در این مقاله به قلم تریتا پارسی آمده است: ریاض و ابوظبی کمترین علاقه‌ای به تقویت برجام نداشته و مایل به حفظ خصومت میان آمریکا و ایران هستند. زمانی که توافق هسته‌ای در سال ۲۰۱۵ شکل گرفت، این کشورها کارشکنی کرده و نه تنها به دنبال کاهش تنش بلکه به دنبال تشدید آن بودند تا اطمینان یابند که آمریکا فعالانه از منافع آنان در منطقه محافظت خواهد کرد.
فارن افرز نوشت اگر بایدن می‌خواهد این رژیم ها را تبدیل به شرکایی مفید در مذاکرات با ایران کند باید ترجیحات آنان را تغییر دهد.
این گزارش می افزاید: اکنون اسرائیل، امارات و عربستان استدلال می‌کنند که توافق هسته‌ای می‌بایست دربرگیرنده نگرانی‌های منطقه‌ای نیز می‌بود اما در زمان مذاکرات هسته‌ای، عربستان و امارات تأکید می‌کردند که باراک اوباما رئیس‌جمهوری وقت آمریکا در غیاب آنها موضوع مناقشات منطقه‌ای را وارد مذاکرات نکند. اسرائیل نیز با گسترش موضوعات مذاکرات مخالف بود و از امتیازدهی واشنگتن در مسائل منطقه‌ای هراس داشت. حال این سه مخالف برجام مدعی هستند که ایراد اصلی توافق، تمرکز آن بر مسائل هسته‌ای است و به دیگر مسائل پرداخته نشده است.
براساس این مقاله، شیخ‌نشین‌های خلیج‌فارس در همفکری‌های خود با دولت اوباما در پی محدودیت‌های هسته‌ای بیشتر یا طولانی‌تر تهران نبودند. کالین کال از مشاوران ارشد جو بایدن معاون وقت اوباما به نویسنده این مقاله گفت: ما با (سعودی‌ها) حتی یک گفت‌وگو در مورد تعداد سانتریفیوژهای ایران انجام ندادیم. گفته‌های آنان بیشتر در این مورد بود که چطور می‌توانید با این رژیم توافق کنید!؟»
نویسنده فارن افرز افزود: مادامی که ایران و آمریکا دشمن یکدیگر باشند، واشنگتن حضور نظامی خود را در خاورمیانه حفظ خواهد کرد. این حضور چتری امنیتی برای تل‌آویو، ریاض و ابوظبی فراهم می‌کند که به آن وابسته خواهند بود. علاوه بر این مادامی که آمریکا به دنبال مهار نفوذ سیاسی ایران و تضعیف اقتصاد آن باشد، توازن قوا در منطقه به شکلی مصنوعی به سود این کشورها خواهد بود.
با توجه به نفع این سه رژیم در حفظ خصومت میان ایران و آمریکا و سوابق کارشکنی‌های آنها، گنجاندن این مثلث در مذاکرات هسته‌ای اشتباهی مخرب است که به پایان دیپلماسی منجر خواهد شد. با این حال دولت بایدن در نظر دارد تا مذاکراتی را نیز در مورد امنیت خلیج‌فارس ترتیب دهد که بدون حضور این سه، معنایی نخواهد داشت. در نتیجه واشنگتن باید راهی سازنده برای مشارکت دادن آنها در مرحله بعدی بیابد.
اگر ریاض و ابوظبی در مذاکرات مرحله بعد برای مصالحه در مورد نقش منطقه‌ای خود در تأمین مالی و تسلیح تروریست‌ها، ترویج وهابیت و خرید کلان سلاح‌های آمریکایی آمادگی نداشته باشند، نه تنها بن‌بست منطقه از بین نخواهند رفت بلکه شاید به نحوی عامدانه آن را تشدید کنند.
به نوشته فارن افرز، موفقیت هر گفت‌وگویی مشروط به مصالحه و کاهش خرید سلاح از آمریکا خواهد بود. شاید واشنگتن از این فرصت بهره‌برداری کرده و نیروی نظامی خود را از خلیج‌فارس خارج کند.
آمریکا برای آنکه متحدان سعودی و اماراتی‌اش در دیپلماسی منطقه‌ای کارشکنی نکنند باید هر گونه شک و گمان را در مورد پایان هژمونی آمریکا در خلیج‌فارس رفع کند.