چگونه جهان از رکود اقتصادی جنگ جهانی دوم نجات پیدا کرد؟

جنگ جهانی دوم دومین جنگ جهانی بود که از سال ۱۹۳۹ تا سال ۱۹۴۵ ادامه یافت. بیشتر کشور‌های جهان از جمله قدرت‌های بزرگ در این جنگ شرکت کردند و کم‌کم در قالب دو اتحاد نظامی در برابر هم قرار گرفتند: دستهٔ نخست، متفقین و دستهٔ دوم نیرو‌های محور نام داشت. این دو اتحاد نظامی یک جنگ تمام‌عیار راه انداختند که در اثر آن بیش از ۱۰۰ میلیون نفر از بیش از ۳۰ کشور جهان درگیر شدند.

به گزارش سرویس خواندنی‌های انتخاب، بیشتر شرکت کنندگان در این جنگ، تمام قدرت اقتصادی، صنعتی و توانایی‌های علمی خود را در جهت پشتیبانی نظامی بسیج کردند برآورد کشته‌های جنگ جهانی دوم بین۷۰ تا ۸۵ میلیون انسان است که آن را به مرگ آورترین نبرد در تاریخ زندگی انسان تبدیل می‌کند.

پس از پایان جنگ جهانی دوم، بسیاری از کشور‌ها رونق اقتصلدی را تجربه کردند. در آلمان، بهبود اقتصادی پس از جنگ بسیار باورنکردنی بود که به "معجزه اقتصادی آلمان" یا Wirtschaftswunder معروف شد. درواقع در شرایطی که بسیاری از جمعیت اقتصادی آلمان در اثر جنگ از بین رفتند، سهام مسکن ۲۰ ٪ کاهش یافت و میزان تولید صنعتی به یک سوم رسید، آلمان موفق شد از خاکستر برخاسته و به یک قدرت برجسته جهانی تبدیل شد.

لودویگ ارهارد، عضو حزب سوسیال دموکرات، نقش مهمی در تحولات ایفا کرد. در سال ۱۹۴۸، ارز او به تحولات کمک کرد، دویچه مارک، جایگزین Reichsmark شد و دوره‌ای از تورم پایین و رشد سریع اقتصادی را حفظ کرد. وی همچنین به طور جنجالی تصمیم گرفت سقف قیمت کالا‌ها را جبران کند. در نتیجه این دو عمل، بازار سیاه تقریباً بلافاصله به پایان رسید و دوباره مغازه‌ها با کالا‌های اساسی پر شدند. تا سال ۱۹۵۸، تولید صنعتی آلمان چهار برابر بیشتر از یک دهه قبل بود.

در ایالات متحده آمریکا، برخی می‌ترسیدند که پایان جنگ رکود اقتصادی دیگری را به همراه آورد. بین سال‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ تولید ناخالص ملی آمریکا از ۲۰۰۰۰۰ میلیون دلار به ۳۰۰۰۰۰ میلیون دلار رسید، در حالی که تجدید حیات تولید به ایالات متحده کمک کرد تا به یک قدرت جهانی پیشرو تبدیل شود.

لایحه GI، که در سال ۱۹۴۴ تأسیس شد، شامل بسیاری از اقدامات مفید برای بازگشت آسیب دیدگان جنگ بود که منافع اقتصادی زیادی را به همراه داشتند. این لایحه شامل وام‌های مقرون به صرفه می‌شد که به رونق مسکن و همچنین شهریه رایگان در دانشکده‌ها و آموزشگاه‌ها کمک می‌کرد و همین امر باعث می‌شد تا نیروی کار ماهرتر شود. وقتی ایالات متحده از طریق برنامه مارشال به کشور‌های اروپایی کمک می‌کرد، بازار‌های بین المللی کالا‌های این کشور پایدار بود و رونق فعلی باعث افزایش رونق در دهه‌های بعدی شد.