احتمالا تا ۲ سال آینده با کرونا درگیر هستیم / این سؤال که «چه زمانی به حالت عادی برمی‌گردیم»، باید کنار گذاشته شود؛ سوال درست این است که چگونه باید با این شرایط کنار بیاییم؟

اد یانگ در آتلانتیک نوشت: طی چند ماه آینده چه تغییراتی رخ خواهد داد؟ در ماه ژانویه، آمریکا نظاره‌گر شیوع ویروس کرونا در چین و حرکت آن به سمت سواحل خود بود. در ماه فوریه، علی‌رغم شیوع آرام بیماری در کشور واشنگتن همچنان منفعلانه عمل می‌کرد. در ماه مارس، هنگامی که شیوع کرونا ویروس شدت بیشتری گرفت و تعداد زیادی را آلوده کرد، آمریکا سرانجام برای مقابله با آن وارد عمل شد و تصمیم به تعطیلی مراکز عمومی مثل مدارس و دانشگاه‌ها گرفت. اکنون، در ماه آوریل، با بستری شدن تعداد زیادی از مبتلایان در بیمارستان‌ها، آمریکا خود را به عنوان کانون جدید همه‌گیری بیماری معرفی کرده است. آمریکا بیشترین تعداد مبتلایان به کووید-۱۹ در جهان را دارد.

به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: حالا پرسش اصلی این است که در ماه‌های آینده چه اتفاقی رخ خواهد داد؟ در ماه ژوئن؟ بعد از پایان این بهار جنجالی تابستان پیش‌رو چگونه خواهد بود؟ چه زمانی شرایط به حال عادی باز می‌گردد؟ این‌ها همه سوالاتی است که با آن رو به رو هستیم.

در حال حاضر گزینه‌های پیش‌رو محدود است. عدم واکنش زود هنگام در برابر بیماری آمریکا را با موارد بالایی از ابتلا رو به رو کرده است. استراتژی فاصله‌گذاری اجتماعی اگرچه مفید است، اما در عین حال تبعات اقتصادی در پی دارد که قطعا تحمل طولانی مدت آن ممکن نخواهد بود. هنگامی که محدودیت‌ها آرام آرام برداشته شوند، کرونا ویروس احتمالاً دوباره اوج بگیرد. پیش‌تر ما در سنگاپور، چین و سایر کشور‌های آسیایی که برای مدت کوتاهی بیماری را مهار کرده بودند، دیدیم که برداشتن محدودیت‌ها دوباره موجب اوج‌گیری تعداد مبتلایان شد.
همانطور که ماه گذشته هم نوشتم، سیاست فاصله‌گذاری اجتماعی تنها برای کاهش سرعت ابتلا تا زمان کشف واکسن موثر است. در بهترین حالت، تولید واکسن ۱۸ تا ۲۴ ماه طول خواهد کشید. در این مدت، احتمالاً دوباره شیوع بیماری اوج خواهد گرفت. ده‌ها تن از متخصصانی که من با آن‌ها مصاحبه کرده‌ام هم نظر هستند که دیگر زندگی به شرایط سابقی که مردم می‌شناختند باز نخواهد گشت. مایکل اوسترولم، اپیدمیولوژیست بیماری‌های عفونی در دانشگاه مینسوتا گفت: من فکر می‌کنم مردم هنوز درک نکرده‌اند که موضوع فقط به چند هفته محدود نمی‌شود. ما احتمالا تا دو سال آینده با این بیماری درگیر باشیم.

شیوع بیماری دیگر حادثه‌ای مشابه طوفان یا آتش سوزی نیست. این بحران حتی با حمله به پرل هاربر یا ۱۱ سپتامبر هم قابل قیاس نیست. چنین بحران‌هایی مثل حملات تروریستی یا نظامی محدود به زمان و مکان می‌شوند، اما ویروس کووید-۱۹ محدود به زمان، مکان و حتی مرز خاصی نیست. دوی سیدهیدر، متخصص بهداشت عمومی در دانشگاه ادینبورگ گفت: همه می‌خواهند بدانند که بحران کرونا چه زمانی به پایان می‌رسد. به نظر من این سوال درستی نیست بلکه سوال درست این است که بپرسیم چگونه باید با این شرایط کنار آمده و ادامه دهیم؟

بازگشایی
تعطیلی کامل آخرین راه حلی است که برای جلوگیری از شیوع ویروس وجود دارد. به عنوان مثال آمریکا با انجام این کار به صورت جسته و گریخته فعلا توانسته برای خودش زمان بخرد. واشنگتن می‌تواند از این زمان برای رفع کمبود آزمایشات و تجهیزات پزشکی استفاده کند، ضمن اینکه همزمان امکان یافتن راه حل‌های اقتصادی نیز فراهم می‌سازد. در صورت مهار کافی بیماری، ایالت‌ها یک به یک می‌توانند محدودیت‌های گسترده را کاهش داده و تنها بر کانون‌های شیوع بیماری متمرکز شوند. کیتلین ریورز از مرکز امنیت درمانی جان هاپکینز می‌گوید: ما قبلاً در دوران مدرن هرگز با چنین بیماری روبرو نشده‌ایم، بنابراین باید انعطاف پذیر باشیم. هیچ دستورالعمل دقیقی وجود ندارد.

در حال حاضر زمان مشخصی برای از سرگیری دوباره فعالیت‌ها وجود ندارد. حتی پس از کاهش موارد ابتلا و مرگ و میر، چالش‌های این همه‌گیری ادامه خواهد یافت و به صورت خودکار فروکش نمی‌کند. بعلاوه، علی‌رغم هشدار فراوان، آمریکا نتوانست پیش‌بینی کند که چه فاجعه‌ای ممکن است برایش رخ دهد و به همین خاطر هم ممکن است دوباره مرتکب همان اشتباه شود. قبل از پایان فصل بهار، برای تابستان و پاییز به برنامه‌ای دقیق نیاز است.

اعتبار سنجی مجدد
دلیل خوبی برای بازگشایی پلکانی مشاغل در آمریکا وجود دارد. هنگامی که این بیماری همه‌گیر شد، اجرای طیف گسترده‌ای از اقدامات فاصله‌گذاری اجتماعی مثل تعطیلی صنایع، تعطیل کردن مدارس، ممنوعیت تجمع، اجرای دستورات ماندن در منزل موجب یک شوک ناگهانی گردید. به همین خاطر از حالا باید برای چند ماه آینده برنامه داشت. جوامع می‌توانند به تدریج از محدودیت‌ها بکاهند و بررسی کنند که روند ابتلا سیر نزولی دارد یا انکه همچنان صعودی است. هنگامی که ویروس برمی‌گردد، رهبران سیاسی باید بتوانند تصمیمات آگاهانه‌تری اتخاذ کنند. جسیکا متکالف، متخصص محیط زیست بیماری‌های عفونی در پرینستون گفت: ما باید هر آنچه از دستمان برمی‌آید انجام دهیم.

این روند ممکن است چندین هفته طول بکشد و حتی در پایان آن، هیچ یک از متخصصان کارایی آن را تایید نکنند. به عنوان مثال، نقشه راه گوتلیب توصیه می‌کند تا زمانی که واکسن یا معالجه مؤثر ایجاد نشده، اجتماعات باید همچنان به ۵۰ نفر یا کمتر محدود باشد. این امر به ویژه در شهر‌های بزرگ چالش برانگیز خواهد بود: یک خیابان معمولی منهتن یا یک واگن مترو معادل جمعیتی انبوه است. از طرف دیگر کنسرت‌ها، کنفرانس‌ها، اردو‌های تابستانی، راهپیمایی‌های سیاسی، عروسی‌های بزرگ و رویداد‌های مهم ورزشی حداقل باید امسال به حالت تعلیق درآید. آشیش جها، متخصص داخلی و بهداشت عمومی در هاروارد می‌گوید: تصور این که کسی در استادیومی با ۳۰ هوادار دیگر بنشیند، برای من دشوار است. به نظر نمی‌رسد تابستان امسال یک تابستان معمولی در آمریکا باشد.

ابزار تقویت‌کننده مقابله با بیماری
در طی مدت زمان انتظار طولانی برای واکسن، سایر اقدامات متقابل می‌توانند تهدید کووید-۱۹ را کاهش دهند. ساده‌ترین اقدام برای مقابله با این بیماری استفاده از ماسک صورت است. هنوز در زمینه ماسک‌های پزشکی کمبود وجود دارد و همین تعداد موجود نیز باید در اختیار کارمندان مراقبت‌های بهداشتی قرار بگیرد، اما ماسک‌های خانگی هم می‌توانند مفید باشند. همانطور که در اوایل این ماه نوشتم، ماسک سمبل و همچنین سپر مقابله با کرونا است.

در این بین ایالات مختلف هر کدام رویکرد متفاوتی را در مقابله با بیماری اتخاذ کرده و هر کدام به تناوب محدودیت‌ها را اعمال کرده‌اند. اوترهلم، اما اپیدمیولوژیک دانشگاه مینه سوتا معتقد است: ما نیاز به ایجاد یک دولت بهداشت عمومی به عنوان مرجع تصمیم‌گیری یکپارچه داریم. این مسئولیت قاعدتا باید بر به عهده مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها باشد، اما این نهاد به طرز عجیبی سکوت کرده است. تقریباً با گذشت یک ماه، از شروع بحران روسا مرکز در جلسات مطبوعاتی غایب هستند و این نگرانی وجود دارد که اعتبار آن‌ها تضعیف شده باشد. پرسش اینجاست که آیا این درست است که فرمانداران ایالات بدون مشورت با آژانس اصلی بهداشت عمومی کشور صد‌ها تصمیم در مورد حوزه بهداشت عمومی در مورد بستن پارک‌ها یا باز کردن سواحل بگیرند؟ جها گفت که او مرتباً تماس‌هایی از شهرداران و فرمانداران دریافت می‌کند. در کل مردم نمی‌دانند برای مراجعه به کارشناسان بایستی به کجا مراجعه کنند.

انعطاف پذیری

متاسفانه ترامپ هنوز هم چنان رفتار می‌کند که گویا درگیر بحرانی کوچک است. این سؤال که چه زمانی به حالت عادی برمی‌گردیم، باید کنار گذاشته شود. این دیدگاه و تاکید مداوم بر زمان عادی شدن شرایط باعث نادیده‌گرفتن واقعیت می‌شود. این موضوع باعث می‌شود ما از ماهیت مداوم تهدید کرونا ویروس چشم پوشی کنیم. باید پذیرفت که برگشتی وجود ندارد و تنها راه پذیرفتن این واقعیت این است که درک کنیم تابستان امسال قرار نیست همچون سال‌های گذشته باشد.