او یک دانشمند است...

این افتخار متعلق به محیط علمی است که وی در آنجا رشد کرده است. به ایران ارتباطی ندارد. اگر در ایران مانده بود شاید الان دچار تفکیک جنسیتی شده بود و الان هم حداکثر یک دبیر ریاضی مناطق دورافتاده بود که ....
خدا را شکر که کشورهای غربی زمینه رشد علمی برخی ایرانی ها را ایجاد می کنند.

واقعاً باعث افتخار است....

در کشور جهان سومی ما میلیارد میلیارد پول به فوتبالیست ها می دهند ولی اینچنین نابغه ای از حمایت لازم برخوردار نمی شود. به پروفسور میرزاخانی از صمیم قلب تبریک می گویم و مطمئنم موفقیت های ایشان منجر به زندگی بهتر برای بشریت خواهد شد.

کاش همه ایرانی ها به حق واقعی شون برسن تبریک میگم به این خانم

ربط چندانی به ایران نداره !!
استعدادی بوده که در کشور آمریکا پرورش یافته است و این افتخار مال کشور آمریکاس نه ایران.
باور کنید اگر تو ایران بود دبیر ریاضی هم نبود.
من خودم دانشگاه بوعلی مهندسی کامپیوتر می خوانم تقریبا سطحی علمی دانشجو ها و استاد ها با هم اندازه ی سطح علمی یک دانشجویی خارجی نیست ، و همین طور فضای بد دانشگاه که مسیولینشان نهایت تفکرشان خراب کردن دیوار و ساخت دری جدید است که دختر و پسر جدا از هم وارد ساختمان شوند!!

در داخل کشور هم از این دست افراد که عشق دانش و کشف هستند، وجود دارند، ولی متاسفانه یا ظرفیت بروز ندارند یا بروز کرده اند اما شناخته شده نیستند یا هم قرار نیست شناخته شده باشند

این چه حرفی است ، پایه علمی اش در ایران گذارده شده در دبیرستان و در دوره کارشناسی در دانشگاه صنعتی شریف. مثل اینکه یک ساختمان بلند مرتبه را بخواهند روی خاک بنا کنند مگر می شود . انصاف داشته باشیم.

شاد باش به خانم دکتر میرزاخانی و سپاس به خاطر این موفقیت فوق العاده

همه خاک ایران معدن استعداد است
بیایید قدرش را بدانیم و کمتر ناله کنیم

خوشحالم و بخود مي بالم ، متشكرم هموطن

انتظار داشتم اوج احساسش چیزی بیشتر از «آها» باشه. شاید هم احساس های بلندتری داره ولی رو نکرده.

از این دست ژن ها در ایران عزیز بسیار است فقط بایست زمینه بیانشان در کشور ایجاد شود.

تعجب ميكنم افراد ميگن ربطي به ايران نداره
اولا بدانيد برندگان اين جايزه خودشان مليتشان را به اهدا كنندگان جايزه اعلام ميكنند و ايشان حتي حاظر نشده است بگوييد ايراني و امريكايي و گفته ايراني و در تمام سايت ها با اين نام از ايشان يادوري ميكنند
دوما رياضيات يعني مداد و كاغد و هوش و خلاقيت فردي كه تا انجايي كه من ميدانم مداد و كاغد در ايران موجود است و به تكنولوژي خاصي لاز نيست
سوما در مصاحبه هاي سابق خانم ميرزاخاني علاقه خودشان را به رياضي و توانشان را مديون معلم ها و استادشان در دانشگاه شريف اعلام كردند و ميتوانيد مراجعه كنيد

چه بسیار نخبه هایی که به دنبال چاپ مثلا ده مقاله و کسب رتبه از دستیابی به یک حقیقت ارزشمند علمی باز می مانند...
بخش قابل توجهی از افول نخبه ها ناشی از قوانین نامناسب نظام آموزش عالی خود ماست

بنده خودم در دانشگاه شریف همکلاس بسیاری از این دوستان المپیادی ونخبه بوده ام وآنها را واقعا تحسین میکنم.اما به نظر من نکته مهم در این موارد اینست که این دانشگاه و یا دانشگاههای مشابه تهران فقط محلی برای آماده سازی نیروهای نخبه وکارآمد برای کشورهای آمریکا واروپاست. واقعا اگر مثلا بودجه همین دانشگاهها به دانشگاههای پایینتر که نیرو برای خود مملکت آماده میکنند واین نیروها دارند با جان ودل برای میهن کار میکنند بهتر نیست؟!! آیا واقعا این نخبگان فراری افتخار ماهستند یا آنهایی که دارند از اینها استفاده میکنند؟! آیا بسیاری از بچه هایی که در کوره دهات ها بی امکانات دارای IQ بالایی هستند وهیچ کس نیست آنها را استعدادیابی کند گناهی کرده اند که عده ای بیایند از بودجه مملکت استفاده کرده وتحصیل کنند وبعد فرار کنند وبروند.؟!

با شکر الهی وابراز مسرت و افتخار، این موفقیت ستودنی را به خانم میرزاخانی و هم میهنان عزیزم تبریک میگویم .

واقعا آدم وقتی میبینه کسانی که تا به حال جایزه فیلدز رو گرفتن مثه ادوارد ویتن یا گریگوری پرلمان نابغه که البته جایزشو نخواست، به اهمیت کار خانم پروفسور واقعا پی میبره، من خودم به دانشگاه شریفم هم خیلی افتخار میکنم که چنین نوابغی رو تربیت البته در دوره کارشناسی کرده، البته یک نفر دیگر به نام خانم دکتر بهشتی که الان تو ام آی تی دارن کار میکنند ان شالله چهار سال دیگه یه افتخار دیگه کسب میکنن.

اگر در ایران مانده بود الان دبیر ریاضی بود

این یک سوال جدی است که آیا ما که با وجود نخبه بودن و پیشنهاد از دانشگاههای خارج از کشور در ایران ماندیم تا به کشور خود خدمت کنیم، کار درستی کردیم یا کسانی مانند خانم میرزاخانی که رفتند و علم، دانش و استعداد خود را در دانشگاهها و مراکز تحقیقات غربی به کار بستند. امثال من که ماندیم، از نظر مادی وضعیت مناسبی نداریم و بخشی از ذهن و انرژیمان صرف دغدغه های اقتصادی زندگی شده است و عملا نمی توانیم از همه انرژی، دانش و استعدادمان در زمینه های علمی استفاده کنیم، ولی کسانی که رفتند از همه نظر تامین هستند و بدون هیچ دغدغه ای به کارهای علمی می پردازند. ولی ما هر فعالیت و کوششی که می کنیم، مستقیما کشور و هموظنانمان ذینفع می شوند و این مورد است که تنها دلخوشیمان است و تحمل سختیها را میسر می سازد. آنان که رفتند درست است که نتیجه دسترنشان می تواند به طور غیر مستقیم برای کشورشان مفید باشد، ولی ثمره و میوه اصلی را کشورهای دیگری می برند که معلوم نیست از این تحقیقات و نتایج علمی در چه راهی و برای چه هدفی استفاده می کنند؟ چندین و چند بار در طول زندگی پیشنهاد های وسوسه انگیز دانشگاههای غربی مرا در تصمیم مردد نمود، ولی هر بار که فکر کردم، نتوانستم قبول کنم که در زنجیره ای علمی در غرب وارد شوم که بخش زیادی از کشتارهای مظلومان جهان به واسطه محصولات نظامی آنها و برنامه ریزی سیاستمدارانشان صورت می پذیرد. کسانی که طی هشت سال در جنگی ظالمانه بهترین دوستانم را از من گرفتند و امروز در عراق، افغانستان، سوریه، لبنان، فلسطین، لیبی، الجزایر، ..... از کودک تا بزرگ بیگناه را هدف قرار می دهند. همیشه اولین نتیجه تحقیقات علمی سر از مراکز نظامی در می آورد و این مراکز هستند که نهایتا از این دستاوردها بر علیه خودمان استفاده می کنند.
دوستانی که می گویند ایران برای امثال خانم میرزاخانی هیچ کاری نکرده است، سخت در اشتباهند. هر یک از این عزیزان همانند درختی هستند که نهالشان در این خاک کاشته شد و حدود 25 سال آبیاری شدند تا به درختی برنا و تنومند تبدیل شدند و وقتی نوبت میوه دادنشان رسید، دیگران آگاهانه و با سیاستی هوشمندانه ای درخت را به تملک خود درآوردند و از میوه و ثمره آن نهایت استفاده را می برند. وقتی کشورهای جهان سوم به این خوبی درخت پرورش می دهند و دو دستی تقدیم غرب می کنند، چه نیازی هست که غرب خودش استعداد بومی داشته باشد. غرب بهترین استعدادهایش را در زمینه های علوم انسانی به کار می گیرد و با مدیریت و برنامه ریزی آنها، برای علوم پایه و فنی از استعدادهای دیگر کشورها بهره می برد. به امید آن روزی که از یکسو خودمان بتوانیم از استعدادهایمان بهره ببریم و زمینه فرار آنها را فراهم نکنیم و از سوی دیگر نخبگان و استعدادها با قناعت، صبوری و تحمل با شرایط سخت کشور بسازند و دست در دست هم دهند تا کشورشان آینده ای بهتر از این داشته باشد.

اگر در ایران مانده بود فوقش الان دبیر ریاضی بود

اگه الان ایران بود نمی تونست وارد دوره دکترا بشه چون ظرفیت دکترای دانشگاهها با بورسیه های غیر قانونی بی سواد پر شده بود.

موفقیت این خانم باعث افتخار من هست ولی من به عنوان فوق لیسانس شیمی صنعتی شریف میگم که ایشون اگه ایران می موندند به هیچ عنوان به این مقام نمیرسیدند و من موفقیت ایشونو مرهون محیط علمی و خوبه دانشگاه استنفورد آمریکا میدونم

سطح ریاضی دانش آموزان ما علیرغم استعداد بالا اما بواسطه ی سیاستهای غلط چه در زمینه ی آموزش و علی الخصوص ارزشیابی ها و نبود مشوق لازم برای دبیران و اساتید علوم پایه روز بروز تحلیل میرود نتایج آزمونهای بین المللی تیمز تایید کننده مطالب مذکور است هیچگاه مسولین امر به اهمیت دروس پایه بجهت رشد قوه ی استدلال و استقرا پی نبرده اند قبولی در دروس پایه با نمره ی صفر و ارتقا به کلاس بالاتر چیزی نیست که بتوان آن را در نظام آموزشی فعلی کتمان کرد عوامل دیگری هم در ضعف نظام آموزشی دخیل است که جای بحث آن نیست در این میان افرادی نظیر این خانم هموطن که سرمایه های معنوی مان هستند خود را در شرایطی نمی بینند که در کشور بمانند اعتراف مسولین امر به فرار نخبه ها و عدم عزم جدی برای جلوگیری از این اتفاق شوم واقعا ناراحت کننده است امیدوارم روزی برسد که کلید داران درک کنند سرنوشت کشور در دست دانشمندان دلسوز و متخصصینی است که اگر ببینند شرایط لازم برای رشد و پیشرفت وجود دارد یقینا مملکت را ترک نخواهند کرد نه در دست کسانی که یک شبه میلیاردها تومان از بیت المال را به جیب می زنند و آب از آب هم تکان نمی خورد

بابا اینقدر با هم دعوا نکنید. مبارکش باشه. این جایزه یک افتخار برای همه محققین و دانشمندان عالم هست. مگر پیامبر (ص) نفرموده اند اگر شده برای علم آموزی به چین (سرزمین علم و دانش در آن زمان) بروید. یک دانشمند متعلق به همه عالم هست. نه خودتون و کشورتون را دست کم بگیرید نه محیط غرب را خیلی دست بالا. هر کسی یک اعتقاد و هدفی در زندگی داره و برای رسیدن به اون تلاش می کنه. دیگه قرار نیست که همه به یک جا بروند.

کجان بورسیه های معدل 12!!!!!!!!!!