جنگ من با تسلا: «می‌خواهم پیش از مرگ از خودم رفع اتهام کنم»

بی‌بی‌سی: افشاگری که یک دهه است در حال جنگ با ایلان ماسک و شرکت تسلا در دادگاه‌ها است، گفت همچنان منتظر عذرخواهی علنی است.

کریستینا بالان، مهندس، زمانی چنان ستاره رو به رشدی در تسلا بود که مخفف نامش را درون باتری‌های تک تک ماشین برقی مدل اس حک می‌کردند.

اما او مدعی است که پس از ابراز نگرانی از یک نقص در طراحی در سال ۲۰۱۴ که می‌توانست بر ترمز این ماشین تاثیر منفی بگذارد، مدیریت شرکت با او بد شد و به همین خاطر کارش را از دست داد.

او بابت برکناری غیرقانونی شکایت کرد و پیروز شد، ولی پس از آن تسلا علنا او را متهم کرد که از منابع شرکت برای یک «پروژه مخفی» استفاده می‌کرده است – اتهامی که به معنی اختلاس است و در قوانین آمریکا جرم محسوب می‌شود.

خانم بالان بار‌ها این اتهام را رد کرده است و به این خاطر از تسلا شکایت کرد، اما با وجود گذشت چند سال هنوز منتظر است که پرونده در دادگاهی علنی در کالیفرنیا بررسی کامل شود.

بی‌بی‌سی در این باره با تسلا تماس گرفت، ولی پاسخی نگرفت. این شرکت هرگز حاضر به ارائه جزئیات درباره این اتهام نشده است.

خانم بالان می‌گوید که مصمم است که به خاطر پسرش هم که شده بی‌گناهی خود را ثابت کند. او می‌گوید «برایش قهرمانم. همان مادری که کارش هواپیما و ماشین است.»

او نمی‌خواهد که پسرش با این تصور که مادرش دزد بوده است بزرگ شود.

پیش از پایان مصاحبه ویدیویی، کریستینا بالان کلاه‌گیسش را برداشت و در حالی که اشک می‌ریخت گفت که درمان سرطان پستانش تازه تمام شده است.

او خطاب به رئیس میلیاردر شرکت می‌گوید «می‌خواهم از خود رفع اتهام کنم.‌ای کاش که ایلان ماسک نجابت لازم برای عذرخواهی را داشت.»

مخفف نام کریستینا بالان روی باتری مدل اس

او می‌گوید با این که سرطانم که در مرحله ۳بی است فعلا فروکش کرده است، نگرانی اصلیم این است که پیش از پایان روند قضایی بمیرم.

خانم بالان مکاتبه‌های گوناگون خود با تسلا هنگام کار در این شرکت را در اختیار بی‌بی‌سی گذاشت.

او شروع خوبی داشت: به یاد می‌آورد که در غذاخوری کارمندان با آقای ماسک گپ زده بود و می‌گوید که خوشحال و موفق بود – در رومانی بزرگ شده بود و تمام عمرش عاشق ماشین بود، و حالا به آرزویش رسیده بود.

او مدعی است که «همه چیز وقتی که متوجه شدم که دارند یک مساله ایمنی حیاتی را مخفی می‌کنند زیر و رو شد.»

خانم بالان نگران بود که موکت کف ماشین زیر بعضی از پدال‌ها جمع می‌شود – نقصی ساده، اما بالقوه کشنده در طراحی – و می‌گوید که مشتری‌ها هم شکایت کرده بودند.

به گفته او «اگر نتوانید ترمز را فشار دهید، یک نفر دیگر، بیرون تسلا، ممکن است آسیب ببیند.»

«تن‌ها کافی بود بگویند که 'متوجه شدیم که موکت مشکل دارد – بهتر است که موکت را از ماشین بیرون بیاورید. '».

اما خانم بالان مدعی است مدیر‌ها نگرانی او را رد کردند و رفتارشان خصمانه شد.

برای همین به آقای ماسک ایمیل زد، کسی که مستقیما از کارمندان خواسته بود که در صورت داشتن هر گونه نگرانی که می‌توانست آبروی تسلا را تهدید کند شخصا با خودش تماس بگیرند.

خانم بالان می‌گوید که «دو بار به او ایمیل زدم. یک بار پیش از رفتنم بود. به او گفتم پای همه ما گیر است. با خودم می‌گفتم 'او قطعا به فکر تسلا است'.»

وبسایت این شرکت می‌گوید: «ایمنی مهمترین بخش هر تسلا است. ماشین‌های ما برای فراتر رفتن از استاندارد‌های ایمنی طراحی شده‌اند.»

خانم بالان نگرانی خود را مستقیما با ایلان ماسک، مدیر عامل تسلا، در میان گذاشته بود

او می‌گوید «نمی‌خواهم شغلم را رها کنم؛ و می‌دانم که اگر در این پرونده پیروز نشوم دیگر مهم نیست که چقدر توانایی دارم. تنها چیزی که برای بقیه مهم خواهد بود حرف‌هایی است که تسلا راجع به من می‌زند، برای همین زندگی کاریم تمام خواهد شد. نمی‌خواهم چنین شود.»

دالی سینگ، کسی که بین سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۱۳ در شرکت اسپیس‌ایکس برای آقای ماسک کار می‌کرد، پیش از این به بی‌بی‌سی گفته بود که او «مدیری باورنکردنی» است.

او در سال ۲۰۲۲ گفت «اگر چنین نبود، او قطعا دستاورد‌های امروزش را نداشت. بلی، کار کردن برای او طاقت‌فرسا است. اما به نظرم هیچ چیزی مانند آن شما را محک نمی‌زند.»

گوردون اشنل، وکیلی آمریکایی که برای دفتر حقوقی کنستانتین کنون کار می‌کند، می‌گوید که تعداد کارمندان بخش فناوری که دست به افشاگری می‌زنند دارد بیشتر و بیشتر می‌شود.

او می‌گوید اهمیت این قضیه در این است که محصولات شرکت‌های فناوری «به شکلی گسترده بر دنیا تاثیر می‌گذارند و واقعا بر زندگی همه ما سایه می‌اندازند.».

اما آقای اشنل که کارش نمایندگی کردن از افشاگران است توصیه می‌کند که بهتر است پیش از علنی کردن ادعا‌ها تمامی گزینه‌ها را بررسی کرد.

به گفته او «در بسیاری از صنایع مسیر‌های حفاظت‌شده زیادی هست که افشاگران می‌توانند از طریقشان اقدام کنند، می‌توانند نگرانی‌های خود را محرمانه در اختیار اداره‌های دولتی مناسبی بگذارند که قادر خواهند بود آن‌ها را بررسی کنند.»