پرورش از انجمن حجتیه تا موتلفه

 
«علی‌اکبر پرورش»، در 71سالگی بعد از یک دوره بیماری سخت در اصفهان درگذشت. او که پیش از انقلاب سابقه عضویت در انجمن حجتیه را داشت، بعدتر از آنها برید و کوتاه‌مدتی هم مرید «علی شریعتی» شد. فعالان سیاسی آن زمان خاطرشان هست که او پیش از انقلاب، روزی در اصفهان، در مقام حمایت از «شریعتی» به آیت‌الله «مصباح یزدی» شدیدا اعتراض می‌کند و روزی هم که خبر فوت «شریعتی» به او می‌رسد،‌ های‌های گریه می‌کند.

با وجود همه اینها اما جهت حرکت «پرورش» در اصل به سوی طیف «راست» بود. وقتی که عضو فعال حزب جمهوری اسلامی شد هم به طیف «راست» گرایش پیدا کرد، همان شاخه‌ای که بیشتر از بازاریان سنتی و هسته‌ اصلی جمعیت «هیات‌های موتلفه‌اسلامی» تشکیل شده بودند و دخالت وزارت بازرگانی و وزارت اقتصاد و دارایی را در تعیین قیمت‌ها و کنترل واردات و صادرات نمی‌پذیرفتند. تا جایی که گفته ‌شده وقتی عده‌ای از مجلسیان قرار می‌گذارند که در مخالفت با دولتی‌شدن اقتصاد، نامه‌ای به امام بنویسند این نامه با خط و انشای «پرورش» نوشته شد. حرکت او به‌سمت راست همچنان ادامه داشت تا اینکه با عضویتش در شورای مرکزی حزب موتلفه و پیش‌رفتن تا قائم مقامی این حزب، کامل شد.

پرورش که پیش از انقلاب، سابقه مبارزه و دستگیری داشت بعد از انقلاب به مجلس خبرگان قانون اساسی پیوست و سه‌دوره هم به نمایندگی مجلس شورای اسلامی انتخاب شد. در کابینه «محمدجواد باهنر»، «مهدوی‌کنی» و چهارسال نخست کابینه «موسوی»، به وزارت آموزش و پرورش رسید. «پرورش» در مجلس هم در قصه رای به عدم‌کفایت سیاسی «بنی صدر» فعال بود. این فعال سیاسی دو دوره هم نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری شد. از سال 72 عضو شورای مرکزی موتلفه اسلامی و تا سال 80، قائم‌مقام دبیرکل این حزب بود.

به‌جز پایتخت اما، او در اصفهان هم نقش تاثیر‌گذاری داشت. تا جایی که به نوعی او را به‌عنوان پدرخوانده راست‌ها یا به تعبیری اصولگراهای امروزی در این استان می‌شناختند، گرچه در این سال‌ها به واسطه بیماری چندان فعال نبود. بسیاری معتقدند آغاز بیماری او به‌نوعی با پایان حیات سیاسی‌اش گره خورده بود. وقتی در انتخابات مجلس هشتم به دعوت یاران جدید یا همان اصولگرایان جوان پا به انتخابات مجلس گذاشت برخلاف دعوت اولیه، حمایتی را که انتظار داشت، ندید و در نهایت از ورود به مجلس هشتم بازماند.

 پرورش از همان زمان، کم‌کم سکوت پیشه کرد و بعد هم بیماری‌اش آغاز شد.  در سال‌های اخیر دچار بیماری‌های حادی چون دیابت، نارسایی کلیه و آلزایمر بود و به همین علت، بخشی از قدرت تکلم و حافظه خود را از دست داده بود تا جایی که چندی پیش «عبدالرضا رحمانی‌فضلی» وزیر کشور و جمعی را که در اصفهان به عیادتش رفته بودند، نشناخت. حدود چهارهفته پیش هم با عفونت شدید چشم در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان شهید صدوقی بستری و در نهایت چشم وی تخلیه شد.

«سیدمحمود حسینی» استاندار سابق اصفهان دیروز با نقل خاطره‌ای از او در صفحه شخصی فیس‌بوکش نوشت: «وی در دهه 40و‌50 یکی از معلمان دروس دینی مدارس اصفهان بود. در انجمن حجتیه فعال اما بعدا بر آن شورید و خارج شد. روی قرآن کار کرده بود و برداشت‌های نو از قرآن داشت. در محافل خانگی یا در مساجد برای جوانان و تحصیل‌کردگان اصفهانی جلسه می‌گذاشت و مباحث خوبی داشت. او با آیت‌الله بهشتی در ارتباط بود، با آیت‌الله طاهری هم تا اوایل دهه60 روابط خوبی داشت. قبل از انقلاب آموزه‌های زیادی برای نسل انقلاب در اصفهان داشت.»

«پرورش» متولد 1321 در زرین‌شهر اصفهان بود. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در همان شهر به پایان رساند، از دانشگاه اصفهان در رشته ادبیات، مدرک کارشناسی گرفت و در مقطع کارشناسی ارشد از دانشسرای عالی تهران در رشته کارآموزی دبیری فارغ‌التحصیل شد. پیش از انقلاب هم در کنار صیادشیرازی و حجت‌الاسلام سالک دستگیر و زندانی شده بود. از او سه کتاب «پدیده جاهلیت در قرآن»، «ما و قرآن» و «اصحاب‌کهف» منتشر شده است. پرورش مفسر قرآن بود و در محافل سیاسی، مذهبی اصفهان هم به همین علت به او لقب «استاد پرورش» داده بودند. مراسم تشییع پیکر این فعال سیاسی، یکشنبه 9 صبح از میدان فیض اصفهان آغاز می‌شود.

روزنامه شرق