پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : آنطور كه يك اظهارنظر جديد نشان مي‌دهد قبضه كردن بازار رسمي ايران براي چيني‌ها كافي نبوده و چشم بادامي‌ها هروئين هم به ايران مي‌فرستند! روز گذشته در حالي مديرعامل مركز اقامتي ترك اعتياد مهرانديشان آفاق از گرايش معتادان به هروئين چيني خبر داد كه بر اساس گفته قائم مقام دبير ستاد مبارزه با مواد مخدر، اعتياد اصلي‌ترين معضل اجتماعي حال حاضر ايران است. يوسف دولتي، با اشاره به گرايش معتادان به هروئين چيني از يك سال گذشته تاكنون گفت: متأسفانه اين ماده مخدر از مشتقات شيشه بوده و مصرف آن به صورت تزريقي و آسان‌تر از مصرف شيشه است.
به گزارش آرمان، مواد مخدر وارداتي به راحتي از كشورهاي مختلف وارد ايران مي‌شوند. همه مي‌دانند كشور افغانستان به دليل اينكه رتبه اول توليد و كشت خشخاش در دنيا را به خود اختصاص داده بيشترين سهم را در قاچاق ماده مخدر ترياك به ايران دارد. با وجود اين، شيشه از تايلند، ماري جوانا از هلند و كوكائين و روانگردان‌هاي جديد و تركيبات شيميايي نيز از كشورهاي اروپايي وارد كشورهاي همسايه مانند ارمنستان و تركيه شده و از اين راه وارد ايران مي‌شوند. هروئين از ديرباز از همه جاي دنيا مخصوصا افغانستان وارد ايران مي‌شد، اما بر اساس آخرين بررسي‌ها ايراني‌ها مخترع كراك هستند. كراك ايراني كه تلفيق هروئين و شيشه است در واقع يك ماده مخدر جديد و خيلي خطرناك است كه سال 70 شمسي در ايران و توسط يك دانشجوي شيمي ايراني ساخته شده و به نظرمي رسد تازگي‌ها چيني‌ها با آموختن فرمول ساخت اين ماده آن را تحويل خود ايراني‌ها مي‌دهند.
هروئين چيني همان كراك ايراني است
كراك كه همان هروئين تغليظ شده است گردي سفيدرنگ و شبيه هروئين است اما درصد نشئگي و تخريب آن به مراتب بيشتر از خود هروئين بوده و اثر تخديري چندين برابر دارد. با به بازار آمدن كراك ديگر معتاداني كه در گذشته هروئيني و به قول معروف ته خطي بودند كراكي شدند. با اين تفاوت كه كراك به سرعت و ظرف مدت زماني كمتر از پنج سال باعث نابودي كل بدن و بافت‌هاي داخلي آنها مي‌شد. از ابتداي امسال باز هم گرد سفيدرنگ هروئين به دست معتادان رسيد. هروئيني كه با آن ماده مخدر هروئين كه در همه جاي دنيا وجود دارد و در گذشته هم بين معتادان ايراني رايج بود تفاوت داشت. اين هروئين كه با نام هروئين چيني فروخته و مصرف مي‌شود در واقع همان كراك است اما نام هروئين چيني براي ردگم كني! و به خاطر اينكه برخي معتادان به دليل آگاهي از عوارض كراك كمتر به مصرف آن تمايل پيدا مي‌كردند به بازار آمد، در حالي كه از نظر جنس و عوارض هيچ تفاوتي بين اين ماده مخدر با كراك ايراني وجود ندارد. هروئين چيني در واقع هروئين نيست بلكه همان كراك است كه بانام هروئين چيني به فروش مي‌رسد.
ديراطلاعي و كم اطلاعي مسئولان از مواد مخدر جديد
روش‌هاي ترك مواد مخدر در همه جاي دنيا بر اساس اسلوبي علمي و بر مبناي دو روش رايج ترك دارويي و غيردارويي استوار است اما، در ايران در هم آميختگي اين دو روش و اعمال روش‌هاي سليقگي براي ترك باعث ايجاد مشكلات زيادي شده است. در درجه اول دستگيري و زنداني كردن همه كساني كه مصرف شخصي مواد دارند ممكن و درست نيست و از سوي ديگر هيچ اقدامات زيربنايي و پايه‌اي براي ترك كردن اين افراد وجود ندارد. همين مساله باعث شده است نظارت درستي هم بربازار توليد و واردات مواد مخدر به ايران وجود نداشته باشد. وقتي يك ماده مخدر وارد كشور مي‌شود ماه‌ها بعد تازه مسئولان ستاد مبارزه با مواد مخدر متوجه وارد شدن و مصرف اين ماده مي‌شوند اما ديگر دير شده و كاراز كار گذشته است.
بحث نظارت دولت‌ها بر بازار مواد مخدر دولتي و در انحصار داشتن يا گرفتن آن از نظر اصول ديپلماسي موضوعي مهم و چالش برانگيز است. همه دولت‌ها با مبارزه با مافياي مواد مخدر و قاچاقچيان سعي مي‌كنند مانع فعاليت و كسب سود آنها شوند و حتي برخي دولت‌ها مانند كانادا و به تازگي هم استراليا براي اينكه نظارت درستي بر مواد مصرفي در كشورشان داشته و جلوی قاچاق آن را بگيرند مصرف برخي مواد مخدر مانند ماري جوانا را در داخل كشور شان آزاد كرده‌اند. همه دولت‌ها سعي كرده‌اند بازار دخانيات، مشروبات الكلي و مواد مخدر را از هر راهي كه شده تحت كنترل و انحصار خود در آورند حتي اگر اين راه دادن امتياز يا آزاد كردن يك ماده مخدر باشد. مصالحي كه اصلي‌ترين آن نترساندن مردم است
يكي از مسئولان ستاد مبارزه با مواد مخدر درباره اينكه چرا در ايران مسئولان آخرين كساني هستند كه متوجه ورود يك ماده مخدر به كشور مي‌شوند مي‌گويد: اين مساله دو دليل عمده دارد. فريد براتي‌سده تصريح مي‌كند: در درجه اول بايد بگوييم نه تنها مسئولان دير متوجه اين مساله نمي‌شوند، بلكه به مدد سيستم امنيتي و اطلاعاتي كشور و آزمايشگاه‌هاي مجهز ستاد براي آزمايش انواع مواد، خيلي هم زود در جريان وارد شدن يا توليد يك ماده مخدر قرار مي‌گيرند، اما بنا بر مصالحي كه اصلي‌ترين آن نترساندن مردم و نگران نكردن آنهاست اين مساله عنوان نمي‌شود. براتي ادامه مي‌دهد: در درجه دوم تا حدوي اين مساله درست است، زيرا در ايران اول از همه نيروي انتظامي آن هم در جريان دستگيري افراد متوجه يك ماده مخدر جديد مي‌شود و بعد هم كمپ‌هاي ترك اعتياد با بررسي احوالات افرادي كه براي ترك مراجعه مي‌كنند به اين مساله پي مي‌برند و در نهايت آن را به ستاد مبارزه با مواد مخدر اطلاع مي‌دهند.
براتي معتقد است: كشورهايي مانند سوئيس از جمله كشورهايي هستند كه تجربه موفق مبارزه با مواد مخدر خطرناك و معتادان تزريقي را پشت سر گذاشته و دليل آن هم ايجاد مراكز رايگان براي معتادان است كه معتادان متجاهر به آنجا وارد شده و مواد مخدر را به صورت رايگان زيرنظر دولت مصرف مي‌كنند. براتي مي‌گويد: ايجاد اين مراكز رايگان هم باعث نظارت بيشتر بر بازار مواد مخدر و جلوگيري از واردات مواد جديد مي‌شود و هم باعث مي‌شود معتادان بهتر با حمايت‌هاي دولتي كنار آمده و براي ترك داوطلب شوند. اين كارشناس مواد مخدر مي‌گويد: در گذشته با اهداي سرنگ و متادون رايگان به معتادان نخستين گام اين حركت را پيموديم اما وقتي در زماني كه من در ستاد فعال بودم قرار بود اين اتفاق سراسري شده و پايگاه‌هاي رايگان مصرف مواد براي معتادان ايجاد شود مخالفان زيادي مانع آن شدند و اين بحث منتفي شد.