جزیره ها همیشه از زیباترین اشکال زمین بوده اند. تلاش ها و پیشرفت های بشریت این امکان را فراهم کرده که نمونه هایی مصنوعی از این زمین های هیجان انگیز را خلق کنیم. انسان چنان خلاق است که مراکز مسکونی، هتل ها، صنایع، پارک های سرگرمی، موزه ها و تقریباً هر چیزی که تصورش امکان دارد را در جزایر مصنوعی دست ساز خودش بسازد. در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با ۱۰ جزیره مصنوعی بسیار زیبا و هیجان انگیز در سراسر جهان آشنا کنیم.
۱- جزیره جورونگ
هدف اصلی از ساخت جزیره جورونگ میزبانی از صنایع شیمیایی و انرژی سنگاپور بوده است. این جزیره مصنوعی پایگاه فعال کشور در عرصه نفت، گاز و پتروشیمی است و شرکت های سنگاپور فعال در این عرصه را در خود جای می دهد. ساخت جزیره مصنوعی جورونگ از دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ آغاز شد زمانی که شرکت های نفتی سنگاپوری، سه پالایشگاه نفتی را در جزایر کوچک جدا از هم تاسیس کردند. اتصال این جزایر به هم در سال ۱۹۹۵ آغاز شده و در سال ۲۰۰۹ به پایان رسید در حالی که ۲۰ سال از موعد تعیین شده باقی مانده بود. در ابتدا، این پروژه ۷ میلیارد دلاری به سه فاز تقسیم شده بود اما این سه فاز کافی نبوده و افزایش یافت. مساحت کلی این جزایر در ابتدای پروژه کمتر از ۱۰ کیلومتر مربع بود اما در پایان به ۲۵ کیلومتر مربع رسید. در سال ۲۰۰۰، این منطقه صنعتی، بیش از ۶۰۰۰ نفر از جمله کارگرانی از کشورهای خارجی مانند تایلند، هند، میانمار، فیلیپین و چین را استخدام کرد. سرمایه گذاری کلی برای جزیره مصنوعی جورونگ به بیش از ۳۵ میلیارد دلار می رسد و ۳۴ درصد از تولید صنعتی کشور را به خود اختصاص می دهد. هدف بعدی دولت سنگاپور بهبود قدرت رقابت و خوداتکایی صنایع حاضر در این جزیره است.
۲- جزیره اودایبا
روبروی پل رنگین کمان در مرکز توکیو، جزیره مصنوعی اودایبا قرار دارد. این جزیره در دهه ۱۹۵۰ برای محافظت از پایتخت در برابر حملات دریایی ساخته شد. با این وجود در قرن بیستم بود که کار الحاق زمین به آن شروع شده و به یک منطقه جدا تبدیل شد. اکنون جزیره اودیبا به عنوان یکی از جاذبه های گردشگری اصلی شهر توکیو شناخته می شود. اودایبا در زبان ژاپنی به معنای قلعه است و در واقع به این واقعیت اشاره دارد که این جزیره مصنوعی از اتصال جزایر قلعه ای کوچک مصنوعی به هم تشکیل شده است. جزایر قلعه ای در دوران امپراطوری ادو در سال های ۱۶۰۳ تا ۱۸۶۸ ساخته شده بودند. هدف اصلی از ساخت این جزایر کوچک دفاع از شهر توکیو در برابر حملات دریایی به ویژه کشتی های جنگی حزب کومودور بود. این جزایر یک قرن بعد در اثر سیلاب ها بزرگ تر شده و بعدها دولت ژاپن تصمیم گرفت با ساخت یک جزیره مصنوعی، آن را با مرکزی تجاری و مسکونی تبدیل کند. ساخت این پروژه آینده نگرانه در اوایل دهه ۱۹۹۰ به دلیل ترکیدن حباب اقتصادی متوقف شده و جزیره اودایبا خالی از سکنه شد. در نیمه دوم دهه ۱۹۹۰، ساخت هتل ها، ایستگاه های قطار و مراکز خرید در این جزیره از نو آغاز شد. اکنون این جزیره به عنوان یک مرکز سرگرمی، رستورانی، تفریحی و خرید شناخته می شود.
۳- جزیره موز
جزیره موز (Banana) جزیره ای مصنوعی است که در ساحل ایکویی، در شهر لاگوس پایتخت نیجریه واقع شده است. نام موز به خاطر شکل خمیده جزیره به آن داده شده است و یک مرکز اقامتی، سرگرمی و تجاری است. جزیره موز که به بهشت میلیاردرها مشهور بوده و ثروتمندترین شهروندان نیجریه ای در آن ساکن هستند، از ۱.۶ میلیون متر مربع زمین تشکیل شده که خود به ۵۰۰ بخش با مساحت های متفاوت تقسیم می شود. ساخت این جزیره مصنوعی در سال ۲۰۰۰ با زیرساختی خوب و خانه های مجلل تکمیل شد. این جزیره بزرگ ترین شهر نیجریه بوده و ثروتمندترین و مشهورترین خانواده های کشور در آن ساکن هستند. خاص بودن جزیره موز در فضای آرامی است که جزیره دارد زیرا از شهر لاگوس جداست. برج های Ocean Parade در این جزیره، مشتمل بر ۱۴ برج لاکچری هستند که نمایی ۱۸۰ درجه ای از مرداب اطراف را به ساکنان می دهند. برخی از شرکت های بین المللی نیجریه نیز در این جزیره حضور دارند.
۴- جزیره هلند نو
جزیره مصنوعی مشهور سه ضلعی هلند نو که بسیار شبیه ساختار شهر آمستردام است در مرکز شهر سنت پترزبورگ، روسیه قرار دارد. گذشته این جزیره که به نام جزیره نیروی دریایی نیز نامیده می شود به قرن هیجدهم باز می گردد وقتی اولین بار برای انبار الوار ساخته شد. جزیره هلند نو بین کانال کریوکو، کانال نیروی دریایی و رودخانه مویکا در شهر سن پترزبورگ واقع شده و در سال ۱۷۱۹ ساخته شد، زمانی که دو کانال مذکور نیز ساخته شدند. پتر کبر این مکان را به بندری دریایی تبدیل کرده و قصری چوبی برای خودش در همان حوالی ساخت. اما نام هلند نو را تزار روسیه بر آن گذاشت. ساختمان های چوبی جزیره در نهایت در نیمه دوم قرن هیجدهم به ساختارهایی سنگی تبدل شدند. این پروژه در سال ۱۷۶۵ آغاز شده و به مدت ۱۵ سال ادامه داشت. مشهورترین سازه در این جزیره مصنوعی، Monumental Neoclassical Arch نام دارد که توسط ژان باپتیسن وولن دی موث در طی ۹ سال ساخته شده سات.
۵- جزایر پالم
جزایر مشهور پالم یا درخت خرما در واقع سه جزیره مصنوعی هستند که در سواحل دبی قرار دارند و هتل ها و اقامتگاه های لوکس را در خود جای می دهد. جزیره اصلی با نام پالم جمیره تماماً از شن و سنگ ساخته شده و از بالا شبیه درخت خرماست. دو جزیره دیگر به نام های جزیره دیره و پالم جبل علی شناخته می شوند. ساخت این سه جزیره در سال ۲۰۰۱ آغاز شده و هزینه ساخت آن ها از ثروت عظیم دبی حاصل شده از فروش نفت تامین شده است. کمپانی ساخت و ساز نخیل مسئول توسعه این پروژه بوده که شرکتی دولتی است. ساخت زیربنای این جزیره در اواخر سال ۲۰۰۴ به پایان رسیده و سه سال دیگر صرف توسعه ساختمان ها در جزیره شد. ورود ساکنان به جزایر پالم از سال ۲۰۰۷ آغاز شد. لازم به ذکر است که به دستور حاکم دبی از هیچ بتن یا فولادی در ساخت این جزایر استفاده نشده است که خود ایده و طراحی آن را پیشنهاد داده بود. اکنون بیش از ۱۰۰۰۰ نفر در ویلاها و خانه های لوکس این جزیره زندگی می کنند. دو جزیره دیگر بزرگ تر از جمیره بوده اما هنوز توسعه آن ها کامل نشده است. دو جزیره دیگر در صورت تکمیل به شکل نقشه جهان خواهند بود.
۶- جزایر THUMS
جزایر THUMS از چهار جزیره مصنوعی در خلیج پدرو، در لانگ بیچ کالیفرنیا تشکیل شده است. این جزایر در سال ۱۹۶۵ و برای استقرار میدان نفتی ویلمینگتون شرقی ساخته شده و اکنون جزایری مصنوعی بدون کاربری صنعتی در ایالات متحده هستند. هر جزیره به افتخار یک فضانورد آمریکایی آپولو ۱ که زندگی شان را در راه خدمت به ناسا از دست دادند نامگذاری شده است. از سال ۱۹۶۷، برخی از عنوان جزایر فضانوردان نیز برای این جزایر مصنوعی استفاده می کنند. این جزایر توسط درختان خرما و برج ها سفید و آبی محصور شده اند. این جزایر در ابتدا به عنوان بخشی از پروژه بوروکراتیک سازی شهر و با هدف مخفی کردن سازه های نفتی ساحلی و کاهش سروصدای آن ها ساخته شده. هر کدام از جزایر ۱۰ هکتار مساحت داشته و شکلی کاملاً گرد دارند. معمار این جزایر جوزف لینش نام دارد که معماری دیزنی لند نیز بوده است. از آنجایی که هدف او از طراحی این جزایر مخفی کردن تولید نفت بود، فواره ها، صفحات نمایش، استتار شبه آپارتمانی، فضاهای سبز و نورهای رنگارنگ را برای نمایش در طول شب طراحی کرد. واژه THUMS کوتاه شده عبارت کنسرسیوم های نفتی دست اندرکار ساخت جزیره است:Texaco, Humble, Union Oil, Mobilو Shell.
۷- جزیره دانوب
این جزیره مصنوعی باریک و طولانی که با نام دوناوینسل نیز شناخته می شود در مرکز شهر وین در اتریش واقعی شده است. این جزیره بین رودخانه دانوب و کانال دانوب جنوبی قرار گرفته که عمدتاًٌ برای رفت و آمد مورد استفاده قرار می گیرد. جزیره دانوب ۲۱ کیلومتر طول داشته اما عرض ان تنها ۷۰ تا ۲۱۰ متر است و بیشتر کاربرد تفریحی-سرگرمی دارد. این جزیره با ۴۲ کیلومتر خط ساحلی عمدتاً به منظور تقویت سیستم مقابله با سیل در شهر وین ساخته شده و دلیل دیگر ساخت آن ایجاد فضاهایی ورزشی و تفریحی بود. این جزیره مملو از مسیرهایی برای پیاده روی، دوچرخه سواری، اسکیت سواری بوده و مکان های پیکنیک، باربکیو، زمین های ورزشی و فضای سبز بسیاری دارد. مرکز جامپینگ دانوب که در این جزیره واقع شده یکی از اصلی ترین جاذبه های گردشگری وین است که بزرگ ترین مرکز ترامپولین جهان با ۴۰ منطقه جامپ مجزاست. ساخت این پروژه از مارس ۱۹۷۲ آغاز شده و در سال ۱۹۸۸ به پایان رسید.
۸- جزایر امواج
در بحرین، جزایر امواج گروهی از جزایر مصنوعی در خلیج فارس هستند. این جزایر نزدیک به ۲.۸ میلیون متر مربع مساحت، در شهر محرق واقع شده و برای تکمیل آن بیش از ۱.۵ میلیارد دلار هزینه شده که به سه فاز تقسیم شده بود. اولین بخش مربوط به تامین زمین بود که از سال ۲۰۰۳ آغاز شد و بعد از آن مرحله زیرساخت بود که در اوایل سال ۲۰۰۵ به پایان رسید. آخرین فاز که توسعه اقامتی بود بعد از سال ۲۰۰۵ آغاز شده و اولین ساکنان در نیمه اول سال ۲۰۰۶ به این جزایر نقل مکان کردند. از سازه های اصلی این جزایر می توان به مراکز تجاری و مسکونی ۴۰ طبقه، یک مرکز خرید بزرگ، یک پارک سرگرمی تکنولوژی، چندین سینما و یک زمین بولینگ اشاره کرد. هتل های لوکس و مکان های مناسب ورزش های آبی نیز از دیگر این جزایر هستند.
۹- جزیره ثیلافوشی
در سال ۱۹۹۲، یک جزیره مصنوعی در مالدیو و روی یک جزیره مرجانی موسوم به ثیلافوشی شاخته شد. این منطقه در واقع سالانه بیش از ۳۱,۰۰۰ محموله کامیونی زباله را در خود جای می دهد که برای ساخت زمین و افزایش حجم جزیره نیز مورد استفاده قرار می گیرد. به همین دلیل است که به این جزیره مصنوعی لقب جزیره زباله نیز داده اند. پیش از اینکه جزیره زباله شود، ثیلافوشی تالابی متشکل از جزایر مرجانی کوچک بود و در نهایت دولت تصمیم گرفت که زباله های تولید شده توسط صنعت گردشگری را در این جزیره ذخیره کند. بدین ترتیب به مدت ۲۰ سال، روزانه نزدیک به ۳۳۰ تن زباله به این منطقه منتقل می شد که باعث می شد روزی یک متر مربع بر مساحت آن افزوده شود. به دلیل انبار شدن زباله های سمی و نفوذ آن ها به آب های اطراف، از سال ۲۰۱۱ انتقال زباله به جزیره ثیلافوشی ممنوع شده و به جای آن، زباله مستقیماً در دریا دفن می شود.
۱۰- جزیره گنج
در سال ۱۹۳۶، تیمی از مهندسان ارتش ایالات متحده یک جزیره مصنوعی ۴۰۰ هکتاری در بخش کم عمق جزیره یربا بوئنا در نزدیکی سانفرانسیسکو ساختند. این کار با استخراج گل و لای از خلیج سانفرانسیسکو انجام شده است. در ابتدا، این جزیره برای میزبانی نمایشگاه بین المللی گلدن گیت در سال ۱۹۳۹ ساخته شد که به مناسبت بزرگی کالیفرنیا و سانفرانسیسکو برگزار می شد. در جریان آماده شدن برای ورود به جنگ جهانی دوم، نیروی دریایی جزیره گنج را در سال ۱۹۴۱ اشغال کرد. در ادامه ۴.۵ میلیون پرسنل برای آموزش به این جزیره آورده شدند. فعالیت های آموزشی پس از پایان جنگ نیز ادامه یافته و با پایان جنگ سرد خاتمه یافت در سال ۱۹۹۷ بود که این جزیره در نهایت به شهر سانفرانسیسکو اجاره داده شده و اکنون بیش از ۲,۰۰۰ نفر در این جزیره زندگی می کنند.
منبع: روزیاتو