حل معمای کج بودن مدار ماه توسط یک دانشمند ایرانی

 کج بودن مدار ماه همواره برای دانشمندان جای سؤال بوده است. حالا یک دانشمند ایرانی پاسخ این معما را پیدا کرده است.

دانشمندان همواره به کج بودن مدار ماه فکر می کرده اند و در تلاش بوده اند تا عوامل تأثیرگذار بر آن را شناسایی کنند.

تحقیقات جدید دکتر کاوه پهلوان دانشمند ایرانی علوم سیاره شناسی رصدخانه Côte d'Azur نیس در فرانسه نشان می دهد کج بودن عجیب مدار قمر زمین به واسطه اثرات جاذبه ای ناشی از صخره های عظیمی است که از کنار زمین عبور می کرده اند و در نهایت به سیاره مادر برخورد کردند.

دانشمندان پیشتر به نحوه شکل گیری ماه پی برده بودند. بر اساس این یافته، صخره عظیمی در حد و اندازه مریخ که به آن Theia گفته می شود به زمین تازه متولد شده برخورد کرد. این رویداد در 4.5 میلیارد سال پیش روی داد که در نتیجه آن جرم فضایی از زمین جدا شد که حالا به آن ماه گفته می شود.

اما نکته عجیب این است که مدار قمر زمین در مقایسه با زمین شیب 5 درجه ای دارد. تحقیقات قبلی نشان می داد که این شیب باید 10 بار کمتر باشد. سردرگمی دانشمندانی که این موضوع را بررسی می کرده اند تا آن حد است که عنوان «مسأله شیب ماه» را برای آن انتخاب کرده اند.

اکنون می توان مطالعه جامع این دانشمند ایرانی را در آن به تکانه های جاذبه ای ماه پرداخته شده به عنوان عامل اصلی کج بودن مدار ماه نسبت به زمین عنوان کرد.

تحقیقات جدید کاوه پهلوان نه تنها پاسخ این معما را نشان می دهد، بلکه سرنخ هایی درباره میزان طلا، پلاتینیوم و سایر فلزاتی که در لایه های بیرونی زمین وجود دارد در اختیار دانشمندان قرار می دهد.

این دانشمند ایرانی برای حل معمای کج بودن مدار ماه از مدلهای رایانه ای منظومه شمسی استفاده کرده و کار خود را با شبیه سازی های مربوط به گردش ماه به دور زمین آغاز کرده است. این شبیه سازی ها شامل صخره هایی با جرم توده معادل 75 صدم تا 1.5 برابر جرم توده زمین می شوند. برای درک بهتر این موضوع کافی است بدانیم که جرم توده ماه حدود 1.2 درصد جرم توده زمین است.

تا پیش از برخورد این صخره های عظیم به زمین، آنها بارها از کنار این سیاره عبور کرده بودند. دانشمندان شمار این عبورهای نزدیک را تا هزاران بار عنوان می کنند. به عقیده آنها و به احتمال فراوان دهها میلیون سال پس از شکل گیری قمر زمین، عبور این اجرام فضایی از کنار آن بر زاویه مدار تأثیر و موجب انحراف آن شده است و در نتیجه ماه را به این شکل می بینیم.

یافته اخیر دکتر پهلوان همچنین نشان می دهد که برخورد عظیمی که به شکل گیری ماه منجر شده ، احتمالا در اواخر دوران پیدایش زمین صورت گرفته است.

جزئیات تحقیقات اخیر دکتر پهلوان به جهت اهمیت بالایی که دارد در نشریه معتبر نیچر به چاپ رسیده است.