دست چپ پلنگ هرمزگان قطع شد

مدیرکل دفتر حفاظت و مدیریت حیات وحش سازمان حفاظت محیط‌زیست گفت: با تمام تلاش دامپزشکان متاسفانه دست چپ نازَک، پلنگ هرمزگان قطع شده است که آسیب شدید به بافت و استخوان دلیل قطع دست نازَک بود.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی سازمان حفاظت محیط زیست، شهاب الدین منتظمی روز دوشنبه افزود: سه شنبه هفته گذشته یک قلاده پلنگ در بشاگرد استان هرمزگان در یک تله فلزی گرفتار شده و با اطلاع همیاران به محیط زیست استان هرمزگان، نیروهای محیط زیست استان هرمزگان و دامپزشک اعزامی از استان فارس در روز جمعه نسبت به بیهوشی و زنده گیری این گونه اقدام و رادیوگرافی و سرم تراپی اولیه برای مداوای دست این حیوان انجام شد.

وی اظهار داشت: پس از بررسی های رادیو گرافی مشخص شد که شکستگی در استخوان دیده شده و رباط های دست آسیب دیده اند که صبح روز یکشنبه ( ۳۰ آذرماه ) این پلنگ با رعایت پروتکل های انتقال حیوانات وحشی و با هواپیما به تهران منتقل و به بیمارستان دکتر فتاحیان برای ادامه روند درمان انتقال یافت.

مدیرکل دفتر حفاظت و مدیریت حیات وحش سازمان گفت: این پلنگ پس از بررسی رادیوگرافی، متاسفانه به رغم تلاش تمام نیروهای محیط زیست و دامپزشکان بر اثر نکروز استخوان های دست چپ که به دلیل فشار تله باعث عفونت و از بین رفتن بافت های دست شده و قابلیت جراحی و ترمیم را نداشت که این ماده پلنگ به اتاق عمل انتقال و دست حیوان به دلیل از بین رفتن بافت عصبی و استخوان ها قطع شد.

منتظمی اظهار داشت: پس از ریکاوری و به هوش آمدن حیوان اقدامات برای انتقال به کلینیک حیات وحش سازمان حفاظت محیط زیست انجام و این ماده پلنگ چهارساله در کلینیک حیات وحش پردیسان تحت مراقبت قرار دارد.

پلنگ ایرانی یا پلنگ پارسی به لحاظ جثه بزرگ‌ترین زیرگونه پلنگ است که بومی غرب آسیا است و در فهرست جانوران «در معرض خطر انقراض» آی‌ یو سی‌ ان قرار دارد، طبق برآوردی در سال ۲۰۰۵ کمتر از هزار و ۳۰۰ پلنگ در گستره‌ای شامل قفقاز، ترکمنستان، جنوب روسیه، پاکستان، افغانستان و ایران زیست می‌کنند. حداقل ۶۰ تا ۷۰ درصد این جمعیت در داخل مرزهای ایران به سر می‌برند به این ترتیب ایران مهم‌ترین زیستگاه پلنگ ایرانی در غرب آسیا به شمار می‌رود.

اصلی‌ترین تهدید پیش‌روی بقای این حیوان جدا شدن زیستگاه‌ها و قطع ارتباط ژنتیکی گروه‌های مختلف این حیوان است که معمولا به تشکیل گروه‌های بسیار کوچک منجر شده‌ است به‌طوری‌که در همه قلمرو زیستی این حیوان هیچ گروه جمعیتی وجود ندارد که دربرگیرنده بیش از ۱۰۰ پلنگ بالغ باشد.

کاهش طعمه بر اثر شکار انسان‌ها، گسترش زیربنایی، مزاحمت‌های انسانی و از میان رفتن زیستگاه (شامل چیدن گیاهان و قارچ‌های خوراکی، ساخت معدن، جاده‌سازی، جنگل‌زدایی، آتش‌سوزی و چرای دام) عواملی‌ست که منجر به تکه‌تکه شدن زیستگاه‌های حیوان شده‌ است.