اعتراف ده‌روسی: محرمانه با رم توافق کردیم!

مدیران باشگاه رم سال گذشته در اقدام غیرمنتظره و ناگهانی تصمیم گرفتند که به همکاری با ژوزه مورینیو پایان دهند و ده‌روسی را به عنوان سرمربی موقت این تیم و جانشین مربی پرتغالی تا پایان فصل انتخاب کردند.

اما نتایج خوبی که این مربی جوان در این تیم گرفت باعث شد که مدیران این باشگاه به امضای قرارداد با او مجاب شوند و حالا او قرار است در فصل آینده هم روی نیمکت تیم محبوب و سابقش حضور داشته باشد و امیدوار است که بتواند بهترین نتایج ممکن را برای آنها به دست آورد.

ده‌روسی در رویداد "تجربه مربیان" که در ریمینی و از سوی اتحادیه مربیان ایتالیایی برگزار شد شرکت کرد و به سوالات جالبی پاسخ داد. او درباره بازگشت به رم و این بار به عنوان مربی گفت: «این اتفاقی کاملا غیر منتظره بود. احساساتی بسیار قوی در عرض ۲۴ ساعت در وجود من ایجاد شد.

پیش از آن شایعاتی در این باره به گوش می‌رسید اما من آنها را فقط در روزنامه‌ها خوانده بودم و ناگهان همه چیز کاملا جدی شد. در واقع مذاکرات ما خیلی سریع و البته بسیار محرمانه پیش رفت و در نهایت توانستیم به توافق برسیم.

روز اولی که در تعمیرات این تیم حضور پیدا کردم بسیار هیجان‌زده بودم حتی با وجود اینکه من فردی هستم که به خوبی می‌توانم احساساتم را کنترل کنم اما همیشه اولین بازی برابر ورونا را به‌خاطر خواهم داشت. تردیدهای بسیاری داشتم. هنوز هم بسیار مردد هستم اما کم کم پیشرفت کردم. حالا به گذشته نگاه می‌کنم و همه چیز به نظرم طبیعی می‌رسد اما در آن زمان همه چیز خیلی سریع اتفاق افتاد.»

این مربی ایتالیایی درباره ارتباط با بازیکنانش اظهار داشت: «من همیشه هم تیمی خوبی بودم. هرگز سعی نکردم که جایگاه یک فوتبالیست مهم را مورد تهدید قرار دهم خصوصاً در شهری مانند شهر ما که مردم برای فوتبال زندگی می‌کنند. همیشه قدرتی که داشتم را در اختیار دیگر.

حالا سعی می‌کنم که این بچه‌ها متوجه شوند که کار خوبی است اگر هم تیمی‌هایشان را تشویق کنند، حتی اگر او اشتباهی کرده باشد باید کاری کنند که این اشتباه به نظر نیاید چون کاری که ما باید به عنوان فوتبالیست بکنیم همین است و من دوست دارم این احساس را به آنها هم منتقل کنم.»

ده روسی همچنین با اشاره به عملکرد خاص آنتونیو کونته اضافه کرد: «فکر می‌کنم مهمترین نکته برای مربی بودن این است که بتوانید ثبات درستی در رفتار و در صدایتان داشته باشید. من مثالی از آنتونیو کونته برای شما می‌زنم. وقتی او عصبانی است واقعاً عصبانی است. ادای این کار را درنمی‌آورد.

شما می‌توانید به وضوح متوجه شوید که این عصبانیت در وجود او است. او رنج و ناراحتی‌اش را در صورت شما نشان می‌دهد. شما از این رنج و خشم پر می‌شوید. او به راحتی با یک بازی بد یا حتی یک نیمه بد عصبانی می‌شود. من دنبال تقلید از او نیستم و توانش را ندارم، با این که همیشه ستایشش کردم اما سعی می‌کنم بدون فریاد زدن صحبت کنم.»