چرا دادکان جواب کفاشیان را نداد؟

از محمد دادکان بعيد بود. مردي که هرگز اتهامات وارد شده بر فدراسيون خود را برنمي تابد و آن را بي پاسخ نمي گذارد هيچ واکنشي در مقابل ادعاي علي کفاشيان درخصوص دخالت حوزه هاي مختلف در تصميم گيري هاي دوران رياست او به فدراسيون فوتبال از خود نشان نداد. ماجرا به دوشنبه شب هفته گذشته و برنامه 90 برمي گردد و نکته اي که در پس تعطيلات و بعد از آن انبوه حرف و حديث هاي بعد از جام ملت هاي آسيا گم شد.

به گزارش سرویس ورزشی خبرگزاری اتخاب؛ علي کفاشيان براي دفاع از خود و فدراسيونش- به درست يا به غلط- سياست حمله به ديگر فدراسيون ها را در پيش گرفت و با اين شيوه استراتژي منتقد شماره يک خود محمد دادکان را هدف قرار داد. حضور کفاشيان در سازمان تربيت بدني در عصر حضور دادکان در فدراسيون فوتبال بيننده را قانع مي کرد که فکت هايي که کفاشيان رو کرده است مستند است. آنجا که رسما اعلام کرد برکناري محمد مايلي کهن مستقيما توسط سازمان تربيت بدني وقت آن به فدراسيون ديکته شده و دادکان هم به آن گردن گذاشته است.

حتي کفاشيان تنها به اين تک مثال هم بسنده نکرد و منتقد عدم استقلال خود در آوردن و بردن سرمربي را با اتهامي مشابه رو به رو ساخت. گزينه مورد نظر دادکان حفظ همايون شاهرخي بر مسند تيم ملي بوده اما کفاشيان دست خطي از رييس وقت سازمان که ادبياتش هم کاملا دستوري بود براي رييس فدراسيون مي برد و به او حکم مي کند که تحت هر شرايطي برانکو ايوانکوويچ را دوباره به تيم ملي برگرداند. در مورد پرونده بازگرداندن هاشميان و خداداد عزيزي به تيم ملي هم روايت هاي مشابهي مطرح مي شود که هر کدام از اين ادعاها مي تواند لطمه اي بزرگ به حيثيت فدراسيوني که رييس آن قويا اصرار دارد زير بيرق هيچ مدير بالادستي نرفته است، بزند.

اما چرا دادکان جوابي به اولين حمله تند کفاشيان به خود بعد از سه سال حضور در فدراسيون نداد در حالي که حتي خود عادل فردوسي پور هم روي آنتن اعلام کرد حق پاسخگويي براي او محفوظ است. شايد هم دادکان پشت خط آمده اما اجازه روي آنتن رفتن را به او نداده اند. اين نکته از حاضران آن شب در استوديو 14 صدا و سيما قابل پيگيري و روشن شدن است که نتيجه پرس و جوي ما سکوت خودخواسته رييس وقت فدراسيون فوتبال بود. تلويزيون صبح روز قبل از 90 و در شبکه سراسري اول که شبکه حساسي هم براي صدا و سيماي ايران است فرصت را در اختيار او گذاشته بود پس منعي براي مشارکتش در برنامه 90 وجود نداشت و اگر هم اين فرصت از او گرفته مي شد دادکان مي توانست از تريبون رسانه هاي نوشتاري و خبرگزاري ها براي پاسخگويي به مسايل مطرح شده استفاده کند.

آيا محمد دادکان پاسخي براي اين ادعاها ندارد؟ سکوت خبري او امکان قضاوت را دشوار مي کند اما نتيجه گيري از شواهد و قرائن اين ماجرا چنين برداشتي را براي مخاطب در بر دارد. اينکه عدم استقلال فدراسيون پديده اي مربوط به امروز و ديروز نيست و البته متاسفانه براي فوتبال ريشه در تاريخ اين ورزش در ايران دارد. به ياد بياوريد آن دستوري که از مصطفوي خواست قلبش را بگيرد و از صحنه خارج شود. در همان دوران بود که وقتي رييس جمهور حمايت خود را از صفايي فراهاني رييس فدراسيون منتخبش برداشت او ديگر تاب تحمل کار کردن با عليزاده که زماني در وزارت نيرو زير دست خودش قرار داشت را نياورد و فوتبال را به نامادري سپرد و رفت.

«استقلال فدراسيون » در صندوقچه خالي فوتبال ايران است که سال هاي سال است به تاراج رفته است و بي شک يادآوري آن توسط روساي فعلي و وقت فدراسيون به قصد تطهير خود و متهم کردن ديگري ذره اي از گناه همگي آنها نخواهد کاست. گناهي که البته مي دانيم اگر با مقاومت ايشان در پرهيز از انجام آن روبه رو مي شد قطعا ديگري مي آمد و براي ماندن به آن تن مي داد.

*رضا خوشنويس