل با کشورهایی نظیر ایران و کوبا پرداخت.
به گزارش «انتخاب»؛ شبکه «سی ان ان» با انتشار مطلبی در وبسایت خود به تشریح آنچه «میراث اوباما و کری» نامید پرداخت. در این مطلب آمده است: اکنون رئیس جمهور اوباما و همکارش، جان کری، گروگان تاریخ شده اند. سالها طول خواهد کشید تا آشکار شود آیا آنها به یک پیروزی دیپلماتیک دست یافتند یا ایران بر سرشان کلاه گذاشته است.
ولی یک دستاورد کلان دیپلماتیک در این سالها که شامل اجرای توافق هسته ای و آزادی آنی 10 تفنگدار بازداشتی آمریکایی و آزادی چهار آمریکایی از زندانهای ایران است به یک پرسش، پاسخ جامعی داده است. آمریکا، دست کم در این دولت، به بازی کلان و بلندپروازانه و طاقت فرسای دیپلماسی بازگشته است.
در ادامه این گزارش آمده است: تنها در ایران نیست که دیپلماسی کری و اوباما یادگار خواهد ماند. الگوی گفتگوهای پنهانی و پردامنه و وقت گیر، برای باز شدن درهای کوبا به کار گرفته شد و آلن گراس آمریکایی در یک مبادله زندانیان آزاد شد.
ولی به همان اندازه احتمال ناکامی نیز هست. بازی های دیپلماتیک بلندپروازانه آمریکا همچون پیگیری کری برای آشتی در خاورمیانه ناکام ماند. و علیرغم ساعت ها گفتگوی بی پایان، نتوانست به جنگ داخلی سوریه و ماندن بشار اسد در قدرت پایان دهد.
سروکله زدن آمریکا با دشمن دیرینه خود، ایران، به بهایی به پایان رسیده است. بسیاری از هم پیمانان منطقه ای آمریکا نگران این دیپلماسی هستند و هنگامی که کری در پایان هفته از عربستان سعودی دیدن کند، بی گمان این را به او گوشزد خواهند کرد. این دولت با نگاه به این نگرانی ها می کوشد که نشان دهد هیچ امتیازی به ایران نداده است. درست پس از آزادی زندانیان، تحریم آزمایش موشک های بالستیک را پیاده کرد و می گوید دست از محکوم کردن دیگر فعالیت های ایران نخواهد کشید.
دستیاران ارشد اوباما این استدلال را هم دارند که تماس ها و اعتمادی که در توافق هسته ای پدید آمد و اجرایی شد بدان معناست که چیزهای بیشتری در دسترس است و برای نمونه، از دیپلماسی ای یاد می کنند که هفته گذشته به آزادی تفنگداران آمریکایی انجامید. یکی از مقامات که خواست نامش فاش نشود می گوید: «وزیر خارجه می تواند گوشی را بردارد و به وزیر خارجه ایران زنگ بزند و در چند ساعت، موضوع را حل و فصل کند. دو سال پیش این کار شدنی نبود.
در این میان، کوشش های کری را نباید فراموش کرد. با توجه به رویدادهای تازه در ایران، بودن او برای میراث اوباما حیاتی خواهد بود. پیشینه او، برخلاف هیلاری کلینتون در دولت نخست اوباما، ریشه در این واقعیت دارد که او هیچ آینده سیاسی پیش روی خود نمی بیند. از این رو بیشتر تمایل داشته تا دست به کارهایی بزند که اگر شکست می خوردند به جایگاه حرفه ای او آسیب می رساندند. یکی از دیپلمات های برجسته وزارت خارجه گفته است: «ضربه او همیشه به توپ نمی خورد، ولی اهمیتی هم نمی دهد. تنها این را می خواهد که نگویند هیچ کاری نمی کند.»
