خیرالله همتی، کارشناس ارشد مدیریت شهری با بیان اینکه هویت در تهران امروز و هویت مداری در مدیریت شهری یکی از دغدغه ها و نگرانی های اصلی اندیشمندان حوزه تفکر در سال های اخیر بوده است، گفت: این موضوع سرفصل بسیاری از طرح های پژوهشی، کتاب ها و مقالات و سمینارها و همایشهاست.
همتی با اشاره باینکه گرچه اصالت و درستی مسیر حرکت این تلاش ها عموما مورد تایید است، افزود: به نظر می‌رسد برای اثرگزاری بر مردم و بازگرداندن عناصر هویتی به فضاهای شهری و بازشناساندن عناصر هویت بخش به شهر باید به زبان ساده تر، مستقیم تر، گویاتر و بدون تکلف با آنها سخن گفت.
او با تاکید برا ینکه این زبان در دل مخاطب بهتر می نشیند و اثر بهتری در تغییرات رفتاری روزمره آنها می گذارد، ادامه داد: ذهن ایرانیان از دیرباز با قصه پردازی و قصه گویی عجین بوده و بسیاری از مفاهیم اصلی زندگی شهری و شهروندی با این زبان پا به زندگی مردم گذاشته است.
این کارشناس ارشد مدیریت شهری با بیان اینکه بسیاری از شبهای شهروندان با پیام هایی که از دل قصه های بزرگان خانواده بیان می شد، عجین شده است، افزود: دغدغه هویت مداری و احترام به هویت تاریخی کالبدهای شهری را می توان با این روش در اذهان ماندگار کرد.
همتی با اشاره به اینکه دانستن کار مغز است و یقین در دل شکل می گیرد، ادامه داد: باور به لزوم احصای هویت باید در قلب شهروندان شکل بگیرد تا اکثر شهروندان با تایید عقلشان به واژه هویت احترام گذاشته و توجه به آن را لازم الرعایه بدانند ولی آیا همین شهروندان در مقام عمل، به الزامات عملی این تایید و به آن گردن می نهند؟
به گفته او به نظر پاسخ مثبت نیست و تایید نمی شود، عناصر هویتی و هویت ساز هر روز جایشان را به مخلوقات و بدعت های بی هویت می دهند و ناهویت ها در شهر اضافه می شوند.
این کارشناس ارشد شهری با تاکید براینکه این ناهویتها بعد اجتناب ناپذیر زندگی مدرن شهری است، گفت: حفظ هویت در بسیاری از بافت های تاریخی در شهر شدنی و امکان پذیر است و این مهم با نشر و ترویج مستند، یادداشت و فیلم و عکس هایی محققانی می شود که روایتگر و قصه گویی هویت شهری پایتخت است تا در ناخودآگاه های ذهنمان همیشه یادآور این شویم که در کجا زندگی می کنیم.
او با بیان اینکه باید به نسل جدیدمان بگوییم باغ نگارستان در حاشیه میدان بهارستان به همت سازمان زیباسازی با نگاه به حفظ هویت و کالبد تاریخی مرمت شده است، افزود: این باغ در ابتدا در حوزه خارج از حصار شاه طهماسبی (دومین پادشاه صفویه) شهر تهران قرار داشت و از سال 1285 قمری پس از گسترش شهر تهران در دوره ناصرالدین شاه، جزو محدود دارالخلافه شده است. در زمان صدارت حاج میرزا آقاسی تغییرات در این باغ حادث شد. او دستور داد تا علاوه برحصار اصلی باغ، حصار دیگری بکشند که به حصار دوم باغ معروف شد.
همتی با بیان اینکه آنچه امروزه به باغ نگارستان شناخته می شود محدوده ای است که در شمال باغ قدیم واقع و اکنون در اختیار دانشگاه تهران قرار دارد، گفت: در زمان حکومت فتحعلی شاه قاجار در سال 1222 قمری، خارج از خندق محدوده مرکزی برای رهایی از گرمای تابستان تهران ساخته شد. این باغ به ساختمان جداگانه یعنی کوشک گنبددار با یک اتاق پذیرایی هفت ضلعی و یک اندورنی به شکل سازه های مستطیلی که دور تا دور حیاط اندورنی قرارداشت، تبدیل شد و همه این ساختمان ها درون باغی از درختان تبریزی و گل سرخ قرار داشتند.
این کارشناس ارشد شهری با تاکید بر اینکه برای این باغ "جیمز مدریه" نیز در سفرنامه خود نوشته است، ادامه داد: شاه در حال ساختن سکونتگاه ییلاقی دیگر در نیم مایلی شهر به نام نگارستان است که این نوشته از سفرنامه او در سنه 1809 میلادی مصادف با 1224 قمری بر می آید که نشان دهنده زمان ساخت آن می باشد.
به گفته همتی چه روزگار و مورخه هایی می شود از این کاخ و عمار و دیگر مراکز تاریخی شدمان درآورد و قصه کرد و گوش نوازترین نوشته ها را به چشم ها نشاند. اگر شهروندان امروزی بدانند شهرمان، کشورمان تمدنی ستودنی دارد و ما میراث دار ثروتمندترین تاریخ جهانیم.