سروش صحت:با هیچ‌کس نمی‌توان شوخی کرد

سروش صحت گفت: دوره سختی را می‌گذرانیم و با هیچ‌کس نمی‌توان شوخی کرد.
 
 دوشنبه شب، 30 آذرماه، برنامه‌ای به مناسبت شب یلدا با عنوان «یلدا با داستان» با داستان‌خوانی سروش صحت، نویسنده و کارگردان در شهر کتاب مرکزی برگزار شد.
 
بر اساس گزارش رسیده، این هنرمند در این مراسم با بیان اینکه 50 شب یلدا را تجربه کرده است، اظهار کرد: کتاب‌هایی بوده‌اند که شروع به خواندن‌شان کرده‌ام ولی آنها را تا پایان نخواند‌ه‌ام مثل «خشم و هیاهو»ی فاکنر که البته می‌خواهم دوباره بخوانمش.
 
او در ادامه برنامه، داستانی خواند با عنوان «گالیله» و پیش از آن گفت: این داستان در شماره یک مجله « روایت» منتشر شده و قرار بود هر نویسنده درباره قهرمان زندگی‌اش بنویسد.
 
صحت همچنین در پاسخ به این سوال که دوست دارید چه کسی در اطراف‌تان که فوت شده، در شب یلدا که یک دقیقه بلندتر از دیگر شب‌هاست، دوباره به دنیا برگردد، گفت: به نظرم یک دقیقه ارزش ندارد کسی را آزار بدهم و او را به دنیا برگردانم؛ البته اگر می‌شد کسی را سالی یک دقیقه به دنیا برگرداند، خوب می‌شد اما یک بار آن هم برای یک دقیقه بی‌فایده است.
 
او در بخش دیگری از سخنانش گفت: می‌دانم عادت بدی است اما بعد از اینکه قصه‌هایم را می‌نویسم، حوصله دوباره خواندن آنها را ندارم به همین دلیل هم از ایمان صفایی که با هم فیلم‌نامه می‌نویسیم، می‌خواهم که درباره داستان‌هایم نظر دهد.
 
صحت ادامه داد: البته هر شب، اتفاقاتی را که برایم در طول روز رخ داده، قبل از خواب مرور می‌کنم. این کار به نظرم این حسن را دارد که خودمان و اشتباهات‌مان را تصحیح کنیم و البته کمی هم غصه می‌خوریم به خصوص که به شکل اشتباهی فکر می‌کنیم گذشته‌ها بهتر از حالا بوده در حالی که به نظر من زندگی همیشه همین‌طور بوده است.
 
 
سروش صحت
این بازیگر در این مراسم داستان دیگری را با عنوان «بانجی جامپینگ» خواند که قبلا در بهاریه مجله «فیلم» منتشر شده بود.
 
او همچنین درباره کارهای تلویزیونی تازه اظهار کرد: فیلم‌نامه یک سریال را نوشته‌ام با عنوان «لیسانسه‌ها» که قرار است کار فیلم‌برداری آن قبل از عید آغاز شود و درباره سه پسر است که مدرک لیسانس خود را گرفته‌اند و دچار مشکل می‌شوند.
 
این بازیگر و کارگردان تلویزیون در جواب اینکه ممکن است لیسانسه‌ها اعتراض کنند، اظهار کرد: احتمالش وجود دارد و باید نام سریال را تغییر دهیم چون دوره سختی را می‌گذرانیم و با هیچ‌کس نمی‌توان شوخی کرد نه با شهرها، نه با اسم‌ها نه با شغل‌ها چون همه اعتراض می‌کنند و آن را توهین به خودشان قلمداد می‌کنند.
 
او افزود: نتیجه این می‌شود که نویسنده باید درباه آدم‌هایی بنویسد که نه اسم دارند، نه شغل، نه قومیت و نه هویت. حتی به نظرم با همین هم نمی‌شود شوخی کرد چون بالاخره شخصیت اصلی، جنسیت و سن دارد ولی اگر با آقایان شوخی کنیم، به ستون خانواده اهانت کرده‌ایم و اگر با زنان شوخی کنیم، به خانم‌ها توهیم کرده‌ایم، بچه‌ها هم که گل‌های زندگی‌اند و اصلاً نباید با آنها شوخی کرد!