پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : در شرایطی که ایران آماده می‌شود پس از سال‌ها در جا زدن بار دیگر از فضای اقتصادی جهانی بهره مند شده و نیاز خود را از دل این بازار تامین کند، رییس شرکت فرودگاه‌های کشور سخن از بازه زمانی مشخصی گفته که استفاده نکردن به موقع از آن می‌تواند در آینده جبران ناپذیر باشد.
به گزارش خبرنگار ایسنا، زمین گیری نزدیک به نیمی از ناوگان هوایی کشور در کنار میانگین بالای عمر ناوگان فعال کشور باعث شده ایران باز شدن دریچه تحریم ها را به چشم یک فرصت طلایی ببیند که می‌تواند بار دیگر صنعت هواپیمایی ایران را به روزهای اوج خود برساند.
ورود سرمایه گذاران و مشاوران بین المللی به کشور، خرید 500 هواپیمای مسافرتی جدید و لیزینگ هواپیماهای جدید گزینه‌هایی است که لغو تحریم‌ها پیش روی ایران قرار داده و البته مشخص نیست تا چه زمانی می‌توان بر آنها تکیه کرد.
در این بین رصد شرایط رقبا و برنامه ریزی بر اساس شرایط آنها نیز مسئله مهم دیگری است که رییس شرکت فرودگاه‌های کشور درباره آن تذکر داده و اعلام کرده ایران برای تثبیت شرایطش تنها 15 سال زمان دارد و پس از آن جبران عقب افتادگی دشوار خواهد بود.
مه آبادی گفته ایران باید بین باقی ماندن در شرایط محدود و حرکت به سمت محوریت یافتن در منطقه انتخاب کند. به گفته وی "براساس مطالعات نهادهای بین‌المللی صنعت هواپیمایی، کشورها و ملت‌ها فقط تا ۱۵ سال آینده فرصت دارند تا موقعیت و جایگاه خود را در صنعت هواپیمایی مشخص کنند و ما هم به عنوان یکی از کشورهای منطقه از این قاعده مستثنی نیستیم.برای اینکه بتوانیم جایگاه خودمان را در منطقه تثبیت و تقویت کنیم، فقط ۱۵ سال طلایی فرصت داریم و باید در این زمان محدود، تکمیل زیرساخت‌ها و تجهیز فرودگاه‌ها و فضا را به اتمام برسانیم و یا برای همیشه به جایگاه هفتم و یا پایین‌تر از آن در منطقه قناعت کنیم".
این به معنی آن است که ایران باید تا سال 2030 میلادی تکلیف خود را روشن کند. هرچند با توجه به برنامه ریزی‌های صورت گرفته ایران چه در زیرساخت‌ها و چه در ناوگان می‌تواند در سال‌های آینده اوضاع خود را بهبود بخشد، اما عملیاتی شدن این برنامه‌ها شاید سخت‌تر از نمایی باشد که در نگاه نخست مشخص است. خرید 400 هواپیما تا سال 1400 و تکمیل طرح‌های توسعه‌ای فرودگاه امام در قالب یک برنامه پنج ساله وعده‌هایی است که عملیاتی شدنشان نگرانی‌های رییس شرکت فرودگاه‌ها را نیز رفع می‌کند، در غیر این صورت شاید جایگاه ایران در سال 2030 گرفتار اما و اگرها شود.