دنیای یاکوزاها چگونه است ؟

بزرگترین گروه تبهکاران ژاپن به نام «یاماگوچی گومی» در ماه گذشته میلادی به دو گروه مجزا تقسیم شد که این مسئله خود می‌تواند به جنگ میان گروه‌های تبهکاری منجر شود.  

گروه جدید در اوایل ماه سپتامبر میلادی شکل گرفت و نام کوبه یاماگوچی گومی (Kobe Yamaguchi-gumi) را برای خود برگزید. گروه کوبه از آن پس تلاش کرده با دیگر گروه‌های تبهکار ژاپنی ساخت و پاخت کند.  پلیس ملی ژاپن هم در همین راستا جلسه‌ای را برای حل این بحران برگزار کرد. 

 

دنیای تبهکاران ژاپنی دنیای جالبی است که در آن 21 گروه تبهکار منتظر هستند ببیند باد از کدام جهت می‌وزد و آن‌ها با کدام گروه‌ها باید همکاری کنند. تجزیه گروه‌ یاماگوچی گومی از سال 1984 شروع شد و آخرین مورد آن به چندین ترور و بمب‌گذاری و تیراندازی در سطح ملی منجر شد که مردم ژاپن را وحشت‌زده کرده بود.

 

ژاپن قوانین سخت‌گیرانه‌ای را راجع به حمل اسلحه وضع کرده و همین امر موجب شد تا در کشوری با 127 میلیون نفر جمعیت، تنها شش مورد مرگ مربوط به حمل استفاده وجود داشته باشد. احتمال وقوع یک جنگ دیگر بین گروه‌های تبهکار، ترس و وحشت عمومی را به همراه داشته است. 

  

«یاکوزا» اصطلاحی برای اشاره به گروه‌های تبهکاران ژاپنی است و به نام «مافیای ژاپن» هم شناخته می‌شوند. یاکوزاها به احتمال فراوان از میان قماربازان و فروشندگان دوره‌گرد تشکیل شده است. یاکوزاها خیلی دوست دارند که قدمت خود را به قرن‌ها پیش ارتباط دهند، اما در حقیقت قدیمی‌ترین گروه یاکوزاها به گروه «آیزوکوتِتسو کای» در توکیو برمی‌گردد که در دهه 1870 میلادی تاسیس شد. 

 

حتی تا پیش از جنگ جهانی دوم، محور اصلی فعالیت یاکوزاها تشکیل انجمن‌های قماربازی بود. آن‌ها کنترل بازار سیاه را در دست داشتند و قماربازی را رواج می‌دادند. آن‌ها حتی زندگی پیش از شهرت خواننده‌ها و ستاره‌های دوران بعد از جنگ جهانی دوم را مدیریت می‌کردند و پس از آن در ساخت و ساز، بنگاه‌داری، اخاذی، رشوه و کلاه‌برداری دست داشتند. در نهایت نیز وارد بازی سیاست شدند. 

 

پلیس ژاپن می‌گوید که حدود 21 گروه تبهکاری در ژاپن وجود دارد که بیش از 53000 عضو دارند. سه گروه بزرگ یاکوزاهای ژاپن عبارتند از: یاماگوچی گومی (23.400 عضو)، ایناگاوا کای (6600 عضو) و گروه سومییوشو کای (8500 عضو). 

 

اکثر منابع درآمدی این گروه‌ها از طریق فعالیت‌های غیرقانونی به دست می‌آید، اما آن‌ها صاحب چند شرکت قانونی نیز هستند. «کازئو تائوکا» رهبر نسل سومیِ یاماگوچی گومی با افتخار به طرفداران خود گفت: «صاحب یک شغل واقعی شوید.» یاکوزاها مدعی هستند که فعالیت‌های انسان دوستانه انجام می‌دهند و تابع قوانین ژاپن هستند. به همین دلیل است که آن‌ها ساختمان اداری، کارت تجاری، مجله و کتاب دارند.

 

اعضای گروه‌های یاکوزا از کسانی هستند که در جامعه سنتی ژاپن طرد شده بودند: دورگه‌های ژاپنی-کره‌ای که پدر یا اجداد پدری‌شان به عنوان برده به ژاپن برده شده بودند. 

 

یاماگوچی گومی کار خود را از اسکله‌های شهر کوبه ژاپن در سال 1915 شروع کرد. یاماگوچی گومی در آن زمان در کار جذب و انتقال کارگر مشغول بودند و آرم آن را تمام مردم ژاپن می‌شناسند. امسال صدمین سال تشکیل یاماگوچی گومی است. 

 

وقتی در غرب و جاهای دیگر نام یاکوزا را می‌شنویم، بی‌درنگ یاد بدن‌های خالکوبی‌شده و انگشت‌های قطع شده می‌افتیم. 

 

نسل قدیمی یاکوزاها به خالکوبی علاقه داشتند، اما از آنجایی که پلیس از آن برای شناسایی یاکوزاها استفاده می‌کرد دیگر از مد افتاده است. از طرف دیگر، در قدیم خالکوبی سه مشخصه اصلی داشت: درد زیاد (که نشان از شجاعت طرف داشت)، پول زیاد (چون خالکوبی گران بود) و طرد شدن از جامعه (زیرا خالکوبی چنین مفهومی را در جامعه آن روز ژاپن می‌رساند). 

 

نکته دیگر اینکه خالکوبی به عنوان برند که گروه شناخته می‌شد و این کار جابجایی بین گروه‌ها را دشوار می‌کرد. 

 

قطع کردن انگشت نیز ماجرای خود را دارد، اما نکته مهم در مورد آن این است که کسی انگشتش را برای تنبیه قطع نمی‌کند. به طور کلی دو حالت دارد که فرد حاضر می‌شود انگشت دستش (معمولا انگشت کوچک) را قطع کند. 

 

حالت اول این است که شخص برای صاف کردن بدهی‌اش حاضر به انجام چنین کاری می‌شود. حالت دوم نیز به این دلیل است که شخص کار اشتباهی انجام داده و برای اینکه داخل گروه یا حتی زنده بماند، قبول می‌کند که چنین کاری را انجام دهد. آن انگشت به «انگشت مرده» شهرت دارد. اگر یاکوزایی پیدا شود که به خاطر دوستش حاضر شود انگشتش را از دست دهد، به آن انگشت «انگشت زنده» گفته می‌شود. 

 

یاکوزاهای ژاپن کنترل «صنعت سرگرمی» را دست دارند و بسیاری از شرکت‌های فعال در این عرصه با یاکوزاها در ارتباط‌اند. پلیس ژاپن در 31 اوت 2013 اعلام کرد: «تمام کارهای لازم در راستای از بین بردن این ارتباط را انجام خواهیم داد.» 

 

یاکوزاها در صنعت مد، ساخت و ساز، بنگاه مسکن، تبادل ارز، جذب و انتقال کارگر و همچنین صنایع مالی و فناوری اطلاعات دست دارند. یاکوزاها حتی بیشتر نیروی کاریِ مورد نیاز صنعت هسته‌ای ژاپن و همچنین بحران پایان‌ناپذیر حادثه فوکوشیما را تامین می‌کنند. 

 

رویترز در سال 2013 گزارشی را مبنی بر ورود برخی از اعضای یاکوزا به تاسیسات فوکوشیما برای پاکسازی منتشر کرد. پس از آن، تلاش‌های در جهت بررسی روابط کارکنان ژاپن با یاکوزا صورت گرفت تا مبادا عضوی از یاکوزا در سازمان‌های دولتی مشغول به کار باشد. 

 

از یاماگوچی گومی به عنوان دومین گروه بزرگ بخشِ خصوصی ژاپن یاد می‌شود. آن‌ها از طرق مختلف به اطلاعات دسترسی پیدا می‌کنند که می‌توانند به وسیله آن میزان بهره سرمایه‌گذاری‌های خود را افزایش دهند. 

 

وزارت خزانه‌داری ایالات متحده گروه یاماگوچی گومی را به عنوان گروه تبهکاری بین قاره‌ای شناسایی کرده و حتی تحریم‌هایی را نیز علیه آن‌ها وضع کرده است. یاماگوچی گومی در ایالات متحده مرتکب جرائمی نظیر قاچاق مواد مخدر و پول‌شویی می‌شود. 

 

حتی حزب حاکم ژاپن هم از نفوذ یاکوزاها در امان نبود. دیوید کاپلان و الِک دوبرو در کتاب «یاکوزا: دنیای زیرزمینی تبهکاران ژاپن» می‌نویسند: «یوشیو کوداما [از شخصیت‌های برجسته یاکوزا] بودجه‌ی حزب لیبرال دموکرات را در سال‌های ابتداییِ آغاز فعالیتش تامین می‌کرد.» 

 

حتی گفته می‌شود که وزیر آموزش ژاپن هم از کمک‌های سیاسی یکی از شرکت‌های وابسته به یاکوزا استفاده کرده است. او در ابتدا دریافت هرگونه کمکی را انکار کرد، اما بعدها اعتراف کرد که کمکی به اندازه 1500 دلار از آن شرکت دریافت کرده که آن را پس داده است. او می‌گوید که دیگر هیچ کمکی در کار نبوده است. 

 

حتی گفته می‌‎شود که اریکو یاماتانی، یکی دیگر از اعضای کابینه شینزو آبه که ریاست کمیسیون امنیت عمومی ژاپن را بر عهده دارد، هم با یاکوزاها همکاری‌هایی را داشته است. 

 

اریکو یاماتانی با اعضای یک گروه راستیِ نژادپرست عکس انداخته بود و بعد گفت که نمی‌دانست آن افراد ارتباطی با آن گروه دارند. 

 

تجزیه گروه یاماگوچی گومی به دو گروه مجزا در اواخر ماه اوت می‌تواند نشانه‌ای از شروع جنگ‌های بین گروه‌های تبهکاران باشد. 

 

گروه یاماگوچی گومی 72 دسته‌بندی مجزا داشت که 21 گروه تبهکاری دیگر ژاپن باید از یکی از آن‌ها حمایت می‌کردند: گاردهای قدیمی و شورشیان. این کار باعث خواهد شد که گروه‌هایی نظیر ایناواگا کای (سومین گروه بزرگ ژاپن) نیز به دو گروه مجزا تقسیم شود. دومین گروه بزرگ ژاپن یعنی «سومی یوشی کای» هم احتمالا تا حالا به دو گروه تقسیم شده است. 

 

اما نکته‌ای که تلفات جانی را کم می‌کند این است که رهبران هر یک از این گروه‌ها بنا به قانون مدنی ژاپن می‌توانند برای پاسخ به فعالیت‌های نیروی زیردستشان بازخواست شوند. برای مثال، رهبر یکی از همین گروه‌ها مجبور شد 1.4 میلیون دلار به خانواده‌ی یکی از قربانیان خسارت دهد. جالب اینجا است که آن شخص در دادگاه جنایی محکوم نشده بود. 

فرادید