جاسوسی گسترده در مدارس ایالات متحده

در دوران همه گیری کرونا، برخی از مدارس ایالات متحده به کودکان لپ تاپ دادند تا به تکالیف خود برسند، امابه نظر می‌رسد این لپ تاپ‌ها تبدیل به ابزار جاسوسی شده اند.

به گزارش سرویس آی تی و فناوری انتخاب به نقل از گاردین،   بر اساس یک نظرسنجی، ۸۱ درصد از معلمان در آمریکا گفتند که مدارس بر دستگاه‌های هوشمند دانش آموزان نظارت می‌کند، این در حالی است که دانش آموزان همیشه آگاه نیستند.

هنگامی که همه گیری از سال گذشته آغاز شد، انواع بی شماری از نابرابری‌ها فاش شد، از جمله میلیون‌ها خانواده آمریکایی که به لپ تاپ یا اینترنت با پهنای باند بالا دسترسی ندارند. پس از برخی تأخیر‌ها، مدارس سراسر کشور وارد عمل شدند و فناوری را توزیع کردند تا دانش آموزان بتوانند از راه دور یاد بگیرند. اما آن‌ها در نهایت از دانش آموزان جاسوسی کردند. البته "به نفع خودشان".

بر اساس تحقیقات اخیر مرکز دموکراسی و فناوری (CDT)، "۸۶ ٪ از معلمان گزارش کردند که در دوران همه گیری، مدارس، تبلت، لپ تاپ یا کروم بوک‌هایی را به دانش آموزان ارائه می‌کردند که تصویری از تلاش‌های مدارس برای از بین بردن نابرابری‌ها در حوزه دسترسی دیجیتالی است.  

مشکل این است که بسیاری از این وسایل الکترونیکی برای نظارت بر دانش آموزان استفاده می‌شد، حتی از طریق چت خصوصی، ایمیل‌ها و اسناد همه به نام محافظت از آن‌ها استفاده می‌شد.

یکی از مدیران مدرسه به محققان CDT توضیح داد: "ما می‌دانستیم که دانش آموزانی در آنجا ایده‌هایی در مورد خودکشی، خودآزاری و این جور چیز‌ها دارند. " " [ما]این [نرم افزار نظارت بر فعالیت دانش آموزان]را پیدا کردیم. ما همچنین می‌توانیم با دانش آموزانی که در مورد قلدری فکر می‌کنند، کار خوبی انجام دهیم ... [اگر]بتوانم یک دانش آموز را از خودکشی نجات دهم، احساس می‌کنم که این پلتفرم ارزش هر سکه‌ای را دارد که برای آن هزینه کردیم. "

هزاران ناحیه مدرسه در سراسر ایالات متحده نرم افزار‌های نظارتی را بر روی دستگاه‌های مجهز به مدارس برای نظارت بر تعاملات آنلاین دانش آموزان خود نصب کرده اند. اگر دانش آموزی با دانش آموز دیگری ایمیل می‌زند یا با او گفتگو می‌کند که به فکر آسیب رساندن به خود است یا مشکلی در خانه وجود دارد، یک ربات هوش مصنوعی یا یک ناظر انسانی که پیام‌ها را در زمان واقعی مشاهده می‌کند، می‌تواند هشداری را به یک معلم یا مدیر ارسال کند، به معلم اجازه دهد در عرض چند دقیقه متوجه شود و بپرسد آیا همه چیز خوب است یا خیر.

این یک تجارت بزرگ بود؛ مدارس میلیارد‌ها دلار صرف زیرساخت‌های امنیتی کردند که عمدتاً بی اثر بود؛ و نتایج این بود که دانش آموزان حس می‌کردند تحت نظر هستند.

اگرچه مدارس و والدین به سرعت نگرانی خود را در مورد حفظ حریم خصوصی ابراز می‌کنند، هنوز مشخص نیست که آیا نتیجه همه این نظارت‌ها ایمنی است یا خیر و اگر چنین است، امنیت برای چه کسانی است؟