مذاکره کننده سابق هسته ی آمریکا: چرا انتقادات ولایتی از جلیلی حائز اهمیت است؟

"رابرت آینهورن" مذاکره کننده سابق هسته ای آمریکا طی مقاله ای در "فارین پالیسی" در مورد مذاکرات آتی دولت روحانی و پنج بعلاوه یک نوشت .

به  گزارش سرویس بین الملل تیک Tik.ir، در این مقاله آمده است:  دلایلی وجود دارد که این تصور را به وجود می‌آورد که شرایط رو به بهبودی داشته است. مهم‌ترین نکته امیدوار کننده انتخابات، جدا از پیروزی روحانی، که خود به شکل غافلگیر کننده‌ای تعیین کننده بود، این بود که این اتفاق موجب شد نارضایتی عمیق از راهبرد دیپلماتیک دولت احمدی نژاد برملا شود.

علی اکبر ولایتی، وزیر امور خارجه اسبق و مشاور رهبر انقلاب ایران در سیاست خارجی رویکرد دیپلماتیک سال های اخیر را مورد شدیدترین انتقادات قرار داد. او در مناظره 7 ژوئن گفت وقتی شما سه قدم بر می‌دارید و از طرف مقابل انتظار دارید صد قدم بردارد مشخص است که نمی‌خواهید مسایل را به پیش ببرید. او نتیجه گرفت «مذاکرات اتمی فعلی ما بی شک مشکلات بسیاری دارد، چرا که اگر این طور نبود شرایط امروز ما این نمی‌بود» .

این انتقاد از دو وجه حائز اهمیت است: اول این که ولایتی و دیگر منتقدین ارتباطی مشخص بین موضع مذاکراتی ایران و مشقاتی که در اثر تحریم‌ها به وجود آمده رسم کرده‌اند. آن‌ها می‌گویند که اگر ایران می‌خواهد اقتصاد را نجات دهد و جایگاه بین‌المللی آن را بازسازی کند باید رویکرد دیگری در پیش بگیرد. دوم این که این ارزیابی از سوی مهره‌های اصلی ایران ارائه شده است.

ایران و گروه 1+5 نباید در طول مذاکرات به خاطر مفهوم انتزاعی حق به سکون برسند. در عوض طرفین باید به دنبال راه‌های عملی برای اطمینان بخشی دوباره به جامعه بین‌المللی باشند تا آنان را متقاعد کنند برنامه غنی سازی اتمی ایران تنها به اهداف صلح آمیز اختصاص دارد.

به طور جزئی تر باید گفت هر گونه رویکرد قابل قبول جهت صدور جواز غنی سازی باید این اطمینان را حاصل کند که ایران نمی‌خواهد به سرعت یا به شکل مخفیانه از چهارچوب مورد توافق تخطی کند و از توانایی غنی سازی اتمی خود برای تولید اورانیوم بسیار غنی شده مورد استفاده در سلاح اتمی استفاده نماید. این موضوع مستلزم اعمال محدودیت بر توان غنی سازی ایران (که این موضوع تعداد و نوع سانتریفیوژها را در بر می‌گیرد)، محدودیت بر ذخیره اورانیوم غنی شده (از حیث مقدار و محل‌های نگهداری) و اقدامات بازرسی که توان کشف حرکت به سوی تولید سلاح در ابتدایی‌ترین مرحله ممکن را داشته باشد است.

این مقام سابق آمریکایی در پایان این سئوال را مطرح می کند می نویسد: آیا نتیجه نهایی مذاکرات برنامه غنی سازی اورانیوم در داخل کشور را شامل می‌شود یا نه؟ تا زمانی که از ترتیبات عملی با مقامات ایرانی نهایت استفاده را نبریم نمی‌توان به این سؤال پاسخ داد. بی شک تعاملاتی از این دست برای هر دو طرف ساده نخواهد بود.