زیرساخت هستیم، نه حمایت‌گر

اولین نشست خبری انجمن فضاهای کار اشتراکی ایران با حضور رئیس هیئت مدیره، نایب رئیس و اعضای این انجمن در محل اتاق بازرگانی ایران برگزار شد. فرشاد جعفرپور دبیر انجمن فضاهای کار اشتراکی ایران و مدیر شعب پارادایس‌هاب، راهبری این نشست را برعهده داشت و در ابتدای این جلسه عنوان کرد که تاسیس و شروع به کار انجمن به صورت رسمی از ابتدای بهمن ماه سال جاری آغاز شده است این انجمن سعی دارد با رشد و توسعه فرهنگ کار اشتراکی و توسعه اقتصاد دانش‌بنیان به این فضا کمک کند.

محمدرضا سبحان رئیس هیئت‌رئیسه انجمن فضاهای کار اشتراکی با اشاره به تغییر سبک کار در دنیا از سال ۲۰۱۰ تولد و ظهور صنعت  فضای کار اشتراکی اشاره کرد و گفت بیش از ۴۰ هزار فضای کار اشتراکی در دنیا وجود دارد و این صنعت در ایران بسیار نوپا و کوچک است و احتیاج دارد که رشد کند؛ اما روند رشد آن در جهان به صورت نمایی صعودی است.

او درباره نفوذ فرهنگ فضاهای کار اشتراکی گفت: امروز دیگر فقط فریلنسرها و تیم‌های کوچک استارتاپی نیستند که به حضور در فضاهای کار اشتراکی علاقه‌مند باشند. کسب‌وکارهای بزرگ هم برای کاهش هزینه‌هایشان به فضاهای کار اشتراکی می‌آیند.

مریم نجفی نایب رئیس هیئت مدیره انجمن فضای کار اشتراکی با تایید صحبتهای محمدرضا سبحان از جذابیت‌ها و خلاقیت هایی که در مدل کسب و کاری این صنعت اشاره کرد و گفت با گسترش فرهنگ فضای کار اشتراکی برطرف کردن دغدغه کسب و کارها و فریلنسرها می‌توانند تمرکز بیشتری بر دغدغه‌های بیزینسی خود داشته باشند. چالشهای مهم این فضا را نبودن قوانین درست و تعاون با نهادهای حاکمیتی مانند مالیات بیمه پست شهرداری بر شمال و خواستار این شد که نهادهای حاکمیتی با نگاه حمایتی به این فضا در بیشتر شدن مساحت فضاهای کار اشتراکی مشارکت داشته باشند.

محمدرضا سبحان در پاسخ به خبرنگار تریبون نیوز در خصوص اینکه آیا خطر انحصار فضاهای کار اشتراکی توسط شرکت‌های بزرگ وجود دارد یا خیر گفت: باید این سوء‌تفاهم را که فضاهای کار اشتراکی باید از کسب‌و‌کار ها حمایت کنند، از بین برد. فضاهای  اشتراکی خودشان کسب‌و‌کار هستند و نباید از آن‌ها توقع حمایت از کسب‌و‌کارهای دیگر را داشت؛ بلکه همین فضاها نیاز به حمایت دارند.

مریم نجفی در این باره افزود: فضاهای کار اشتراکی زیر ساخت هستند و نباید به آنها به چشم یک نهاد حمایتگر نگاه کرد. او درباره به رسمیت نشناختن این فضا گفت: قوانین وضع شده در حال حاضر برای فضاهای کار اشتراکی، پیرو قانون موجر و مستاجر است. یکی از مهمترین کارهایی که باید انجام شود این است که نهاد قانونگذار و رگلاتور، این کسب‌و‌کار را به رسمیت بشناسد و وزارتخانه‌های مرتبط حمایت‌های لازم را به عمل آورند.

کاوه گودرزی عضو هیئت رئیسه و مدیرعامل فضای کار اشتراکی جهش درباره ماهیت فضاهای اشتراکی گفت: این مفهوم از مفاهیمی است که از آینده می‌آید. طبق آمارها این فضاها در دنیا در حال گسترش هستند و ما محکوم به اقتصاد اشتراکی هستیم و این نیاز با توجه به شرایط اقتصادی فعلی ایران هرچه بیشتر احساس می‌شود. همانطور که مفهوم تاکسی آنلاین به سرعت جایگزین شیوه‌های پیشینی خود شد، فضای کار اشتراکی هم به سرعت شکل تازه‌ای از تجربه استقرار را فراهم می‌کند. او با تاکید بر اینکه فضای کار اشتراکی میز و صندلی نیست افزود: روح حاکم بر فضا مهم است و فضای کار اشتراکی صرفاً میز و صندلی نیست کما اینکه بسیاری از نهادهای دولتی تلاش و تقلای زیادی کرده‌اند تا فضاهای  اشتراکی ایجاد کنند و اتفاقاً فضاهای بسیار زیادی هم تجهیز کردند اما با بازدیدهایی که از این فضاها داشتیم حتی یک نفر هم در آنها مستقر نیست. این مسئله نشان می‌دهد که روح فضا و اتمسفر فضای  کار اشتراکی چقدر مهم است. باید پذیرفت که فضای کار اشتراکی یک نهاد اقتصادی است و برای بقای خود باید سودآور باشد ما موظف به حمایت نیستیم و صرفاً زیرساختی هستیم تا بتوانیم هزینه کسب‌و‌کارها را پایین بیاوریم.

راوند دبیرکل سازمان ملی کارآفرینی ایران با اشاره به تغییر پارادایم کسب‌وکارها گفت: فرهنگ کار اشتراکی از صنعت اجاره‌داری نشأت گرفته است و با تغییرات اخیر، این صنعت در بطن سازمان‌های حمایت‌گر کسب‌وکار رونق گرفته است. همین باعث اختلاف نظرهایی می‌شود که این صنعت آیا پیرو صنعت اجاره است یا در نقش حمایت‌گر فعالیت می‌کند؟ شتابدهنده‌ها، استارتاپ‌استودیوها و فضاهای کار اشتراکی شاید جز اجزای حمایت‌گر تلقی شوند، اما متاسفانه در کشور ما از واژه حمایت، برداشت‌های اشتباهی شده است. گاهی حمایت صرفا با نگاه مالی و تزریق پول تلقی می‌شود و گاهی هم حمایت در قالب یک سرویس است که افراد می‌توانند از این سرویس درآمد داشته باشند. لزوما حمایت به این معنی نیست که فضاهای کار اشتراکی حمایت‌های مالی انجام دهند و همانطور که مطرح شد این صنعت یک زیرساخت کارآفرینی است. با این وضیح سه دسته حمایت تعریف می‌شود. اول: حمایت دولت از فضاهای کار اشتراکی که می‌تواند به توسعه این فضا کمک کند. دوم: حمایت بخش خصوصی و فعالان این بخش است که می‌توانند با در اختیار گذاشتن فضا به فعالان اکوسیستم کمک بزرگی کنند. سوم: حذف رقابت ناسالم بین نهادهای عمومی و بخش خصوصی است که با برطرف کردن آن می‌توان به اقتصاد فضاهای کار اشتراکی بخش خصوصی کمک شایانی کرد.

برای خواندن اصل این خبر در سایت تریبون نیوز کلیک کنید