پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : روزنامه لوموند با نوشتن این که ساختن شاه لوله گاز میان
ایران و پاکستان، نقشه اتحاد های استراتژیک منطقه را تغییر میدهد، در مطلبی
به قلم "کریستف ایاد" می نویسد : در مبارزه ای که میان غرب و ایران به
وجود آمده ایران توانست، با امضای توافق ساختن شاه لوله گاز با کشور همسایه
اش پاکستان، در یک نبرد پیروز شود. که این البته به معنای پیروزی در
جنگ نیست چون هدف غرب این است که با تحریم ها یا ایران را ناچار به چشم
پوشی از برنامه اتمی نظامی خود کند ویا این که اقتصاد این کشور را وادار به سرکشی نماید.
به گزارش سرویس بین الملل انتخاب ؛ "کریستف ایاد" می افزاید : از
زمان صدام حسین یعنی سالهای بین 1991 و 2003 به این سو هیچ کشوری با چنین
تحریم های خفقان آور روبرو نشده بود. در واقع تحریم های اعمال شده بر
ایران بیشتر شبیه آن تحریم هائی است که به آفریقای جنوبی و با همان هدف
اعمال شده بود.
تحریمی، که نباید فراموش کرد، در عراق به ویرانی کشور و تیره شدن آینده اش
انجامید. در ایران هم چندان تضمینی برای پیروزی غرب وجود ندارد چرا که
ایرانیان هنوز رابطه ای میان برنامه اتمی این کشور و بحران اقتصادی ای که
دچارش شده اند برقرار نمی کنند.
از سوی دیگر تحریم های در نظر گرفته شده
توسط سازمان ملل متحد هم توسط همه کشور ها اعمال نمی شود. از جمله پاکستان
است که تصمیم گرفت از آنها سر پیچی کند.
این کار پاکستان ممکن است به
دیگران هم، که با این تحریم ها موافق نیستند، سرایت کند. البته پاکستان
ممکن است بهای گزافی برای این کار خود بپردازد، اما ایران بدین ترتیب به یک
مهلت تازه دست می یابد.
از این روست که "مینا سینگ روی"، کارشناس آسیای
میانه در "انستیتوی مطالعات دفاعی" در دهلی نو می گوید : گر چه نکات مبهمی
در این طرح وجود دارد اما این پروژه بیش از آن که خطوط استراتژیکی تازه ای
در منطقه ترسیم کند، یک ترفند روانکاوانه از سوی ایران است و اعتبار منطقه
ای این کشور را استحکام می بخشد.
در این مطلب مفصل همچنین به نگرانی هند
اشاره می شود که وارد پروژه چابهار برای وصل کردن این بندر به منطقه بایمان
به منظور دادن امکان دسترسی افغانستان به آبهای خلیج فارس و رهائی از
وابسته بودن افغانستان به پاکستان از نظر اقتصادی و هند به پاکستان برای
عبور نفت و گاز، شده است.
آنچه مسلم است بدترین سناریو برای هند که می
خواهد از نفوذ پاکستان و چین بکاهد، این است که ایران به این دو کشور
نزدیک شود.
لوموند می افزاید :اما هنوز در این مرحله چنین خطری وجود ندارد
این شاه کلید لزوم ایجاد جریان انحرافی است ...
کیهان بازی در نیار انتخاب
همه چی شده چوبله به جا دوبله.
واقعا شرم آوره ما خودمون هزار و یک مشکل توی کشور داریم اونوقت میخایم بقیه کشور را سر و سامان بدیم.
مثل الان که توی ایران همه کمرشون زیر ابر گرونی خم شده.بعضیها میخان مشکل سوریه را حل کنند.
خدایا خودت کمکمون کن.
به هرحال پاينده باد اين پيروزي.