ائتلاف تاکتیکی روحانی، پوتین و اردوغان

سرویس بین الملل «انتخاب»؛ ایتارتاس نوشت: گرایش برای ایجاد همکاری های بیشتر بین ایران و روسیه از یک سو تلاش برای ایجاد روابط بهتر بین تهران و رقیب منطقه ایش یعنی ترکیه از سوی دیگر سبب ایجاد برخی تحلیل های امیدوار کننده نسبت به ایجاد یک مثلث اسزاتژیک در منطقه خاومیانه شده است.

به گزارش «انتخاب»، روابط تاکتیکی سیاسی و همکاری های اقتصادی به خوبی در جریان است. ایجاد روابط حسنه بین این سه کشور میتواند نقش موثری برای مثال در غلبه بر بحران سوریه داشته باشد.

دیدار روز سه شنبه ولادیمیر پوتین با همتای ترک خود رجب طیب اردوغان در سن پترزبورگ توجه همه را درست مانند نشست سه جانبه ایران آذربایجان و روسیه در باکو به خود جلب کرده است. از یک سو روسیه روابط را با ترکیه و دیگران تقویت میکند و از سوی دیگر به توسعه روباط با ایران اقدام کرده است.

همچنین به نظر می رسد ٱنکارا و تهران که به طور تاریخی دو رقیب تاریخی در منطقه بوده اند هیچ مانعی برای حرکت به سمت ایجاد روابط بیشتر پیش روی خود نمی بینند. اردوغان کمی پس از وقوع کودتا گفت: ما در نظر داریم با ایران و روسیه در جهت حل مشکلات منطقه دوش به دوش هم برای ایجاد صلح و ثبات در منطقه همکاری کنیم

ولادیمیر ساژین، محقق ارشد موسسشه مطالعات شرقی زیر نظر داتشگاه علوم روسیه گفت: اخیرا گزارش های متعددی به ایجاد جبهه مشترک بین ایران، روسیه و ترکیه اشاره کرده اند. به نظرم، در نهایت هیچ رابطه سه جانبه ای مطرح نیست. دلایل بسیاری میتواند عامل این باشد. در بهترین حالت ما میتوانیم انتظار یک اتحاد تاکتیکی بین این سه باشیم و بیشترین فاکتور موثر در این میان مشکلات مشخصی است که این سه کشور در ارتباط با غرب به ویژه آمریکا دارند.

او همچنین گفت که اگر به منافع اقتصادی ای که این سه با هم در آن شریک هستند نگاه کنید باید در نظر داشته باشید که ایران، روسیه و آذربایجان کشورهای تولید کننده و صادر کننده هیدروکربن اند. آنها مساله مهمی برای صحبت با هم در این وضعیت نا به سامان بازار دارند. دراین میان ترکیه نقش کشور ترانزیتی هیدروکربن به سمت غرب را بازی میکند. با این حال من فکر نمیکنم این مثلث یا مستطیل به همراه آذربایجان یک مسساله استراتژیکی مهم باشد.

ساژین هیچ ابعاد قابل توجه ژئوپلیتیکی بنیادینی در این روابط نمی بیند.او میگوید اگر به زمان های عقب برگردیم کشوهای عربی که اکثریت جمعیت منطقه خاورمیانه را در دست دارند هموارد دربرابر کشورهای غیر عرب منطقه یعنی ایران و ترکیه بودند و همین امر در گذشته سبب ایجاد روابط نزدیک بین این کشورها بود.

او اضافه کرد ایران با 80 میلیون جمعیت و ترکیه و آذربایجان که روابط قومی نزدیکی با هم دارند به ترتیب با 18 و 25 میلیون جمعیت همواره روابط دو جانبه تنگاتنگی داشته اند و این روابط در مورد تهران و آنکرا نه تنها در ابعاد اقتصادی که در ابعاد احتمای مردم با مردم نیز بسیار قوی بوده است. البته با انقلاب ایران قطعا روابط ایران و ترکیه به عنوان کشور عضو ناتو تغییراتی داشته  است.

 او گفت من به این مثلث سیاسی اعتقاد ندارم.من فکر نمیکنم برخی تغیرات استراتژیک یک شبه در ائتلاف های منطقه تعییراتی ایجاد کند. علاقه اردوغان به ایجاد روابط نزدیک تر به دلیل برخی حوادث داخلی و تنش های روبه افزایش در روابط با آمریکا و اتحادیه اروپاست. بنابراین این اقدامات از سوی اردوغان به نوعی پراگماتیک است و ما نیز باید با آنها همان گونه برخورد کنیم.

این محقق روس در این رابطه گفت روابط روسیه, ایران و ترکیه می تواند بر وضعیت سوریه تاثیر گذار باشد.

برعکس ایران که روسیه در مورد درگیری های سوریه دوشادوش آن ایستاده است، ترکیه به جهت مقابل این ها ایسناده است. برخی تغییرات در این زمینه ممکن است رخ دهد. مشکل کردها و ترکمن هایی که در سوریه و عراق زندگی میکنند وجود دارد.من فکرنمیکنم اردوغان با تسلیم هم جانبه موافقت کند.

اما برخی کوتاه آمدن ها را با توجه به دیالوگهای مسکو و آنکارا در رابطه با این معضل میتوانیم شاهدباشیم و این بسبار خوب است

در این شرایط این سوال مطرح می شود که در چه شرایطی اردوغان با ادامه ریاست جمهوری اسد موافقت خواهد کرد. به احتمال زیاد اردوغان آماده کوتاه آمدن از  حمایت هایش از رادیکال ها درسوریه است.همین بسیار خوب است. روابط ایران با روسیه در معضل سوریه نیز در همین راستا تعدیل خواهد شد.