پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : لاله اسکندری بازیگر
سینما و تلویزیون می گوید بازیگران آدم های مرفه و بی دردی نیستند، اما
این ذهنیت برای مردم ایجاد شده است که بازیگران جزو قشر پولدار جامعه به
شمار می روند.
لاله اسکندری بازیگر سینما و تلویزیون که این
روزها بیشتر وقت خود را صرف کارهایی غیر از بازیگری ازجمله نقاشی دیواری
در سطح شهر می کند، معتقد است که اگر لازم باشد بازیگری را انتخاب می کنم و
اگر موقعیت خوبی نباشد، به سراغ نقاشی دیواری می روم.
با این
بازیگر سینما و تلویزیون درباره دستمزد بازیگران و نیز تأثیر چهره یک
سوپراستار بر گیشه سینما به صحبت پرداخته ایم که در زیر می خوانید.
سینما چقدر به دنبال چهره بازیگران برای فروش فیلم ها در گیشه است؟
در دوره ای سینمای ایران نیاز به بازیگران چهره داشت و درواقع فیلم ها با
حضور چهره های سینما در گیشه به فروش خوبی دست پیدا می کردند. البته این
فرمول که بازیگران چهره به فروش فیلم ها کمک می کنند، همیشه صدق نمی کند.
به نوعی فروش یک فیلم به محتوای آن نیز بستگی دارد، اما ممکن است در فیلمی
بازیگران بی شماری حضور داشته باشند، اما آن فیلم در گیشه با شکست روبرو
شود.
چرا در این سال ها شاهد حضور بازیگرانی در سینما بوده ایم که چهره آن ها تکراری شده و در هر فیلمی ممکن است به ایفای نقش بپردازند؟
بخش مهمی از وضعیت یک فیلم به ساختار و ارتباط تماشاگر با آن فیلم برمی
گردد. طبعاً فیلمی که باب دل تماشاگر نباشد، هنگام اکران از آن استقبال نمی
شود، اما سینمای کمدی در هر صورتی به خصوص در این سال های اخیر درفروش
فیلم ها تأثیر داشته است. اتفاقاً قالب دوستانی که در فیلم های کمدی به
ایفای نقش می پردازند، از تلویزیون آمده اند. به عنوان مثال دوست و همکارم
رضا عطاران بازیگری است که در گیشه سینما هم موفق است و یک فیلم را به
لحاظ فروش تضمین می کند. به فیلم های که او در آن حضور داشته نگاه کنید،
اکثر این فیلم ها در لیست فیلم های پرفروش سینما قرار داشته اند. منظورم
این است که ژانر یک فیلم هم تأثیر زیادی درفروش آن دارد. البته باز هم می
گویم، این قانون هم همیشگی نیست و در هر دوره ای از سینما این موضوع هم
تغییر می کند. اصولاً برای فروش فیلم های معمولی پیش بینی خاصی نمی توان
کرد.
چرا دستمزد بعضی از بازیگران در سینما بیشتر از حد معمول است؟
تهیه کنندگان سینما دوست دارند چهره های خاص را برای فیلم های خود انتخاب
کنند. گاهی تهیه کننده های شخصی ترجیح می دهند روی بازیگری برای حضور در
فیلمی سرمایه گذاری کنند که در آینده و فروش فیلم کمک می کند. آن ها به
نوعی به بازگشت سرمایه بعد از اکران فیلم فکر می کنند. به همین دلیل حضور
یک بازیگر در فیلمی که دستمزد بالایی هم از تهیه کننده دریافت می کند ممکن
است تا دو سال آینده کاری او را هم تأمین کند. ایرانی ها خصلت های عجیبی
دارند و کلا در هر کاری افراط وتفریط می کنند. در همین عرصه بازیگری تهیه
کنندگان همگی به سوی یک بازیگر هجوم می آورند و وقتی تب بازی آن بازیگر
فروکش کرد، دیگر کسی از او یاد نخواهد کرد.
انتخاب بازیگر بری فیلمی در سینمای ایران بر اساس چه معیاری است؟
این روزها در سینمای ایران انتخاب بازیگران بر اساس توانایی برای ایفای یک
نقش سنجیده نمی شود، بلکه ارتباطات و مالکیت های شخصی در هر زمینه از
سپردن یک پروژه تا سرمایه گذار باعث می شود بازیگر وارد سیستم یا گروه های
خاصی شود که می داند در هر پروژه ای با آن تیم خواهد بود. یک بازیگر در
طول سال ممکن است 8 و یا 9 فیلم بازی کند که قطعاً حضور او در فیلم ها به
تکرار خواهد رسید. به همین دلیل من با حضور مداوم عده ای بازیگر ثابت در
سینما موافق نیستم. اتفاقاً در این صورت وقتی بازیگر می بیند که تهیه
کنندگان خواهان حضور او در فیلم هایشان هستند، رقم دستمزد خود را بالا می
برد. پس معیار خاصی برای دریافت دستمزد بازیگران وجود ندارد. در کشورهای
دیگر هم فروش فیلم ها بر حضور بازیگران یک فیلم تأثیر دارد. به عنوان مثال
اگر بازیگری جایزه های مهمی از جشنواره ها دریافت کرده باشد، دستمزد آن
هم بر اساس توانایی هایش سنجیده می شود، اما مشکلات اقتصادی در سینما باعث
شده وضعیت دستمزد بازیگران ناهمگون باشد.
آیا فیلم های شخصی و خصوصی می تواند تأثیر منفی بر دستمزد بازیگران سینما داشته باشد؟
قطعاً همین طور است. بعضی فیلم ها با بودجه های کم ساخته می شوند. بحث
مشارکت سینمای مستقل و خصوصی باعث می شود بازیگران به دنبال دستمزد بالا
نباشند. به هرحال چرخه اقتصادی سینما باید بچرخد. با توجه به گران شدن صنعت
سینما بازیگران هم نمی توانند دستمزد زیادی برای بازی و یا حضور خود در
فیلمی بگیرند.
پس تهیه کنندگان سینما نقش مهمی در دستمزد بالا برای بازیگران دارند؟
خیلی از تهیه کنندگان در برابر بازیگران مبالغی پیشنهاد می کنند که دو
برابر دستمزد عادی یک بازیگر است. به هرحال رقم این دستمزد برای تهیه
کنندگان سلیقه ای است. اگر تهیه کننده حاضر باشد دستمزد بالایی پرداخت کند،
بازیگر آن تقاضا را می پذیرد.
در تئاتر هم جدولی برای دستمزد بازیگران در نظر می گیرند یا خیر؟
واقعیت این است که در تئاتر قانون دستمزد بازیگران استاندارد است. در
تئاتر دستمزد بازیگر بر اساس تجربه سال های کاری و نیز جوایزی که دریافت
کرده است، تعلق می گیرد؛ به خصوص سابقه بازی بازیگر در طول فعالیت هنری اش
مؤثر است، اما می بینید که یک بازیگر سینما که چهرهاست با یک بازیگر
تئاتر یک عدد مشخص دریافت نمی کنند. در تلویزیون هم قانونی در این زمینه
نیست، با این تفاوت که چون تلویزیون پول خوبی برای یک پروژه می دهد،
معمولاً عوامل یک پروژه تأمین می شوند. البته بستگی دارد که قسط های حضور
در پروژه ای در زمان های معین پرداخت شود یا خیر.
اگر بازیگری را رها کنید به سراغ نقاشی های دیواری می روید و آن را برای آینده فعالیت خود انتخاب می کنید؟
نمی توان پاسخ قطعی به این سؤال بدهم، چرا که اگر شرایط مهیا باشد و
پیشنهاد بازی در کاری شود که آن را بپسندم، قطعاً بازیگری را انتخاب می
کنم، اما اگر شرایط خوبی نباشد به سراغ نقاشی دیواری و کارگاه تخصصی ام می
روم.
و صحبت آخر...
من دوست دارم مردم بدانند
که همه بازیگران وضعیت مالی مطلوبی ندارند. از نگاه مردم بازیگران،
هنرمندان مرفه و بی دردی دیده می شوند درحالی که این طور نیست. بارها شده
قرارداد بازی در مجموعه تلویزیونی و یا فیلم سینمایی را امضا کرده ایم که
سه سال بعد و یا درزمانی طولانی تر دستمزدهایمان را گرفته ایم.مردم خیلی
زود قضاوت می کنند و به قول معروف این در ذهن مردم جاافتاده است که
بازیگران جز افراد پولدار جامعه هستند.
خبرایرانی