کاندیدای پایداری‌ها از راه رسید؛ آماده‌باش به عزت و پرویز!

همین چند روز پیش بود که در تحلیلی پیش بینی کردیم نامزد آیت الله مصباح فردی غیر از سعید جلیلی است (متن گزارش اینجا قابل مشاهده است ). مبنای تحلیل هم این بود که از همان سال 92 دل آیت‌الله با سعید جلیلی نبوده و این بار هم به فردی غیر از او فکر می کند. چشم ها به گزینه های مختلف دوخته شد و رصد تحرکات شخصیت ها تنها راه رسیدن به گمانه تازه بود. حالا صادق محصولی کار تحلیلگران را ساده کرده او یک مصاحبه انجام داده و ضمن آن گفته است «در حال حاضر فرد اصلحی هست که از جهت ارزش‌های اصولگرایی و انقلابی نمره بالایی می‌آورد و امکان رای‌آوری و اجماع روی او نیز وجود دارد؛‌ سراغ او خواهیم رفت و نتیجه هم خواهیم گرفت.» او در ضمن مصاحبه چند بار از احتمال معرفی یک نامزد «جدید» سخن گفته است و البته ادامه داده است « اصلحی را که یقین داریم رأی آور نیست او را معرفی نخواهیم کرد»

تحلیل محتوای این مصاحبه چند نکته مهم را در اختیار ما قرار می دهد:

1- مهمترین بحث این است که وقتی صادق محصولی می گوید دنبال فرد جدیدی هستند پس تا همین جای کار مهمترین گزینه نوپدیدها یعنی دکتر سعید جلیلی از دایره گزینه های محتمل حذف شده است. برخی می گویند رصد تحرکات چند وقت اخیر سعید جلیلی نشانه هایی از بی میلی او به نامزدی در انتخابات را نمایان ساخته است. شاید او از این مذاکرات پشت پرده با خبر شده و چندان تمایلی ندارد در رقابتی که حامیان سابقش به سراغ افراد دیگر رفته اند حضور داشته باشد .

2- نکته دیگر این است که صادق محصولی سر یک بحث قدیمی را باز کرده و گویی از یک تغییر مهم در مواضع آیت الله مصباح خبر داده است . صادق محصولی گفته: «اصلحی را که یقین داریم رأی آور نیست او را معرفی نخواهیم کرد » این در حالی است که آیت الله مصباح پیش تر تاکید ویژه ای روی این جملات داشت: «گاهی باید فرد اصلح - ولو رای‌آوری نداشته باشد - مطرح شود تا حداقل مشخص شود هنوز بین مردم اعتقاد و ایمان به اسلام و انقلاب اسلامی وجود دارد. آیا خوب بود از میان کاندیداهای ریاست‌جمهوری هیچ‌کس حرفی از اسلام و انقلاب نزند و همه به فکر ارزانی اجناس و رفع تحریم‌ها باشند؟ آیا نباید از کسی که ولو رای‌آوری ندارد، اما دغدغه انقلاب و اسلام را دارد، حمایت کرد؟« به بیان دیگر یک اصل پر رنگ در نحوه سیاست ورزی و مصداق گزینی آیت الله حالا کمرنگ شده و بی فروغ. آیت الله دنبال پدیده رای آور است همان که سیاسیون نام آن را گذاشته اند:« اصلح مقبول»

3- وقتی می گوید به سراغ او می رویم نشان از آن دارد که گزینه مشخص شده  اجماعی در میان پیشنهاد دهندگان و تصمیم سازان صورت گرفته اما شاید همچنان آن فرد پاسخ نهایی را نداده است.

4- در جای دیگری از مصاحبه صادق محصولی هشدارهایی داده که بوی جدایی می دهد و خط و نشان برای طیف های تصمیم ساز اصولگرا: «اگر عده ای بدون هماهنگی با دیگران خود را محور قرار داده و ادعای دعوت از دیگران برای کار مشترک داشته باشند مسلما وحدتی شکل نمی گیرد یا عده‌ای دیگر اگر از قبل روی نامزدی به قطعیت رسیده باشند و بخواهند با مکانیزم دلخواه خودشان ولو تحت عنوان ائتلاف و وحدت، آن را به دیگران تحمیل کنند مطمئنا نتیجه لازم را نخواهند گرفت». حرف های او از جنس همان حرف های سال 92 است . حالا راحت می توان گفت که پایداری ها استارت زده اند؛ بیش فعالی پیشه کرده اند و گوی سبقت را از هم جناحی های خود ربوده اند .

بازگشت به آیت‌الله بعد از یک انقلاب درونی!

وقتی دور آیت الله جمع شدند و با آن عکس های دسته جمعی خاطره گعده های مرید و مرادی را زنده کردند کمتر کسانی بودند که فکر کنند این روزگار خوش خیلی زود به پایان رسیده و دوران فصل از راه می رسد. ناگهان اما میان یاران آیت الله از قم تا تهران حرف و حدیث ها آنچنان شد که پایداری به دو شاخه قم و تهران منشعب شد. برخی چهره ها از شورای مرکزی کنار گذاشته شدند تا در نهایت یک انقلاب کوچک و بی سر و صدا در میان نوپدید ها شکل بگیرد. یاران تهرانی همچنان دلداده محمود احمدی نژاد بودند و یاران قم نشین آیت الله همچون مرادشان، رییس جمهور وقت را سحر شده اسفندیار دانستند. حرمت استادی آیت الله برای همه محفوظ بود اما شکل سیاست ورزی او مورد اختلاف.

هر چه بود آیت الله و یارانش در شرایط خاص انتخابات 92 و فراغ باقری لنکرانی بر سر یک گزینه به ائتلاف رسیدند. فردی که بر اصلح بودنش اتحاد نظر داشتند و اما در رای آور بودنش اختلاف نظر. نتیجه همانی شد که آیت الله فکر می کرد؛ سعید جلیلی نتوانست انتخابات را ببرد.

حالا اما اتفاقات مهم دیگری هم رخ داده و علاوه بر شاخه قم و تهران، متحدان دیگری هم پیدا شده اند. گویا رفقای سابق باز به هم رسیده اند آن هم درست در شرایطی که جدایی پایداری ها از آیت الله مصباح به شدت تکذیب شده است.

پروژه آخر محمود
یک خبر هست که فعلا هیچ کدام از یاران احمدی نژاد آن را تکذیب نکرده هر چه هم زمان می گذرد راویان متواتری بر صحت آن تاکید می کنند . خبر در گوشی این است: «به محمود احمدی نژاد گفته شده نامزد انتخابات نشود». حالا اگر فرض را بر درستی این خبر بگذاریم متوجه می شویم که چرا گفته می شد احمدی نژاد پیغام هایی مخابره کرده به برخی اصولگرایان مبنی بر اینکه حاضر است در انتخابات به نفع نامزدی خاص کنار رفته و حتی تمام تلاشش را برای شیفت دادن بدنه اجتماعی اش به سمت او به کار بندد. گویا پشت صحنه خبری جز این نبوده :«محمود چراغ های قرمز را برای آمدنش زودتر از دیگران دیده بود»

حالا اگر چنین باشد چرا نباید به این نتیجه رسید که شاخه تهران پایداری دل آیت الله را نسبت به محمود احمدی نژاد نرم کرده و به فکر ترمیم خاطرات سال تلخ رفته افتاده است. یا اصلا وقتی که صادق محصولی با این صراحت به نقد طیف ها و شخصیت های تصمیم ساز اصولگرا می پردازد و البته همزمان از رای آور بودن گزینه شان سخن به میان آورد چرا نباید مطمئن تر از همیشه گفت که رفقای سابق باز به هم رسیده اند ؟

درست این است که بگوییم محمود احمدی نژاد به یک پروژه مشترک با یاران آیت الله رسیده است .

عزت یا پرویز؟

مگر چند چهره سیاسی داریم که هم جدید باشند، یعنی تا به حال نامزد نشده باشند ، هم بنا به روایت پایداری ها رای آور باشند ، هم نزدیک به جبهه پایداری و هم مقبول محمود احمدی نژاد . خوب که نگاه می کنیم شاید به دو گزینه برسیم؛ «عزت الله ضرغامی و پرویز فتاح».

هر دو مورد مقبول پایداری ها ، احمدی نژاد و بخش هایی از اصولگرایان خصوصا طیف چپ آن هستند. در این میان پرویز فتاح چند بار خبر نامزدی اش را تکذیب کرده و عزت الله ضرغامی هم سکوت را بر هر واکنشی دیگری ترجیح داده است. آیا آنکه صادق محصولی گفته یکی از این دو فرد است ؟ آیا سعید جلیلی واقعا از کاندیداتوری در انتخابات منصرف شده یا اینکه نامزدی احتمالی او شکاف عمیق دیگری را در میان پایداری ها پدید خواهد آورد؟