پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : 
علی صارمیان، سرویس سیاسی : قبل از اینکه وارد مساله ثبت نام کاندیداهای مجلس و خبرگان شویم ، اجازه دهید خاطره ای تعریف کنم. چندی پیش یکی از رفقای قدیمی را دیدم . به کتابی که در دستم بود اشاره کرد و گفت نام نویسنده اش آشناست. عرض کردم که از دکتر فلانی است. بچه محلمان. فورا اخمی کرد و گفت همان که در کوچه خاکبازی می کرد؟
کمی تامل کردم. به او گفتم بله . سی سال پیش خاکبازی می کرد.منتها شما بخش اعظم زندگی دیگران را به حساب نمی آورید. آن بچه 12 سال در مدرسه درس خواند. بعد به دانشگاه رفت. سالها تحقیق کرد. دکترایش را گرفت و بعد از چندسال این کتاب را نوشت. شما ذهنت نمی تواند این سی سال که برعمر او گذشته است و پر از تلاش و جهد علمی بوده را ببیند. از کودکی او به اکنون می رسی و دلیل گفتن " همان بچه که در کوچه خاکبازی می کرد " نادیده گرفتن این سی سال تجربه و تحقیق و جهد و فکر است.اگر برادر و بچه خودت این تلاش را انجام می داد شاید این را نمی گفتی . چون از او بی خبر بوده ای ، هنوز آن تصویر سی سال پیش را از او داری و این منصفانه نیست.
حال اگر در مورد انتخابات مجلس و خبرگان نیز بعضی از ما و یا بزرگان چنین نتیجه ای بگیرند ، خداینکرده ممکن است دچار این خطای دید شوند.
در سی و چند سال حیات انقلاب اسلامی میلیونها نفر در حوزه و دانشگاه تحقیق و جهد فکری و علمی کرده اند. سالیانی را در دانشگاه جامعه زحمت آموختن برده اند. زنان شریفی به لطف انقلاب مزیت علم و هنر را به مزیت عفافشان افزون کرده اند. آیا تعجب دارد که آنان که واقعا نتایج انقلاب فکری وعلمی حیات طیبه انقلاب اند نادیده انگاشته شوند و اظهار تعجب شود که فلان طلبه جوان آیا به حد تجزی و اجنهاد رسیده است ؟یا فلان جوان ، در سی و چند سال حیات طیبه انقلاب آنقدر اندوخته دارد که بتواند بار ملتی را در مجلس به دوش بکشد؟
انصاف حکم می کند که ما بزرگان و پیران انقلابی را که زبرالحدید و شاگرد امام بوده اند را احترام کنیم . اما دایره نمایندگان مجلس و خبرگان را نباید بدون نگاه به این حیات علمی و انقلابی سی و چندساله شرکت کنندگان ، از نظر بگذارانیم چون ممکن است که به خطا، این عمر انقلابی را از زندگی جوانان دیروز محذوف کنیم.
قطعا باید مواظب باشیم در احراز صلاحیت دچار این خطای دید نشویم. خطای دیدی که خلاف سخنان چندی پیش رهبری در مورد پیری و جوانی انقلابهاست. البته ما در مورد نزدیکان و اطرافیانمان بعضا دچار این نادیده انگاری نمی شویم و آنها را لایق می بینیم. اما نباید دچار نزدیک بینی شویم چون این به تقوا نزدیکترست. این حدیث زیبا که آنچه برای خود نمی پسندی بر دیگران مپسند معیار و شاقول درست بودن یک دموکراسی و انصاف در مردمسالاری و ادای حق مردم است.
واقعا یک جمع و تفریق ساده هراس ما را می زداید. وقتی جمعیت ایران را تقسیم بر تعداد شرکت کنندگان کنیم ، مثلا هشتاد میلیون را بر هشت هزار تقسیم کنیم ، به رقم یک ده هزارم می رسیم. آیا تعجب آورست که از هر ده هزار نفر ایرانی که اکثرا به لطف انقلاب تحصیلکرده و فهیم هستند ، یک نفر کاندیدا شود؟ باور کنید یک ده هزارم عدد کوچکی است و این کمترین انتظار است که در انتخابات و جشن انقلاب ، این تعداد حضور داشته باشند.
قطعا دموکراسی اسلامی ایران در مقابل حکام داعش پروری که می خواهند الگوی یک و نیم میلیارد مسلمان را استبداد رای ماجوران خشک مغز امریکا و سرویس هایش و یا قبایل حکمران منطقه جا بزنند و از راه سکولاریسم یا سلفی گری ، هردو به خلیفه گری دوران عثمانی می رسند، حرف محکم و مستقلی دارد و رقیب آنهاست .
باید جمال زیبای این انقلاب در همین فرصت ها پدیدارشود و زیبایی تصویر کلی از انقلاب به رعایت همه فرایندهای انتخاباتی اش است که مایه مباهات است. ما نمایش نمیدهیم. واقعا به رای مردم ، دولت ها و مجلس ها عوض می شوند و این آرزوی جوانان مسلمان منطقه است که تفکر سلفی می خواهد آنها را به اسلحه مجهز کند و در گروههای کور با چمدانهای پول سازماندهی کند. رقیب همه اینها ، نظام ماست. هیچ دموکراسی در این منطقه نهایتا به سود امریکا و اقمارش نخواهد بود و در ایران به طریق اولی اینچنین است.
به سبک ایراد گیران آنسوی مرز، دست روی عده ای انگشت شمار نگذاریم که عاشق مطرح کردن خود در جلوی دوربین اند و برای خوراک دوربین های شکار لحظه ها به ستاد انتخابات می روند.این افرد دوربینی ، یک درصد از کاندیداها هم نیستند اما با هدفی بزرگنمایی می شوند. بقیه افراد خوشفکر و تحصیلکرده از روحانیت و دانشگاه نباید به خاطر یک درصد که شوخیشان گرفته برای دیدن دوربین آمده اند ،مورد طعن و تعجب قرار گیرند. فراموش نکنیم که انقلاب زنده است و مزیتش را ضعف تلقی نکیم. واقعا این عمری را که برانقلاب ما در جهات علمی و فرهنگی و آگاهی رفته است ، در محاسبات ریاضی مان وارد کنیم . این دستاورد انقلاب در حوزه و دانشگاهست نه ضعف آن.
