سعودی ها چگونه به ایران نگاه می کنند؟

کلیفورد می در نشنال اینترست آنلاین نوشت: سعودی ها منظور و مقصودی دارند. این کلمات به راحتی از قلم من جاری نمی‌شود. برای بیش از سه دهه، پادشاهان عربستان میلیاردها دلار پول نفت را صرف ترویج وهابیت کرده‌اند،‌ فرقه‌ای خطرناک و ضد غربی که مهلک‌ترین حالت آن بن‌لادنیسم است.

به گزارش سرویس بین الملل سایت خبری تیک Tik.ir، اما اکنون سعودی‌ها از دولت اوباما خشمگینند. یکی از منابع نزدیک به سیاست‌گذاران سعودی در مصاحبه با خبرگزاری رویترز دلایل این عصبانیت را «دست روی دست گذاشتن آمریکا در مورد جنگ داخلی سوریه و پیشنهادات اخیر این کشور به ایران» دانست. او گفت: «تغییر سیاست‌های آمریکا از دلایل اصلی این خشم است.» مصطفی اعلانی، تحلیلگر امور امنیتی عربستان ماه گذشته به روزنامه وال‌استریت ژورنال گفت: «ما اکنون از دشمنان خود می‌آموزیم که چطور با آمریکا رفتار کنیم.»

سعودی‌ها در روزنامه نیویورک تایمز خواندند که حسن روحانی، رئیس‌جمهور جدید ایران «سیاست‌های بین‌المللی آشتی‌جویانه‌ای» را در پیش گرفته است. در روزنامه وال‌استریت خواندند که «رئیس‌جمهور ایران و وزیر امور خارجه این کشور تمایل خود به پایان دادن به بحران هسته‌ای کشور و بهبود روابط با غرب را نشان داده‌اند.» سعودی‌ها می‌دانند که این موضوع حقیقت ندارد. آن‌ها می‌دانند که حاکمان، عمل‌گرایان ایران انقلابیونی هستند که می‌خواهند به اولین قدرت هسته‌ای خاورمیانه تبدیل شوند و این تهدیدی آشکار برای عربستان، اردن، امارات متحده عربی، آذربایجان و دیگر کشورهای منطقه محسوب می‌شود.

همچنین خواندند که آخرین دور مذاکرات «نشانگر یک شروع دیگر است: نتیجه مذاکرات مثبت بود.» آیا همه یادشان رفته است؟ سال گذشته، دیپلمات‌های غربی مذاکرات در استانبول را «بسیار مثبت» دانستند: «حال و هوا و امواج مثبت... وای، ایران دارد همکاری می‌کند.» در واقع، آیا مذاکراتی با ایران بوده است که توسط غرب مثبت خوانده نشود؟

عربستان خشمگین، از فرصت عضویت دو ساله در شورای امنیت سازمان ملل صرف‌نظر کرده است. آنان به خصوص از عملکرد منفعلانه این سازمان در قبال بشار اسد، که عربستان او را استاندار ایران می‌داند، رنجیده خاطر هستند.

اسد اکنون وعده داده است که سلاح‌های شیمیایی را که مدت‌ها داشتن آن‌ها را تکذیب کرده و اکنون استفاده از آن‌ها را انکار می‌کند، تحویل دهد.

اگر اسد همچنان در قدرت بماند سوریه به یکی از استان‌های مجازی ایران تبدیل خواهد شد. قدرت حزب‌الله در لبنان پایدار و غیر قابل تغییر خواهد شد. عراق که در مقابل تهران مجبور شد زانو بزند،‌ چاره‌ای نخواهد داشت جز آنکه استقلال از بین رفته خود را بپذیرد. به نظر می‌رسد که رابطه بین ایران و حماس،‌ اکنون مجدداً برقرار می‌شود.

درست است که مخالفین اسد توسط گروه‌های وابسته به القاعده هدایت می‌شوند- جنبشی خطرناک که ممکن است تحلیل‌های بهتری در آن پیش‌بینی و سیاست‌های بهتری در آن پیشگیری شود. اما سعودی‌ها و همچنین اسرائیلی‌ها متوجه شده‌اند به آن اندازه‌ای که باید از ایران بترسند از این گروه‌ها نباید واهمه‌ای داشته باشند. مسئله قصد و نیت نیست بلکه توانایی‌هاست.

آیا مذاکره‌کنندگان غربی این‌ها را می‌فهمند؟ برای بیش از ۳ دهه است که ایرانی‌ها یکی در میان با آمریکایی‌ها یا مذاکره می‌کنند.

دکستر فیلکینز، ماه گذشته در روزنامه نیویورکر مدعی شد که در سال 2004 نیروهای سپاه قدس در عراق بمب‌های کنار جاده‌ای مرگبار کار گذاشتند، آمریکایی‌ها این بمب‌ها را E.F.P (بمب‌های انفجاری پرتابی) می‌نامند. این بمب‌ها که حاوی ترکش‌هایی است که در زره نفوذ می‌کند باعث شد که به ارتش آمریکا صدمه زند و مسئول حدود بیست درصد از آمار مرگ سربازان آن باشد. ای. اف. پی‌ها تنها می‌تواند توسط متخصصان حرفه‌ای ساخته شود. این بمب‌ها توسط حسگر حرکتی به سمت هدف پرتاب می‌شود. ژنرال استنلی مک‌کریستال که در آن زمان فرمانده عملیات ویژه مشترک بود به من گفت: «هیچ بحثی نیست که این بمب‌ها از کجا می‌آمدند. ما می‌دانستیم که کارخانه‌های بمب‌سازی در ایران کجا هستند. ای. اف. پی‌ها جان صدها تن از آمریکایی‌ها را گرفت.»

این پیشینه باید باعث شود که مذاکره‌کنندگان آمریکایی همچنان بر ادامه تحریم‌های اقتصادی علیه ایران پافشاری کنند (یا حتی بر آن شدت بخشند) تا زمانی که ایرانی ها توافق کنند برنامه ساخت سلاح هسته‌ای خود را متوقف سازند. احتمال آن زیاد است که دیپلمات‌های ایرانی کمی سازش کنند و آمریکا هم به خاطر آنچه که اعتمادسازی بین طرفین خوانده می‌شود به ایران مشتاقانه پاداش دهد.

برای جلوگیری از این پیامد،‌ سناتور مارک کرک طرحی را پیشنهاد داده است که می‌تواند ایده‌ای را که نخستین بار توسط مارک دوبوویتز، مدیر اجرایی بنیاد غیر دولتی دفاع از دموکراسی‌ها ارائه شده را عملی سازد.

طرح کرک تمام دارایی‌های باقیمانده ایران در خارج از کشور را مسدود می‌کند اما در عین حال به اوباما این انعطاف‌پذیری را می‌دهد که به ایران اجازه دسترسی به مقداری از این دارایی‌ها را بدهد- اما تنها به شرطی که ایران توافق کند برنامه غنی‌سازی اورانیوم خود را متوقف سازد. دوبوویتز توضیح می‌دهد: چنانچه ایران از انجام هر کدام از وظایف خود کوتاهی کند،‌ دوباره قرنطینه می‌شود." او یادآوری کرد که اوایل سال جاری، بعد از آنچه که مذاکرات "سازنده" با ایران در آلماتی نامیده شد،‌ مذاکره‌کنندگان آمریکایی اجازه دادند که ایران نفت را با طلا مبادله کند که به دنبال آن باعث شد "ایران بتواند در ازای هیچ‌گونه سازش هسته‌ای از این طلا میلیاردها دلار بدست آورد." عبرت گرفتن از چنین اشتباهاتی قابل تحسین است. تکرار آن، سهل‌انگاری دیپلماتیک خواهد بود.

از سال‌ها پیش سعودی‌ها آمریکا را تحت فشار گذاشته‌اند تا اقدامی جدی علیه ایران انجام دهد، تأسیسات هسته‌ای ایران را از بین ببرد و همانطور که سفیر عربستان گفت «سر مار را قطع» کند. سعودی‌ها منظور و مقصودی دارند. این کلمات به شکل تعجب آوری به راحتی از قلمم جاری می‌شود.