نقش آویشن شیرازی در نابودی سلول‌های سرطانی

یافته‌های محققان دانشگاه تهران نشان می‌دهد که آویشن شیرازی نقش موثری در نابودی سلول‌های سرطانی دارد.

 یافته‌های این مؤسسه حاکی از آن است که آویشن شیرازی نقش مؤثری در نابودی سلول‌های سرطانی بدون آسیب رساندن به سلول‌های سالم دارد.

این مطالعه یافته‌های جدیدی مبنی بر اثرات ضد سرطانی آویشن شیرازی بر روی سلول‌های سرطانی سینه به همراه داشته است. بر اساس این مطالعات، اسانس آویشن شیرازی توانایی کشتن سلول‌های سرطانی، بدون آسیب رساندن به دیگر سلول‌های سالم بدن را دارد و از پخش شدن سلول‌های سرطانی در بدن جلوگیری می‌کند و پتانسیل این را دارد تا به عنوان ماده‌ای مؤثر در درمان سرطان سینه، مطالعات بیشتری در مورد آن انجام شود.

بر اساس این گزارش، محققان مرکز تحقیقات بیوشیمی و بیوفیزیک دانشگاه تهران فیتوشیمی اسانس توسط GC/MS را بررسی و نانو امولسیون‌های پکتین و کیتوزان غنی‌شده با زده را تهیه کردند. خواص فیزیکوشیمیایی و پتانسیل ضد اکسیدانی نانو امولسیون‌ها برای تهیه نانو فیلم نیز تعیین شد.

تأثیرات افزودن زده بر حلالیت در آب، تورم ناشی از آب، نفوذپذیری بخارآب و رفتار مکانیکی فیلم‌ها مورد بررسی قرار گرفت. اثرات سیتوتوکسیسیته ترکیبات بر روی سلول‌های سرطان سینه انسانی رده‌های MDA-MB-231، MCF-7 و T47D به‌صورت تنها و هم‌افزایی شده در زمان‌ها و غلظت‌های مختلف، توسط آزمون MTT ، موردبررسی قرار گرفتند.

درصد آپوپتوز سلول‌ها پس از تیمارهای مختلف، به‌وسیله رنگ‌آمیزی آکریدین اورنج و اتیدیوم برماید و تست Annexin و FITC/PI تعیین شد. برای تأیید القای آپوپتوز و تعیین مکانیسم عملکرد آن به ترتیب مطالعه سیکل سلولی، قطعه‌قطعه شدن دینی و سنجش میزان روش، نوعش، بیان ژن Galectin-3 و آزمون کامت انجام شد. برای بررسی دقیق‌تر مکانیسم عملکرد ترکیبات، برهم‌کنش آن‌ها با دینی بافت هپاتوسیت با استفاده از روش‌های طیف‌سنجی UV-Vis ، فلورسانس رقابتی، غیرطبیعی شدن دمایی و سی‌دی بررسی شد. همچنین اثر سیتوتوکسیسیته ترکیبات در مدل اسفروئید سلولی نیز موردمطالعه قرار گرفت.

بنا بر اعلام روابط عمومی دانشگاه تهران، این مطالعه در قالب پایان‌نامه فهمیه صالحی و با راهنمایی دکتر سوسن کبودانیان اردستانی تحت عنوان «مطالعه هم‌افزایی اثرات نانوذرات کیتوزان و پکتین با اسانس آویشن شیرازی در اینترکشن با دینی و بررسی اثرات سایتوتوکسیک و میزان توانایی آنها در القای آپاپتوز در سلول سرطان سینه انسانی» صورت گرفته است.