پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : سخنراني نتانياهو نخست‌وزير رژيم صهيونيستي در كنگره آمريكا همه را (مخالفان و موافقان او را) به تعجب وا داشت. تعجب از اينكه با اين همه سروصدا و هياهوي سياسي و تبليغاتي در چند هفته گذشته درباره دعوت از او براي سخنراني در كنگره آمريكا از سوي رئيس جديد كنگره «رنيز» كه از راست‌هاي افراطي حزب جمهوريخواه است، نتانياهو در سخنراني خود جز شعارهاي بي‌محتوا و عوام‌فريبانه ضعيف، هيچ نكته تازه و يا قابل ملاحظه‌اي نداشت. واكنش «اوباما» رئيس جمهور آمريكا بعد از انجام اين سخنراني كه گفت: «هيچ نكته جديد يا مهمي در آن نبود!» گوياي شكست تلاش رئيس اكثريت كنگره از حزب رقيب اوباما (جمهوريخواهان) بود كه بدون اطلاع و هماهنگي با كاخ سفيد از نتانياهو براي حضور و سخنراني در كنگره دعوت كرد تا مگر مانعي در ادامه مذاكره با ايران و در حل سياسي اختلاف‌ها درباره پرونده هسته‌اي ايجاد كند.
بعد از سخنراني، خانم نانسي پلوسي رئيس نمايندگان حزب دمكرات در كنگره با اعتراض به سخنان نتانياهو گفت: «او با اين سخنان شعور مردم آمريكا و نمايندگان آنها در كنگره را به سخره گرفت!» در داخل اسرائيل نيز اغلب سياستمداران و تحليلگران سياسي نتيجه سخنان نتانياهو را «تمسخر اسرائيل» در جامعه ملل دانسته‌اند.
اين سخنراني را از دو جنبه مي‌توان نقد كرد. جنبه شكلي و دوم، محتواي آن. از نظر شكلي استقبال نمايندگان مردم آمريكا در كنگره چنان مضحك به نظر آمد كه به اندازه وقت سخنراني از صندلي خود برمي‌خاستند و براي نتانياهو كف مي‌زدند، به طوري كه يك روزنامه‌نگار آمريكايي براي ترسيم چنين صحنه‌اي نوشت، نتانياهو ليوان آب را برداشت كه لبي تر كند، نمايندگان ما بپاخاستند و با كف زدن احساس تشكر خود را ظاهر كردند! اما در نقد محتوا، در همان ابتداي كار تشكر قوي نتانياهو از حمايت‌هاي اوباما از اسرائيل تا آن حد بود كه گفت: «شما نمايندگان كنگره نمي‌دانيد و اطلاع نداريد كه رئيس جمهور اوباما چه حمايت‌هاي اساسي، مهم و كارسازي از من و اسرائيل كرده است كه در مقايسه با ديگر رؤساي جمهور آمريكا كم سابقه و يا بي‌سابقه بوده است.» اين جملات (حمايت از اوباما) آب يخي بود كه بر سر «رنيز» رئيس كنگره و ديگر همراهان او از نمايندگان حزب جمهوريخواه ريخته شد. به طوري كه اين‌بار و در اين لحظه كه نمايندگان دمكرات از صندلي‌هاي خود بلند شدند تا گفته نتانياهو را با كف زدن تأييد كنند، او همچنان بر جاي خود نشست و اخم كرد. بخش مفصلي از سخنان نتانياهو تبيين قدرت جمهوري اسلامي ايران بود كه در منطقه قوي‌ترين و مستحكم‌ترين قدرت شناخته شده است. نتانياهو اين قدرت را خطرناك خواند كه هيچ دولتي در منطقه به تنهايي قادر به مقابله با آن نيست. جملات او در اين بخش به طور مفصل تبيين قدرت بلامنازع جمهوري اسلامي بود. اما با همين بيان، وقتي خواست اصل مذاكره را مورد سؤال قرار دهد، كاملاً فلج شد و نتوانست راه حل اختلاف‌هاي ايران و غرب، بخصوص با آمريكا از طريق مذاكره سياسي را رد كند و آن را «غيرعقلاني» معرفي كند. الّا اينكه در چند جمله شعار داد كه ايران خطر جهاني است و ايران شعار نابودي اسرائيل را مي‌دهد. نتانياهو چنان دچار فقر استدلال، تلاطم و به هم ريختگي فكري شد كه در مقام نقد كارنامة ظريف وزير خارجه ايران، به نثار تاج گُل از سوي او بر مزار شهيد مجاهد «عماد مغنيه» در لبنان اشاره كرد در حالي‌كه در همه كشورهاي عربي «عماد مغنيه» را مجاهد شهيد لبناني ـ عربي مي‌شمارند و نتانياهو متهم رديف اول در ترور عماد مغنيه در سوريه است. نخست‌وزير رژيم صهيونيستي چنان در سخنراني در كنگره آمريكا به هم ريخته و آشفته مي‌نمود كه با دستپاچگي خطاب به نمايندگان كنگره دستورالعمل صادر كرد كه فريب جمهوري اسلامي ايران را نخوريد كه با «داعش» براي نجات عراق از تروريسم وارد جنگ شده است، تا آنجا كه ضرب‌المثل «دشمنِ دشمن من، دوست من است» را اينگونه بيان كرد: «دشمنِ دشمن من، دشمن من است!». بيان اين جمله با تمسخر خنده‌آميز نمايندگان مواجه شد. منحني آشفتگي نتانياهو تا آنجا رسيد كه در پايان سخنان خود، كنگره و كاخ سفيد را تهديد به حمله نظامي به ايران بدون موافقت يا همسويي آمريكا با اسرائيل كرد و گفت: «دوستان من، اگر اسرائيل به آنجا برسد و تشخيص دهد كه به تنهايي بايد عليه ايران اقدام نظامي كند، اين كار را انجام خواهد داد.» واكنش همه اعضاي كنگره به اين جمله نتانياهو، سكوت بهت‌آور بود.
به نظر آمد نتانياهو كه متهم به جنايتكاريِ جنگي است و چند ماه قبل در بمباران غزه بيش از دويست كودك را كشته و شهري را بر سر شهروندان عادي آن ويران كرده است، از اين كارنامه راه فراري نداشت. الّا اينكه در سراسر سخنراني‌اش از قدرت و نفوذ جمهوري اسلامي ايران در منطقه سخن بگويد و مكرّر اعلام خطر كند و هشدار دهد. واقعيت اين است كه نتانياهو به عنوان چهره‌اي منفور، جنگ‌طلب و نژادپرست در افكار عمومي شناخته شده است. واقعيت اين است كه او از اين سخنراني نه براي انتخابات جديد در اسرائيل كه هفته آينده انجام خواهد گرفت، توشه خوبي فراهم كرد و نه براي سياستمداران آمريكايي از هر دو حزب حاكم (جمهوريخواهان و دمكرات‌ها) سخنان جديد و قابل قبولي ارائه داد. اغلب آمريكايي‌ها سخنان او را شعارهاي نژادپرستانه و البته به سخره گرفتن «شعور سياسي» نمايندگان خود در كنگره ارزيابي كرده‌اند. اين سخنراني بجاي فراهم آوردن زمينه مقبوليت شخصيت جنگ‌طلب نتانياهو، براي كاخ سفيد و شخص اوباما يك موفقيت بود، بخصوص در برابر رقباي موسوم به راست افراطي از حزب جمهوريخواه كه نتانياهو آنها را همراهان جنگ‌طلب خود معرفي كرد. خون به ناحق ريخته زنان و كودكان غزه چنان گريبان نتانياهوي جنايتكار جنگي را در سخنراني كنگره آمريكا گرفت كه او را جنون‌زده و مضحك نشان داد.
*ابوالقاسم قاسم زاده
