پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله خود با عنوان«آیا پاکستان شریک جرم آل سعود می‌شود» نوشت: محمد بن سلمان وزیر دفاع 25 ساله عربستان که به پاکستان رفته بود تا در مورد زمینه‌های عملی برای مشارکت فعال پاکستان در طرح‌های تشنج‌آفرین عربستان در منطقه با مقامات این کشور رایزنی کند، با پاسخ منفی مقامات پاکستانی مواجه شد.
به گزارش«انتخاب»، در ادامه این سرمقاله آمده است: این سفر بلافاصله پس از سفر «عادل الجبیر» وزیر خارجه تازه کار عربستان به اسلام آباد صورت گرفت که طی آن جبیر نتوانست اهداف و برنامه‌های مورد نظر آل سعود را به مقامات پاکستان بقبولاند و پاکستان را به همراهی با ائتلاف مورد نظر آل سعود برای ادامه تولید تشنج در منطقه متقاعد کند.
آل سعود تاکنون دو فقره ائتلاف به وجود آورده و در هر دو مورد سعی کرده نام پاکستان را هم در این دو ائتلاف بگنجاند لکن حضور پاکستان در ائتلاف اول با رای منفی مجلس ملی پاکستان و اعتراضات وسیع مردمی، به کلی منتفی شد و در مورد دوم پاکستان رسماً اعتراض کرد که چرا قبل از نظرخواهی از اسلام آباد و موافقت رسمی این کشور، آل سعود عضویت پاکستان در ائتلاف دوم را اعلام کرده است. مقامات پاکستانی تصریح کرده‌اند پاکستان هرگز جزئی از اقدام علیه یک کشور خاص نخواهد شد.
اگرچه جزئیات چندانی از محورهای مذاکرات فیمابین مطرح نگردیده ولی با توجه به روند تحولات دو کشور به نظر می‌رسد سفر وزیر دفاع عربستان به منظور تطمیع مقامات پاکستان صورت می‌گیرد که پاکستان را برای پیوستن به ائتلاف مورد نظر شاهزاده 25 ساله عربستان تحت فشار قرار دهد.
نباید از نظر دور داشت که نواز شریف نخست‌وزیر پاکستان در طول یک دوره کوتاه یکساله 4 سفر به عربستان داشته و سایر مقامات ارشد سیاسی – نظامی پاکستان هم مرتباً به ریاض دعوت می‌شوند تا بلکه از طریق رایزنی‌های مستقیم و حضوری، در دیدگاه‌ها و مواضع اسلام آباد، تغییراتی حاصل شود و آل سعود بتواند با تکیه بر توانمندی‌ها و قابلیت‌های پاکستان، کمبودها و ناتوانی‌های خود را تا حدودی جبران کند و بر ناکامی‌های خود سرپوش بگذارد.
البته در همین شرایط نیز بخش قابل توجهی از نفرات مورد نیاز ارتش، پلیس و دستگاه‌های امنیتی عربستان درون مرزهای جغرافیائی این کشور، از اتباع پاکستانی تامین شده و در واقع پاکستان در تامین امنیت ملی عربستان، نقش و جایگاه موثری را به خود اختصاص داده است لکن مقامات ریاض امیدوارند بتوانند از این ارتباطات نزدیک و تنگاتنگ در جهت کمک به اهداف و برنامه‌های سیاسی – تبلیغاتی در سطح منطقه نیز سوءاستفاده کنند.
تصادفی نبود که آل سعود با تمامی توان و ظرفیت سیاسی خود حتی با توسل به ریخت و پاش‌های گسترده مالی سعی داشت ارتش پاکستان را وسوسه کند و به درون باتلاق جنگ فرسایشی در یمن بکشاند. صرفنظر از هوشمندی مقامات سیاسی – نظامی پاکستان، در این زمینه نمایندگان مجلس ملی پاکستان، پشتیبانی احزاب، گروه‌ها و جمعیت‌های موثر سیاسی – اجتماعی پاکستان مانع هرگونه سوءاستفاده ریاض از مناسبات فیمابین شدند و هرگونه همکاری نظامی در یمن را رد کردند. ولی سفرهای زنجیره‌ای اخیر نشان می‌دهد که آل سعود هنوز مایوس نشده و برای تطمیع و اعمال فشار همچنان وسوسه می‌شود. بدین ترتیب، صورت مسئله همچنان به قوت خود باقی است و ریاض سعی دارد پاکستان را فریب دهد و پای آنها را به ماجراجوئی و جنگ افروزی در منطقه بکشاند.
اکنون حدود یکماه از اعلام تشکیل ائتلاف 34 کشور به رهبری عربستان برای باصطلاح مبارزه با تروریسم! می‌گذرد. اما ریاض نتوانسته حتی اعضای شورای همکاری خلیج فارس را هم به ایفای نقش موثرتر در این مقوله تشویق نماید تا چه رسد به کشورهائی که از استقلال رای و استقلال عمل بیشتری برخوردارند و با تکیه بر سازوکارهای مبتنی بر دمکراسی لازم است فرایند پیچیده‌تری برای همراهی با عربستان را طی کنند.
طبعاً اصرار کنونی آل سعود برای جلب نظر مثبت پاکستان، عمدتاً بیانگر ضعف‌های استراتژیک عربستان است و همین سفرها و درخواست‌های ملتمسانه به خوبی نشان می‌دهند که آل سعود برای پوشاندن نقاط ضعف، ناتوانی‌ها و ناکامی‌های خود تا چه اندازه بی‌تاب و مستاصل شده‌اند. بویژه آنکه آل سعود اصرار دارند ائتلاف 34 کشور بدون کسب مجوز و موافقت دولت‌های سوریه و عراق بتواند در این 2 کشور دست به عملیات نظامی بزند و از داعش حمایت کند! انتظار می‌رود دولتمردان و نظامیان پاکستانی همچون گذشته با هوشمندی و درایت به عمق توطئه‌های آل سعود پی ببرند و در مسیری گام بردارند که دروغگوئی‌ها، حیله‌ها و نقش دلارهای نفتی عربستان را خنثی و بی‌اثر سازند.
خوشبختانه دستگاه دیپلماسی کشورمان نیز به مسئولیت‌های تعطیل‌ناپذیر خود به خوبی واقفند و همواره به تناسب نیازها و زمینه‌ها، اقدامات مفید و موثری در مسیر افشای طرح‌های شیطانی در منطقه صورت داده‌اند و بویژه در این مقوله نیز تصمیمات و رایزنی‌های ارزشمندی را در کارنامه خود ثبت کرده‌اند. این نکته بسیار حیاتی و اثرگذار است که آل سعود نتوانسته حتی متحدین عرب خود را با طرح‌های جنون‌آمیزش همراه سازد و آنها بجز لفاظی‌های تکراری و بی‌اثر، آنهم بر روی کاغذ، هنوز هم حاضر نشده‌اند سیاست‌های خود را با دنباله‌روی از رژیم ناکام آل سعود، تنظیم و اجرا کنند که در انزوای روزافزون آل سعود، شریک و سهیم شوند. در چنین شرایطی رایزنی بیشتر با پاکستان و افشای ماهیت عملکرد کنونی آل سعود، باید در سرلوحه اقدامات موثر دستگاه دیپلماسی کشور قرار گیرد که با احساس دلگرمی بیشتر به عملکرد مثبت و سازنده‌اش، برخوردی جدی‌تر و موثرتر در جهت تامین و تضمین ثبات و امنیت منطقه را مدنظر قرار دهد و مانع از آن شود که آل سعود به اهداف ناپاک خود دست یابد و سایر کشورهای منطقه را به «شرکای جرم» خود تبدیل نماید.