رقابت ایالت‌ها برای جذب سرمایه/ با قطب جدید شرکت‌های آمریکایی آشنا شوید

دنیای اقتصاد: در آغاز قرن بیستم، یک ایالت در آمریکا برای ثبت کسب‌وکار بیش از دیگر ایالت‌ها شناخته شده بود: نیوجرسی. در این ایالت بزرگ‌ترین شرکت‌های آمریکا مانند استاندارداویل حضور داشتند. به گزارش اکونومیست در آن زمان سایر ایالت‌ها، از جمله ایالت کوچک همسایه‌اش یعنی دلاوِر، مشتاق جذب سرمایه‌های فراوانی بودند که از شرکت‌های تجاری به سوی این ایالت سرازیر شده بود.

«دلاور کوچک که از تماشای منظره کامیون‌های روان به سوی نیوجرسی غبطه می‌خورد، مصمم است جایگزین این ایالت شود.» این جمله‌ها در آن زمان در مجله American Law Review نوشته شده بود. با گذشت زمان، دلاور توانست با تکیه بر اصلاحاتی حقوقی جذابیت خود را برای جذب سرمایه‌گذاران افزایش دهد و جایگزین نیوجرسی شود. با این حال به نظر می‌رسد اکنون دوران دلاور نیز سر رسیده است.

قطب شرکتی آمریکا

به دنبال اوج گیری جنبش ضد انحصار در دهه۱۹۱۰، نیوجرسی قوانین خود را برای ثبت شرکت‌ها دشوارتر کرد، پس از این اتفاق بود که جذابیت دلاور برای شرکت‌های آمریکایی رشد کرد. مهاجرت شرکتی پس از آن، دلاور را به قطب جذب سرمایه شرکتی در آمریکا تبدیل کرد. در سال۲۰۲۲، ۱.۹میلیون شرکت در این ایالت تاسیس شد. این نرخ تقریبا دو شرکت برای هر یک از شهروندان آن است. بیش از دو سوم از شرکت‌های فهرست فورچون۵۰۰ که بزرگ‌ترین شرکت‌های آمریکا از نظر درآمد در آنجا ثبت شده‌اند. در ویلمینگتون، بزرگ‌ترین شهر دلاور، آسمان‌خراش‌های زیادی به‌عنوان دفاتر تجاری قد برافراشته‌اند. مالیات کسب‌وکار‌های حاضر در دلاور حدود ۲میلیارد دلار برای دولت این ایالت در سال۲۰۲۲ درآمد ایجاد کرد که بخش بزرگی از بودجه سالانه آن است. بنابراین، جای تعجب نیست که اکنون سایر ایالت‌ها مشتاق هستند با ارائه انگیزه‌های بیشتر به کسب‌وکارها، با ایالت دلاور به رقابت بپردازند.

برخی سرمایه‌گذاران آسیب‌دیده، همچون ایلان ماسک، مدیرعامل ایکس، از تضعیف جایگاه دلاور استقبال می‌کنند. بنجامین ادواردز، استاد حقوق در دانشگاه نوادا، لاس‌وگاس می‌گوید: «ساختمان‌های ویلمینگتون و زمین‌های بایر تگزاس برای شرکت‌های آسیب‌دیده بستر خوبی خواهند بود.» یک پرونده در دادگاه‌های تجاری ویلمینگتون مربوط به آسیب‌های وارده به یک ملک اجاره‌ای بود. برگه‌ای روی میز مارک دنتون، قاضی آن پرونده، یادآور اولویت اصلی این ایالت است که باید جدی گرفته شود. روی این برگه نوشته بود: «تبدیل نوادا به دلاور قضایی غرب: چگونه دادگاه‌های تجاری نوادا را اصلاح کنیم؟» با این حال دادگاه‌های نوادا از ضعف‌های زیادی برخوردارند. قضاتی که پرونده‌های تجاری کار کرده‌اند روی پرونده‌های غیرتجاری نیز کار می‌کنند. موضوع دیگر این است که آن‌ها نظرات خود را منتشر نکردند و این موضوع سیستم حقوقی نوادا را غیرقابل پیش‌بینی می‌کند. نوادا همچنین دو ناحیه دادگاه تجاری متفاوت داشت که به این معنی بود که برخی از قوانین متفاوت تفسیر می‌شدند. به نظر می‌رسد نوادا قبل از مقابله با دلاور موضوعات زیادی برای اصلاح در پیش دارد.

خشم ایلان ماسک

قضات و وکلای تجاری غالبا بر برتری دلاور بر نوادا تاکید دارند؛ اما اکنون انبوهی از احکام ناامیدکننده در حال تغییر دیدگاه آن‌ها است. برجسته‌ترین منتقد دلاور ایلان ماسک است. ماسک که تسلا را در سال۲۰۰۳ تاسیس کرد، از این خودروساز برقی حقوقی دریافت نمی‌کند. او در سال۲۰۱۸ با پرداخت بسته پاداش ۵۶میلیارد دلاری به خودش در ازای رسیدن شرکت به ۱۲هدف خاص، موافقت کرد. این توافق بسیار زودتر از مهلت ۱۰ساله آن عملی شد؛ زیرا ایلان ماسک به تمام ۱۲هدف تسلا تا سال۲۰۲۳ رسید و هربار، حدود یک‌درصد از سهام تسلا را به ماسک اهدا کرد. این بسته به افزایش ارزش شخصی ماسک کمک کرد و او را به پردرآمدترین مدیرعامل در ایالات متحده تبدیل کرد. با این حال، در ماه ژانویه، دادگاه عالی دلاور پاداش ۵۶میلیارد دلاری او را به‌عنوان مدیرعامل تسلا لغو کرد. این تصمیم باعث شد ماسک از رتبه اول در فهرست ثروتمندترین اشخاص روی زمین پایین بیاید و در رتبه دوم بایستد. ماسک در واکنش به این اقدام دلاور، شرکت کاشت مغز خود به نام نورالینک را به نوادا برد و اسپیس ایکس را به تگزاس منتقل کرد.

مدافعان دلاور چه می‌گویند؟

مدافعان دلاور دیدگاه‌های منتقدان آن را رد می‌کنند. در گردهمایی این ماه در موسسه حقوقی شرکتی تولین در نیواورلئان، اعضای یک میزگرد خاطرنشان کردند که در گذشته برخی از سرسخت‌ترین منتقدان اقدامات دلاور، مانند کنراد بلک، بعدا به‌دلیل کلاه‌برداری محکوم شدند. با این حال، استادان حقوق می‌گویند که احکام اخیر - نه فقط پرونده آقای ماسک، بلکه تلاش‌های دلاور برای محدود کردن توافق‌هایی که از طریق آن سهامداران کنترل‌کننده، بر شرکت‌های تابعه فهرست‌شده‌شان اعمال کنترل می‌کنند- نگرانی‌هایی را درباره غیرقابل پیش‌بینی بودن قضاوت‌های دلاور ایجاد کرده است. گفته می‌شود که برخی از این شرکت‌ها به فکر نقل مکان به نوادا هستند. فرانسیسکو آگیلار، وزیر ایالتی نوادا، از جذابیت نوادا برای سرمایه‌گذاران حرف می‌زند.

او می‌گوید که نوادا به نفع کنترل سهامداران در «تنش‌های مداوم» حقوقی تمایل دارد. او می‌گوید که رفتار قضات نوادا اصلا شباهتی به قضات دلاور ندارد. البته آگیلار کاستی‌های محلی را نیز تصدیق می‌کند. هزینه‌های پایین نوادا تا حدی بازتاب‌کننده خدمات ضعیف این ایالت است. او می‌گوید که سیستم بایگانی تجاری آن برای مدت طولانی است که کند عمل می‌کند. او اذعان می‌کند که در مواجهه با چنین محدودیت‌هایی، شرکت‌هایی که به دنبال جایگزینی برای دلاور هستند، اغلب وایومینگ یا داکوتای شمالی را ترجیح می‌دهند. اما نوادا همچنان در تلاش است تا به تدریج بتواند جایگزینی برای دلاور محسوب شود.