انتقام اردوغان از کردها

جمهوری اسلامی در سرمقاله امروز نوشت: عناصر تکفیری داعش صبح پنجشنبه بار دیگر با همکاری دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی ترکیه وارد شهر کوبانی (عین العرب) سوریه شده و کردهای این شهر را که پس از ماه‌ها آوارگی به خانه و کاشانه‌شان باز گشته بودند، سر بریدند.

خبرگزاری‌ها گزارش دادند بامداد پنجشنبه همزمان با انفجار دو خودرو بمب‌گذاری شده، ده‌ها نفر از عناصر داعش که لباس و پرچم‌های نیروهای کرد سوریه را به تن کرده بودند، وارد کوبانی شده و ده‌ها نفر از ساکنان آن را قتل عام کردند. خبرگزاری‌های غربی هم که این خبر را منتشر کرده‌اند، به ورود تروریست‌های داعش از خاک ترکیه و از طریق گذرگاه رسمی مرزی «مرشد پینار» و همکاری ارتش و نیروهای امنیتی ترکیه تصریح نموده و افزودند: «تروریست‌های داعش به هنگام عبور از مرکز ترکیه به سوریه و گذشتن از گذرگاه مرزی و نفوذ به شهر کوبانی با هیچگونه ممانعت نیروهای مرزبانی ترکیه مواجه نشده و پس از ورود به بخش‌هایی از شهر کردنشین کوبانی سوریه، مردم منطقه و تعداد زیادی از زنان و کودکان را که با صدای انفجار خودروهای بمب‌گذاری شده به بیرون از خانه‌ها آمده بودند، به رگبار بسته و ده‌ها نفر را به خاک و خون کشیدند. هنوز از آمار دقیق کشته شدگان این جنایت، خبر دقیقی منتشر نشده ولی به گزارش خبرگزاری‌ها به دلیل اینکه مردم در خیابان‌ها به رگبار بسته شدند، آمار قربانیان باید بسیار بالا باشد.

این جنایت هر چند از نگاه اول به گروه تروریستی داعش منتسب می‌شود و به عنوان برگ دیگری در پرونده قساوت و سنگدلی این گروه ثبت می‌گردد ولی در این حادثه باید بیش از همه انگشت اتهام به سوی دولت ترکیه و دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی این کشور نشانه برود که با تروریست‌ها همکاری کرده و راه را برای نفوذ آنها به شهر کوبانی باز گذشته‌اند.

درباره چرایی تصمیم دولت ترکیه برای انجام این عملیات و تبانی با تروریست‌های داعش دلایل متعددی وجود دارد که ثابت می‌کنند حمله مجدد به شهر مرزی کوبانی، انتقام گیری اردوغان از کردهاست؛ کردهایی که اخیراً در عرصه‌های سیاسی و نظامی در ترکیه و سوریه به موفقیت‌های چشمگیری دست یافته‌اند.

هنوز چند هفته از پیروزی کردها در انتخابات ترکیه و نقش آنان در شکست حزب حاکم اردوغان نگذشته که کردهای سوریه نیز در هماهنگی با ارتش این کشور با کنترل شهر تل ابیض و بستن گذرگاه‌های مرزی انتقال سلاح از ترکیه به شهر رقه سوریه که مرکز خلافت تروریست‌های داعش است، ضربه‌ای کاری به داعش و حامیان آنها وارد کردند. این پیروزی‌ها خیلی‌ها را خوشحال کرد و برخی‌ها را ناراحت و عصبانی نمود. از جمله افراد ضربه خورده از تحولات اخیر سیاسی و میدانی ترکیه و سوریه، شخص اردوغان بود که از همان روز اعلام نتایج انتخابات مجلس ترکیه و نقش بر آب شدن سیاست‌هایش برای تشکیل «امپراطوری نو عثمانی» به واسطه پیروزی کردها و همچنین وقتی که داعشی‌ها با همکاری کردها و ارتش سوریه از تل ابیض بیرون رانده شده و از طریق تونل‌های زیرزمینی به ترکیه متواری شدند، بسیار عصبانی بود و مدام به کردها هشدار می‌داد.

سران حزب آقای اردوغان که به ظاهر نمی‌توانستند کردهای داخل ترکیه را تهدید کنند، با انتقاد از حزب اتحادیه دمکراتیک کرد سوریه به علت حمایت از بشار اسد آنها را تهدید به انتقام کردند. روز دوشنبه گذشته برخی مطبوعات ترکیه از اهداف پشت پرده اردوغان خبر دادند که به «صالح مسلم» رئیس حزب اتحادیه دمکرات کرد سوریه هشدار داده دست از حمایت از بشار اسد بردارد تا ترکیه نیز بتواند متقابلاً امنیت شهر کردنشین کوبانی را در برابر خطرات احتمالی داعش حفظ کند.

از این رو می‌شد حدس زد که بی‌اعتنایی کردهای سوریه به درخواست اردوغان، تحولاتی را از سوی آنکارا علیه شهر کوبانی رقم خواهد زد. بنابر این اردوغان و داود اوغلو که اخیراً به خاطر شکست‌های بزرگ در ترکیه و سوریه از کردها، همچون مار زخم خورده به خود می‌پیچیدند، تروریست‌های داعش را که در داخل ترکیه و چند کیلومتر آنطرف‌تر از مرز سوریه در اردوگاه‌های نظامی آموزش می‌دیدند، روانه کوبانی کرده و جنایتی را در این شهر آفریدند تا انتقام شکست‌های اخیر خود را از کردها بگیرند.
دولت ترکیه روز پنجشنبه از کردهایی که این روزها سرود پیروزی می‌خواندند برخلاف تعهدات خود به آنان که گفته بود اجازه ورود داعش را از مرزهایش به سمت کوبانی نمی‌دهد، انتقام گرفت تا بار دیگر ثابت کند سیاست خارجی ترکیه به شدت با تروریسم و حمایت از ناامنی در منطقه گره خورده و از بین رفتن داعش در سوریه به معنای پایان خواب سلطانی اردوغان خواهد بود.

بازی رئیس‌جمهور ترکیه با برگ داعش در کوبانی هر چند می‌تواند هشداری به کردها تلقی شود و این پیام را برای آنها داشته باشد که در صورت عدم همراهی با سیاست‌های «سلطان»‌،‌ حوادث سنگین‌تری در انتظار آنان خواهد بود، اما این قبیل اقدامات تروریستی نخواهد توانست مانع روند نزولی سقوط حامیان تروریسم در منطقه شود و جریان‌های شکست خورده دیر یا زود باید تاوان خونهای زنان و کودکان بی‌گناهی را که به زمین ریخته شده و ناامنی‌هایی که در منطقه دامن زده‌اند، بپردازند.
قطعاً دولتی که تا چند سال پیش سیاست به صفر رساندن تنش با همسایگانش را ادعا می‌کرد، اکنون که کمتر دولتی در خاورمیانه را می‌توان یافت که تنشی با آن نداشته باشد، نخواهد توانست با این قبیل اقدامات، راهی را برای جبران شکست‌های اخیر خود ایجاد کند بلکه بازی با آتش کوبانی، و گوش کشی از کردها از جمله بازیهایی است که این کشور را وارد بحرانی خواهد کرد که بیرون رفتن از آن برای آنکارا به سادگی امکان‌پذیر نیست.