عربستان دیگر یکی از متحدان قابل اعتماد آمریکا نیست

"افزایش عدوات و دشمنی میان عربستان سعودی و ایران از زمانی که سعودی‌ها شیخ نمر النمر، روحانی شیعه را اعدام کردند باعث نگرانی مقامات آمریکایی و اروپایی نسبت به از بین رفتن تلاش‌های مربوط به برقراری صلح در منطقه شده است. با توجه به آنچه روی داده و ائتلاف دیرینه غرب با آل سعود باید پرسید آیا عربستان سعودی را می‌توان یک متحد قابل اعتماد محسوب کرد؟"

روزنامه نیویورک تایمز در تحلیلی می‌نویسد: «علی رغم منافع مشترک متعدد و آشکار، عربستان سعودی دیگر یکی از متحدان قابل اعتماد برای آمریکا محسوب نمی‌شود. واقعیت این است که عربستان سعودی اخیرا کمک کرده تا بهای نفت پایین نگه داشته شود و این اقدام به تضعیف اقتصادهای روسیه و ایران کمک می‌کند.

عربستان سعودی و آمریکا موافقند که بشار اسد نباید به عنوان رئیس جمهور سوریه به فعالیت‌های خود ادامه دهد و هر دو از عبدالفتاح السیسی، رئیس جمهوری مصر حمایت می‌کنند؛ آمریکا علی رغم گرایش‌های مستبدانه سیسی از او حمایت می‌کند در حالی که عربستان به خاطر همین گرایش‌ها از او حمایت می‌کند. مصر و عربستان سعودی قدرت‌های موجود در حوزه خلیج فارس هستند و سعودی‌ها حضور نظامی آمریکا در این منطقه را تسهیل و از آن حمایت می‌کنند.

اگرچه آن‌ها منافع مشترک بسیاری دارند اما عربستان سعودی با حمایت و تامین مالی نوع بنیادگرای اسلام، تهدیدی نه تنها برای آمریکا بلکه برای ثبات کل جهان محسوب می‌شود.

اما اعدام شیخ نمر النمر، یکی از روحانیون شیعه مخالف در عربستان سعودی که تهدیدی برای پادشاهی این کشور نبود و اعدامش باعث خشم و ناراحتی ایرانی‌ها شد، اقدامی صرفا برای متزلزل کردن تلاش‌های بین‌المللی برای حل درگیری‌ها در سوریه و یمن بود. البته اعدام مخالفان سیاسی و مذهبی در عربستان سعودی صورت می‌گیرد اما این اعدام در کنار حمایت و تامین مالی افراط گرایان توسط سعودی‌ها، تهدیدی نه تنها برای آمریکا بلکه برای ثبات کل جهان محسوب می‌شود.

قابل درک است که یک عربستان سعودی خودسرتر به تدریج در منطقه پرمدعاتر نیز می‌شود. اما عربستان ثابت نکرده که می‌تواند از قدرت رو به افزایش خود عاقلانه و هوشمندانه استفاده کند و این عدم توانایی را با بمباران بی‌پروای اهداف غیرنظامی در جنگ داخلی یمن نشان داده است. اگرچه در این خصوص کشورهای دیگری به ویژه ایران مسئولیت بیشتری نسبت به ریاض دارند اما پادشاهی عربستان اختلافات مذهبی خطرناک میان مسلمانان سنی و شیعه خاورمیانه را تشدید کرده است.

اما این مساله همچنان یادآور می‌شود که امنیت عربستان سعودی به آمریکا بستگی دارد. این مساله به واشنگتن قدرت نفوذ در عربستان را می‌دهد. اگرچه ممکن است عربستان سعودی به دنبال پایان حمایت از نوع بنیادگرای اسلامی باشد اما در آخر این اقدامات به ضرر خودش تمام می‌شود و تهدید برای خود عربستان، برای آزادی سیاسی و مذهبی بیشتر در داخل این کشور، برای بهبود اختلافات رو به رشد میان سنی‌ها و شیعیان و برای اعمال عاقلانه‌تر قدرت منطقه‌ای‌اش محسوب می‌شود.

این اهرم فشاری است که آمریکا نباید در استفاده از آن تردید کند.»