پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : پانزدهم ماه مبارك رمضان مصادف با ميلاد مسعود امام حسن مجتبي دومين پيشواي معصوم مسلمانان است. هنگامي كه مژده ولادت نخستين ثمره ازدواج دو اسوه مسلماني اميرالمومنين علي(ع) و حضرت زهرا(س) به پيامبر اكرم(ص) رسيد، سراپاي وجود مباركش را شادماني فرا گرفت. بلافاصله جانب خانه فاطمه(س) شتافت تا از نزديك نوزاد را ببيند. در خانه علي و فاطمه وقتي نوزاد را به آغوش رسول خدا(ص) سپردند، حضرت با خرسندي نوزاد را بوسيدند و در آغوش فشردند.
آنگاه در گوش راست او اذان و در گوش چپش اقامه خواندند. سپس خطاب به اميرالمومنين علي (ع) فرمودند: پسرم را چه ناميده‌يي؟ حضرت فرمودند: پيش از شما اقدام بدين كار نكرده‌ام، رسول خدا نيز فرمود: من هم قبل از پروردگارم چنين نمي‌كنم. هنوز اين گفت‌وگو بين پيامبر اسلام و وصي بزرگوارش به پايان نرسيده بود كه سروش الهي به پيامبر خبر داد خداوند متعال مولود مبارك را حسن ناميده است. از منابع مختلف نقل است كه حضرت رسول(ص) به امام حسن(ع) توجه و محبت خاصي داشتند و بارها مي‌فرمودند: خدايا من او (حسن) را دوست دارم. تو نيز او را دوست بدار، هركس هم كه او را دوست مي‌دارد، دوستش بدار يا مي‌فرمودند: اين (امام حسن(ع)) ريحانه من است. جابربن عبدالله مي‌گويد: رسول اكرم(ص) در حق حسن بن علي(ع) فرمود: هركس از ديدن سرور جوانان بهشت خشنود مي‌شود به حسن بن علي نگاه كند. يعلي بن مره نيز مي‌گويد: روزي پيامبر، حسن(ع) را در كوچه ديد، با شتاب به طرف او رفت و دست‌هاي خود را باز كرد. حسن(ع) اين طرف و آن طرف مي‌گريخت و پيامبر را به خنده وامي داشت تا اينكه پيامبر (ص) او را گرفت، او را در آغوش كشيد و بوسيد،
سپس فرمود: حسن از من است و من از او هستم. خداوند دوست بدارد هركس را كه حسن را دوست دارد. همچنين از رسول گرامي اسلام نقل است كه فرمود: تو (حسن بن علي (ع)) از لحاظ خلق و خوي و آفرينش مانند من هستي. تقرب امام حسن (ع) به پروردگار متعال چنان بود كه دل‌ها را مي‌لرزاند و افراد را از اين همه خلوص خاشع مي‌كرد. از امام صادق (ع) نقل است كه فرمودند: حسن بن علي (ع) در زمان خويش عابدترين و زاهدترين و برترين مردم بود، 25 سفر پياده به حج رفت و دوبار تمام دارايي خويش را بين مردم تقسيم كرد. از جمله ميراث‌هاي فكري آن حضرت كه حاوي مفاهيم بلند و سازنده است خطبه‌يي خطاب به مسلمانان است كه ضمن آن به برخي از ارزش‌هاي اخلاقي و معنوي سفارش شده است. در اين ستون و به مناسبت خجسته ميلاد كريم اهل بيت ترجمه فرازهايي از آن را مي‌آوريم: اي مردم كسي كه به خاطر خداوند ديگران را نصيحت كند و دليل سخن خويش را بيان الهي قرار دهد به راه راست هدايت مي‌شود و خداوند او را به تكامل موفق مي‌سازد و به خوبي راهنمايي مي‌كند... تقوا پيشه كنيد و با اطاعت به خدا نزديك شويد، زيرا او نزديك و پاسخگوي خواهندگان است. خداوند متعال مي‌فرمايد: «هرگاه بندگانم درباره من از تو پرسيدند به آنان بگو من نزديكم و اگر كسي مرا بخواند،
پاسخ مي‌دهم. پس دعوت مرا بپذيريد و به من ايمان آوريد، شايد هدايت شويد.» پس به خداوند روي كنيد و به او ايمان آوريد زيرا براي آن كسي كه به عظمت خداوندي پي برده خود بزرگ بيني زيبنده نيست. بزرگي آنان كه به شكوه و عظمت پروردگار آگاهند در تواضع ايشان است و بزرگي كساني كه جلال الهي را دريافته‌اند در كوچك ديدن خويشتن است و از آنان كه قدرت خداوند را فهميده‌اند در تسليم شدن بدان است. نبايد پس از آنكه به اين امور معرفت يافتند درصدد انكار آن برخيزند و پس از هدايت گمراه شوند. اي مردم بدانيد پرهيزگاري را نخواهيد شناخت مگر اينكه ابتدا صفت هدايت را بشناسيد و به پيمان كتاب الهي تمسك نخواهيد ورزيد، مگر اينكه نخست پشت‌كننده به آن را بشناسيد و قرآن را چنانكه بايد نخواهيد خواند، مگر آنكه تحريف‌كننده آن را بشناسيد. هرگاه اين مطالب را دريافتيد، بدعت‌ها و تكلف‌ها را شناخته‌ايد و افترا به خداوند و تحريف كلمات الهي را ديده‌ايد و دريافته‌ايد كه چگونه گروهي به خواهش‌هاي نفساني خويش ترتيب اثر مي‌دهند.
