کولينا داوري بود که بازيکنان و مربيان احترام زيادي
برايش قائل بودند. تسلط او بر بازي در عين خونسردي و تصميمات درستش در زمان
تحت فشار بودن، موجب شد که خود را به عنوان يکي از بهترين داوران تاريخ
فوتبال مطرح کند.
پيرلوئيجي کولينا در تاريخ 13 فوريه 1960 در بولونيا
ايتاليا متولد شد. وي در سنين نوجواني در يک تيم محلي به عنوان مدافع مرکزي
بازي مي‌کرد، ولي در سال 1977 تصميم گرفت در دوره‌هاي داوري شرکت کند و
معلوم شد که استعداد زيادي در اين کار دارد.
کولينا ظرف مدت کوتاهي موفق شد، قضاوت بسياري از
رقابت‌هاي مهم منطقه‌اي را بر عهده بگيرد و هم‌زمان در دانشگاه بولونا نيز
به تحصيل پرداخت. وي مدرک خود را در رشته اقتصاد دريافت کرد و به عنوان
مشاور مالي مشغول به کار شد، اما علاقه اصلي او داوري بود و در اين کار
پيشرفت چشمگيري داشت.
کولينا در سال 1988 موفق شد در رقابت‌هاي دسته سه ليگ
ايتاليا قضاوت کند و پس از سه فصل توانست در رقابت‌هاي دسته دو و سپس سري A
هم سوت بزند. کولينا در اين زمان به بيماري آلوپسيا دچار شد که باعث شد
همه موهاي سر و صورتش را به طور دائم از دست بدهد و ظاهر منحصر به فردي
پيدا کند.
اين داور ايتاليايي در سال 1995 پس از اين که در 43
مسابقه سري A سوت زد، در فهرست داوران فيفا قرار گرفت و قضاوت پنج مسابقه
المپيک 1996 آتلانتا از جمله ديدار نهايي اين رقابت‌ها بين نيجريه و
آرژانتين را بر عهده گرفت. کولينا ديدار نهايي ليگ قهرمانان اروپا بين
بايرن مونيخ و منچستريونايتد را سوت زد. وي از اين ديدار که در نوکمپ
برگزار شد، به عنوان خاطره انگيزترين مسابقه دوران حرفه‌اي‌اش ياد کرده
است. در آن مسابقه کولينا سه دقيقه وقت اضافي گرفت و بايرن مونيخ در حالي
که با يک گل جلو بود در وقت‌هاي اضافي دو گل خورد تا شياطين سرخ جام
قهرماني را بالاي سر ببرند.
کولینا در جام جهاني 2002 به عنوان داور مسابقه فينال
بين برزيل و آلمان برگزيده شد تا بزرگ‌ترين افتخار دوران حرفه‌اي خود را
کسب کند. اوليور کان کاپيتان و دروازه‌بان تيم ملي آلمان پيش از آن بازي
گفته بود: " کولينا يک داور در کلاس جهاني است و هيچ شکي در اين باره وجود
ندارد، ولي او براي ما بدشانسي مي‌آورد!"
اشاره کان به دو بازي قبلي بود که کولينا قضاوت کرد و
منجر به شکست تيم کان شده بود، يعني فينال ليگ قهرمانان اروپا در سال 1999
که به شکست دو بر يک بايرن مونيخ مقابل منچستريونايتد انجاميد و همچنين
شکست پنج بر يک آلمان مقابل انگليس در سال 2001. آلمان فينال جام جهاني
2002 را هم با نتيجه دو بر صفر به برزيل واگذار کرد تا بدشانسي کولينا
براي تيم‌هاي آلماني ادامه داشته باشد.
اين داور سرشناس در سال 2003 کتاب خاطرات خود را با
عنوان «قواعد بازي من» منتشر کرد. کولينا در اين کتاب کمي درباره زندگي
شخصي خود نوشت و به بيان خاطرات خود از بازي‌هاي مهمي که قضاوت آن‌ها را بر
عهده داشت پرداخت. وي همچنين در اين کتاب توصيه‌هايي نيز به داوران جوان
داشته و به آن‌ها گفت که چطور مي‌توانند داور بزرگي شوند. کولينا در اين
کتاب گفت معمولا قبل از بازي‌ها چه غذايي مي‌خورد، چطور خود را به محل
برگزاري بازي مي‌رساند، چطور تمرين مي‌کند و چه قواعد ديگري را رعايت
مي‌کند.
کولينا در سال 2004 ديدار نهايي جام يوفا را بين
والنسيا اسپانيا و مارسي فرانسه سوت زد. رقابت‌هاي يورو 2004 يکي از آخرين
تورنمنت هاي بين‌المللي مهمي بود که وي در آن‌ها قضاوت کرد، زيرا در سال
2005 به 45 سالگي رسيد و طبق قانون فيفا به صورت اجباري بازنشسته شد. آخرين
مسابقه بين‌المللي کولينا ديدار دو تيم پرتغال و اسلواکي در چارچوب
رقابت‌هاي مقدماتي جام جهاني 2006 بود که در ليسبون برگزار شد.
در اين زمان فدراسيون فوتبال ايتاليا سن بازنشستگي
داوران سري A را به 46 سالگي افزايش داد تا بتواند يک سال ديگر از کولينا
استفاده کند. با وجود اين، در آگوست 2005 بين کولينا و فدراسيون فوتبال
ايتاليا اختلاف نظري به وجود آمد که منجر به کناره گيري کولينا از داوري
شد. با اين حال، وي پس از بازنشستگي قضاوت چند ديدار دوستانه خيريه را بر
عهده داشت. کولينا در يک ديدار خيريه که سپتامبر 2008 برگزار مي‌شد تعادل
خود را از دست داد و در دقيقه 21 با برانکارد به خارج از زمين منتقل شد. وي
پس از آن نيز قضاوت چند بازي خيريه ديگر را بر عهده داشت.
يکي از نکات جالب توجه در دوران حرفه‌اي کولينا به
موضوع رسوايي باشگاه يوونتوس در سال 2006 باز مي‌گردد. در آن زمان لوچيانو
موگي رييس وقت باشگاه يوونتوس که با پرداخت رشوه به داوران، نتايج
رقابت‌هاي سري A را به سود اين تيم رقم مي‌زد، در يک گفت و گوي تلفني
اعتراف کرد که کولينا و روستي بيش از حد قانونمند هستند و به همين دليل
«بايد تنبيه شوند». انتشار اين گفت و گوي تلفني پس از رسوايي يوونتوس موجب
شد که کولينا و روستي جز معدود داوران ايتاليايي باشند که در اين زمينه
اتهامي به آن‌ها وارد نشد.
کولينا سبک خاص خودش را در داوري داشت و پيش از بازي
درباره تيم‌ها و تاکتيک و بازيکنان آن‌ها مطالعه مي‌کرد. گراهام پل داور
بازنشسته انگليسي در کتاب خود به بيان خاطره‌اي از کولينا در جام جهاني
2002 و پيش از بازي ترکيه و ژاپن مي‌پردازد: کولينا در اتاق هتل دستيارانش
را جمع کرده بود و به آن‌ها مي گفت که چه انتظاراتي از آن‌ها دارد. در اتاق
يک وايت برد وجود داشت که او تصويري از زمين بازي رويش رسم کرده بود.
انتظار داشتم مسايل متعارفي از جمله اين که مي‌خواهد کمک‌هايش در چه نقاطي
از زمين تصميم گيري کنند را مطرح کند، ولي او روي تخته نام تيم‌ها و
بازيکنانشان را نوشت و به جاي نام رسمي بازيکنان از نام مستعار آن‌ها
استفاده کرد. سپس با جزئيات کامل شرح داد که اگر ژاپن گل بزند چه اتفاقي
مي‌افتد يا اگر ترکيه پيش بيفتد چه خواهد شد. او توضيح داد که تيمي که گل
را دريافت کرده چه تغييري در تاکتيک يا ترکيبش مي‌دهد و چه تعويضي انجام
خواهد داد. او با جزئيات مشخص کرد که تيم مقابل در پاسخ به اين تغييرات چه
اقدامي انجام مي‌دهد. سپس مشخص کرد که چه کسي مسئول نظارت بر اتفاقاتي است
که پشت سر او رخ مي‌دهد و تعيين کرد که هر يک از دستياران او در چه شرايطي
بايد مراقب چه چيزي باشند.
گراهام پل در جايي ديگر درباره يکي از توصيه‌هاي
کولينا به او گفت: اگر بازيکني با آرنج به صورت بازيکن ديگري ضربه زد به
دستانش نگاه کن. اگر دستانش را مشت کرده بود، آن ضربه عمدي بود و اگر مشت
دستانش باز بود، ضربه را به صورت غير عمد وارد کرده است.
کولينا پس از بازنشستگي از داوري، اعلام کرد که هميشه
طرفدار تيم لاتزيو بوده است. البته اين داور بازنشسته علاقه زيادي هم به
ورزش بسکتبال دارد و طرفدار تيم فورتيتودو بولونيا است.
کولينا در سال 2004 به دليل خدماتش در جهان ورزش از
دانشگاه هال انگليس دکتراي افتخاري دريافت کرد. همچنين فدراسيون بين‌المللي
تاريخ و آمار فوتبال از سال 1998 تا 2003 به مدت شش سال متوالي، کولينا را
به عنوان بهترين داور جهان معرفي کرده است.
اين داور بازنشسته در حال حاضر يکي از اعضاي کميته
داوران يوفا است و در نشست‌هاي مختلف به ارائه سخنراني مي‌پردازد و تجربيات
خود را در اختيار داوران جوان قرار مي‌دهد.