پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : خبرنگار شبکه 4 انگلیس که تنها خبرنگار غربی است که توانسته است به شهر "مینامی سنریکو" برود، گزارشی از انجا تهیه نموده است که در پی می آید.
به گزارش خبرگزاری انتخاب، الکس تامپسون می نویسد: اولین چیزی که شما متوجه آن خواهید شد سکوتی است که در شهر حکم فرما شده
است. هیچ صدایی به گوش نمی رسید، همچنان که ما به این شهر ساحلی در ژاپن
نزدیک می شویم.
در اخرین پیچ و خم در کوه ، قبل از رسیدن به شهر "مینامی سنریکو" هستیم، هیچ چیزی نمی تواند شما را برای چنین ویرانی اماده کند.
در طول 30 سال، که از خبرگاری ام می گذرد و بیشتر از 20 جنگ و درگیری .
چندین زلزله مهیب را پوشش داده ام، اما تا به حال چنین چیزی در این مقیاس
ندیده بودم.
یک شهر کامل به همراه 17 هزار ساکن آن ، کاملا از زندگی ساقط شده اند، و زندگی در اینجا متوقف شده اند.
حداقل، 95 درصد ساختمان ها تقریبا نابود نشده اند، آنجا به مردابی از چوب
های متلاشی شده و بتن ها و آهن ها در هم رفته شده اند.
همه ی این ها با
جزئیاتی دیگر همراه هستند، زندگی ویران شده خانواده ها: گیتاری که در بین
آوار قرار گرفته است. من همچنین یک عروس شکسته شده و صفحاتی از دفتر تمرین
یک بچه ی مدرسه ای مبینم. و زنی که در عکس عروسی اش در حال خنده است.
در شهر یک معلم انگلسی به نام شینجی ساکی را دیدم. او گفت: من همه چیز را
دیدم. همه چبز را.
این معلم در ادامه گفت: زمانی که زلزله رخ داد، بلافاصله آژیرها به صدا در آمد که ممکن است
تسنونامی در راه باشد.
وی افزود: من همان موقع در اینجا بودم و داشتم تدریس می کرد. بعد از چند
دقیقه، صدای غرشی را شنیدم و سپس شروع شد. ما نظاره گر نابودب کامل شهرمان
بودیم.
او گفت: آن روز مردی بر روی سقف خانه اش ایستاده بود. آب او و خانه اش را برد. من او را دیدم و لی نمی توانستم کاری بکنم.
الکس تامپسون، خبرنگار شبکه 4 انگلیس تنها خبرنگار غربی است که توانسته است به این شهر وارد شود.
وی می گوید: صحنه هایی که در اینجا می بینیم یادآور تصاویری از ناگازاکی یا هیروشیما پس از انداختن بمب اتم در انجاست.
متاسفانه برخی می کوشند این وقایع را با مسائل مذهبی در آمیزند.
خداوند تمام بشریت را از هر بلایی محفوظ دارد ما از ته دل از مردن انسانها و نابودی زمین ناراحتیم اما چو ایزد زحکمت ببندد دری به رحمت گشاید در دیگری اگر کسی را دیدیم که عضوی از بدنش را از دست داده باید شکرگزار خدا یباشیم که ما آن عضو را داریم. حالا این بلا نه بر سر ژاپن بلکه در حقیقت بر سر تمام انسانها آمده چو عضوی به در آورد روزگار دگر عضو ها را نماند قرار فکر می کنم اگر چند سال دیگر زنده باشیم انشاءالله چیزهای بسیار عجیب تری را می بینیم چون سرعت حوادث در این روزها بسیار بالا رفته یعنی حوادثی که قبلا در عرض دهها و صدها سال اتفاق می افتاد حالا ما در عمر کم خود آنها را با چشم سر مشاهده می کنیم . خداوند به بشریت رحم فرماید اینها همه نتیجه ی اعمال خودمان است. من بسیار ناراحتم و این را پدیده ای طبیعی نمی دانم بلکه بلایی است غیر طبیعی از سوی الله رب العزت تا ما انسانها را بیدار کند سیلی است از روی عشق به انسانها و این درمقابل عظمت الهی و زلزله ی قیامت هیچ نیست. ببینید انسانها چقدر شکننده و آسیب پذیرند به راستی حتی اگر ژاپن هم باشیم باز در برابر قدرت الهی هیچ نیستیم. ببینید سنبل پیشرفت تکنولوژی در برابر ذره ای ناچیز از قدرت حق تعالی چقدر ناتوان و آسیب پذیر است. به در گفتند که دیوار بشنود. فقط یکی دو سوال در ذهن کوچکم هست که از شما عزیزان می خواهم کامنتم را کامل بگذارید: 1. چرا ژاپنی ها با آن همه دانش و عقلی که دارند نیروگاههای هسته ای را در سرزمینشان که مرکز زلزله است بنا کرده اند آیا اینقدر از علم و تکنولوژی خود مطمئن هستند و به آن اعتماد بیش از حد دارند.2. چرا حکومت ما اینقدر برای ساخت نیروگاه هسته ای هزینه می کند با پیش آمدن چنین آزمونهای وحشتناکی این سوال جدی هست که آیا نیروگاه ساخت روسیه در کشوری که بر ذخایر فوق العاده انرژی خوابیده ارزش این همه بلا به جان خریدن و تحریم و چانه زنی را دارد؟ آیا احتمال اینکه بلایی مانند ژاپن را تجربه کنیم وجود ندارد و آیا قناعت نمودن به دوشاب خویش به از این عسل نیش دار نیست؟
عزت زیاد!