استاد آیتی چهره ماندگاری بود که در سال های خفقان قبل از انقلاب به دلیل مخالفت با حکومت شاه از آموزش و پرورش اخراج شد و به بلیط فروشی اتوبوس های میدان امام حسین(ع) رو آورد. مردی که سال ها بعد، در بیمارستان امام حسین(ع) چشم از جهان بست.
"
او از سال 1370 به عضویت پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی درآمد و ریاست شورای علمی دانشنامه تحقیقات ادبی فرهنگستان را بر عهده داشت.
استاد مرحوم آیتی آثاری مثل کشتی شکسته، تحریر تاریخ وصّاف، آمرزش ابوالعلا معری، شکوه قصیده، تاریخ دولت اسلامی در اندلس، قرآن مجید (ترجمۀ فارسی)، معجم‌الأدبا (ترجمه)، داوری حیوانات نزد پادشاه پریان (ترجمه)، را ترجمه کرده و تالیف های او عبارتند از: دربارۀ فلسفۀ اسلامی: روش و تطبیق آن، گزیده و شرح خمسۀ نظامی، تاریخ ابن‌خلدون (العبر)، شکوه سعدی در غزل، شرح و ترجمۀ معلّقات سبع، الغارات در حوادث سال‌های معدود خلافت علی(ع)، گنجور پنج گنج، شرح منظومۀ مانلی و پانزده قطعۀ دیگر، بسی رنج بردم، بازنویسی‌شده از فردوسی، قصۀ باربد و بیست قصۀ دیگر از شاهنامه، گزیدۀ شرح مقامات حمیدی، در تمام طول شب، شرح چهار شعر بلند نیما.
