پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : جام جم: با مشت‌هايش هر کاري از دستش برآمد براي تيم ملي انجام داد. روزهاي زيادي را با آسيب‌ديدگي‌هاي متعدد سپري کرد، اما مي‌گويد آسيب‌ديدگي، بخشي از حرفه‌اش است. با اين حال اتفاقاتي که بعد از آسيب‌ديدن‌هاي پي در پي براي او روي مي‌دهد، گاهي کلافه‌اش مي‌کند.
او از برخي رفتارهاي بي‌تفاوت دلش مي‌گيرد. انگار نه انگار احسان روزبهاني سهميه المپيک گرفته است و کمربند طلايي مسابقه‌هاي بوکس ستارگان جهان را با خود از روي رينگ صوفيه بلغارستان به ايران آورده است.
سال 1393 در بين سال‌هاي اخير براي احسان روزبهاني بوکسور تيم ملي از جنبه‌هايي متفاوت بود. او براي پايان رساندن اين سال، صبر بيشتري به خرج داد و از پيشنهاد مالي خوبي چشم پوشيد تا براي تيم ملي مشت بزند.
بوکسور ملي‌پوش ايران در سال 93، تمرين‌هاي آماده‌سازي خود را در دو مقطع برنامه‌ريزي کرده بود. نخست براي رسيدن به بازي‌هاي آسيايي و دوم مسابقه‌هاي ستارگان جهان.
لحظه‌هاي کوتاهي که احسان با ما حرف مي‌زند تندي خاصي در صدايش براي عبور از واژه‌هاي بازي‌هاي آسيايي پيداست. به نظر مي‌رسد او نمي‌خواهد بوکس بازي‌هاي اينچئون کره جنوبي را يادآوري کند و هر وقت به اين بازي‌ها مي‌رسد مي‌گويد؛ «آن اتفاق نگذاشت.» اما آن اتفاق چه بود؟
در بازي نيمه نهايي، روزبهاني که سفره اولدپ سينگ از هند را برچيده بود با روحيه مناسبي به ديدار عادل بيک نيازبتوف، قهرمان المپيک از قزاقستان رفت. خيلي‌ها تصور مي‌کردند احسان با شکست حريف به فينال مي‌رود و طلا مي‌گيرد، اما روي رينگ اتفاقاتي افتاد که بوکسور تيم ملي هنوز با گذشت چند ماه وقتي درباره اتفاقات آن روز صحبت مي‌کند انگار بغضي در گلويش گير کرده است.
او مي‌گويد: «مي‌توانستم طلا بگيرم، اما اگر زورم به حريف مي‌رسيد نمي‌توانستم داور را مغلوب کنم!»
احسان در المپيک لندن هم به همين حريف باخته بود، اما فضاي رقابت در اينچئون کاملا با پيکار گذشته دو مبارز فرق داشت. اينجا احسان جنگيد. باور بردن و مبارزه را توامان نشان داد، اما... سرآخر برنز گرفت.
احسان خيلي روي اين بازي‌ها مکث نمي‌کند و با گفتن همان اتفاق بزرگ در زندگي ورزشي سال 93 خود، از کنار رويداد بازي‌هاي آسيايي رد مي‌شود.
بعد از اين رقابت نوبت جنگ ستارگان بود. فدراسيون جهاني بوکس در اقدامي براي توسعه اين ورزش دست به ابتکار جالبي زد و قهرمانان دنيا را يک جا جمع کرد تا روي رينگ مبارزه کنند. در وزن احسان روزبهاني هشت نفر به صوفيه بلغارستان رفتند و بعد از چند مرحله مبارزه بالاخره احسان به فينال رسيد.
نفر سوم بازي‌هاي آسيايي مي‌گويد: براي پيکارهاي ستارگان بوکس جهان خيلي زحمت کشيدم. مصدوميت امانم را بريده بود. براي اين رقابت‌ها پيشنهادهاي مالي باشگاه‌هاي خارجي را قبول نکردم. سال 93 مي‌توانستم مانند سال قبل در تيم آستاناي قزاقستان در بوکس نيمه حرفه‌اي روي رينگ بروم، اما اين کار را نکردم و تمرکزم را بيشتر روي دو هدفم گذاشتم؛ گرفتن سهميه المپيک و بردن کمربند طلايي.
در مسابقه‌هاي بوکس صوفيه بود که احسان روزبهاني متوجه شد رسيدن به المپيک آن هم براي دومين بار پي در پي سخت‌تر از هميشه شده است. در مبارزه رودرروي رقبا، نتايج غيرمنتظره‌اي به دست آمد که ترديدها را براي قهرماني احسان بيشتر مي‌کرد. مبارزاني از فرانسه، روسيه و ازبکستان مدعيان اصلي بودند، اما روزبهاني با شکست دادن رقباي فرانسوي و ازبک، فينال را با بوکسوري از موريتاني زد.
روزبهاني درباره رقابت حساس خود براي گرفتن سهميه المپيک مي‌گويد: روزهاي زيادي با مربيانم تمرين کردم و تمرکز خودم را به دست آوردم. آنچه آزارم مي‌داد مصدوميت بيني‌ام يک ماه قبل از اين مبارزه بود که تصميم گرفتم اصلا به آن فکر نکنم.
روزبهاني در پايان هشت راند مبارزه شجاعانه، رقيبش را شکست داد و نخستين ورزشکار ايراني لقب گرفت که موفق به گرفتن سهميه المپيک 2016 ريودوژانيرو شده است. اين عنوان، از بامداد روزي که مسابقه احسان تمام شده بود، در ايران منتشر شد و مردم را خوشحال کرد، اما چند روز بعد از اين شادماني، روزبهاني از مسئولان ورزش و بوکس خواست حمايتش کنند.
بوکسور تيم ملي مي‌گويد: من وظيفه‌ام را در راه خدمت به مردم کشورم انجام داده‌ام. مسئوليت سنگيني داشتم که خدا را شکر با موفقيت همراه بود، بنابراين از مسئولان انتظار دارم به زندگي قهرمانان رسيدگي کنند. گرفتن سهميه المپيک و کمربند طلايي افتخار بزرگي است که فقط نصيب من نشد، بلکه مردم ايران در آن سهيم هستند.
در روزهاي پاياني سال وقتي با احسان حرف مي‌زديم مي‌گفت: «داغ کردم!» پرسيديم: «از چه»؟
خيلي خويشتندارتر از آن است که بخواهد گلايه کند و حرف از کمبودها بزند، اما صحبت‌هايش دو کلمه حرف حساب است. روزبهاني امکاناتي در حد مناسب و حتي مي‌توان گفت معمولي براي زندگي و ورزش حرفه‌اي‌اش مي‌خواهد تا سال آينده دو رويداد بزرگ را پشت سر بگذارد.
قهرمان بوکس ستارگان جهان در وزن 81 کيلوگرم مي‌گويد: اگر صحبت من غيرمنطقي است يک نفر به من بگويد اشتباه مي‌کنم. من فقط مي‌خواهم شرايط عادي يک ورزشکار برايم فراهم شود؛ همين. نه زياده خواهم و نه بهانه‌گير. ياد گرفته‌ام سخت تلاش کنم و موانع را با توکل، همت و پشتکارم کنار بزنم، اما يک جايي، ديگران نيز بايد کمکم کنند.
احسان روزبهاني در سال 1394 مسابقه‌هاي قهرماني بوکس آسيا و جهان را در پيش دارد. او دعا مي‌کند تعداد سهميه‌هاي المپيکي ايران در رقابت‌هاي جهاني بيشتر شود، اما مي‌گويد بايد به بچه‌هاي بوکس توجه کرد.
روزبهاني ادامه مي‌دهد: چند بار با حاجي ـ ناطق نوري رئيس فدراسيون بوکس ـ حرف زدم و گفتم درد من درد همه بوکسورهاست. ما که در ايران باشگاه و تيمي نداريم با بوکسورها قرارداد ببندد و هزينه زندگي آنها را تامين کند. اگر مدال‌آوري بوکس براي مسئولان مهم است بايد به بوکسورها بيشتر توجه کنند.
احسان، مرد المپيکي بوکس ايران از قول حاجي مي‌گويد قرار است همه چي را بسازد تا دغدغه از روي رينگ بيرون برود، اما قبل از اين وعده رئيس فدراسيون بوکس، پيشنهادهايي به دستش رسيده است که دست‌کم مشکل مالي بوکسور تيم ملي را برطرف مي‌کند. روزبهاني مانند دو سال پيش از قزاقستان پيشنهاد دارد و جمهوري آذربايجان نيز با قهرماني ستاره بوکس ايران در پيکارهاي ستارگان جهان، وسوسه حضور روزبهاني روي رينگ اين کشور را در سر دارد، اما احسان تا پايان امسال صبر مي‌کند؛ همان صبري که از احسان سراغ داريم. صبري که مشت‌هايش را محکم‌تر کرد و هر کاري از دستش بر آمد براي تيم ملي در سال 93 انجام داد.
