پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : یادگار گرامی امام گفت: کسی که وجودش آمیخته از کینه، حقد، حسد، غیبت، تهمت و مشکلات باشد اگر بگوید خوب باش نه تنها اثر نمی کند بلکه افراد را به مسیر غیر خوب و ناسالم می اندازد.
به گزارش «انتخاب»، آیت الله سید حسن خمینی در جمع مربیان سازمان دانش آموزی جمهوری اسلامی ایران در حسینه جماران، با اشاره به تعبیر امام خمینی مبنی بر اینکه «رفتار استاد درس است و نه گفتار استاد»، اظهار داشت: در مقوله تعلیم و تربیت، تعلیم تابعی از سخن است که استاد مطلبی را می گویید شاگرد هم می شنود؛ اما تربیت بیش از آنکه وابسته به حرف زدن باشد وابسته به عمل کردن است و معلم خوب آن مربی است که ذاتا آدم خوبی است نه آنکه خوب حرف می زند.
وی افزود: انسان گاهی اوقات نزد کسانی می رود که خیلی هم با سواد هستند اما وقتی از نزد آنها بیرون می آیید می بینید که نه تنها دل تان باز نشده و نشاط به جان تان رسوب نکرده بلکه دل تان گرفته و تاریک شده است، اما از سوی دیگر نزد انسان هایی می روید که حرف مهمی نمی زنند، ولی وقتی از نزد او بیرون می آیید احساس آرامش جان و روح می کنید.
سید حسن خمینی ادامه داد: این احساس تابعی از وجود آن فرد است؛ اگر او آدم خوبی باشد جان انسان خوب، روح او آرام و قلبش مطمئن می شود؛ حتی بسیاری اوقات مشکلات فکری بدون گفتن حرفی حل شده و انگار آن انسان راه حلی داده است.
به نوشته جماران، یادگار امام گفت: برای من بسیار پیش آمده است که در یک مساله بغرنج در حوزه های شخصی، علمی، سیاسی و اجتماعی وقتی با کسی که ذات خوبی دارد مشورت می کنم با آنکه او ممکن است سخنی نگوید، احساس کرده ام راه حل پیدا شده است.
وی با بیان اینکه معلم تربیتی خودش باید آدم خوبی باشد، تصریح کرد: اگر معلم تربیتی خوب باشد شاگردان او نیز آدم های خوبی می شوند زیرا شاگرد از روح، قلب و جان معلم و نه از صحبت او الگوپذیری می کند.
سید حسن خمینی با اشاره به اینکه امام عظیم الشأن ما یک جامعه را متحول و منقلب کرد، اظهار داشت: آن تحولی که در جامعه ایجاد شد بیش از آنکه تابع سخن امام باشد تابع خوب بودن ذات امام است، زیرا ایشان برای خدا زندگی می کرد و البته خدا هم طبق آیه شریفه «إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدّا» مهر او را در دل مردم ایجاد کرد.
وی ادامه داد: به این دلیل که ذات عمل امام خوب بود و نیت ایشان خالص بود یک جامعه خوب شد و بسیاری از افراد جامعه که بد بودند ناخودآگاه خوب شدند.
یادگار امام گفت: در همین حسینیه جماران، امام وقتی بالای بالن روی صندلی می نشستند آدم ها با نگاه کردن به او گریه می کردند؛ گویی بیان امام نبود که آنها را به گریه می انداخت و قلب آنها را پاک می کرد، بلکه حضور امام آنها را دچار این حالت می کرد.
وی سپس به مربیان توصیه کرد: سعی کنید در مجموعه امور پرورشی بیش از آنکه از خوبی بگویید، خوب باشید؛ زیرا یک معلم خوب حتما شاگردان او به سمت خوبی می روند ولو با آنها فوتبال بازی کند یا شوخی کند؛ او حتی اگر با شاگردانش از معارف دینی سخن صریحی نگوید خودش حجت موجهی است، اما هرکس دلش مشکل دارد هرچه بیشتر بگوید شاید کمتر اثر کند.
سید حسن خمینی تأکید کرد: اگر کسی که وجودش آمیخته از کینه، حقد، حسد، غیبت، تهمت و مشکلات باشد، بگوید «خوب باش!» سخن او نه تنها در جامعه اثر نمی کند، بلکه افراد را به مسیر غیر خوب و ناسالم می اندازد، اما اگر خود فرد خوب بود با یک صحبت ساده مخاطب در حوزه مغناطیس او خوب می شود. لذا در متون مختلف مذهبی ما به مجالست با خوبان تکیه شده است زیرا ناخودآگاه در ما اثر می گذارد؛ « گلی خوش‌بوی در حمام روزی/رسید از دست محبوبی به دستم/بدو گفتم که مشکی یا عبیری/که از بوی دل‌آویز تو مستم/بگفتا من گِلی ناچیز بودم/ولیکن مدتی با گُل نشستم/کمال هم‌نشین در من اثر کرد/وگرنه من همان خاکم که هستم .»
وی در پایان گفت: اگر فضای خودمان را به اخلاق حمیده الهی آراسته کنیم آنگاه حتما آن اثر معنوی به جان و روح جامعه و فرزندان و شاگردان منتقل می شود.
چقدر زیبا توصیف کردند.
خیلی سخنان زیبا و عرفانی بود