مولرسرمربی واترپلوی ایران:دیگر به ایران برنمی گردم/در اینجا ملیت مربی مهمتر از کیفیت کارش است

لوتوس برند مولر،خیلی زود از ایران رفت.زودتر از آنچه می شد. مربی آلمانی آمده بود تا کنارتیم مای واترپلوی ایران در بازیهای آسیایی باشد،اما نشد.با مخالفت کمیته ملی المپیک برای سفر واترپلو به اینچه اون،او تنها در رقابتهای قهرمانی جهان روی نیمکت جوانان بود.تجربه ای که ظاهرا خیلی هم برایش راضی کننده نبود.

به گزارش انتخاب هرچند بازیکنان ایرانی را دوست دارد اما فکر نمی کند دیگر به ایران برگردد.مولر بعداز چندماه کار،تازه متوجه شده چرا دوستانش می گفتند به ایران نرو.
*سطح مسابقات جوانان جهان ترکیه را چطور دیدید؟
سطح این مسابقات خیلی خوب بود، ما خیلی مسابقات نزدیکی داشتیم. تیم های اول تا سیزدهم فاصله زیادی  با هم نداشتند. اکثر مسابقات  هشت تیم پایانی هم به ضربات پنالتی رسید چون تیم ها خیلی به هم نزدیک بودند. بازی های جذابی را دیدیم. درکل سطح مسابقات خوب بود.
*عملکرد تیم ایران را  در این مسابقات چگونه ارزیابی می کنید؟
تیم ما با شرایطش عملکرد خیلی خوبی داشت. اول شرایط برای تیم خیلی سخت بود، چراکه بازیکنان هیچ تجربه ای نداشتند. اما روز به روز بهتر شدند، هربازی بهتر از بازی قبل. عملکرد تیمم نزولی نبود و در پایان مسابقات دو پیروزی گرفت. نوع پیروزی ما در این دو مسابقه خیلی مهم بود، چراکه اگر کسی این بازی ها را تماشا می کرد متوجه می شد که ایران واترپلوی خیلی خوبی به نمایش می گذارد. ما در مقابل نیوزلندی که مقابل کرواسی با سه اختلاف مغلوب شد ، 8 - 2 هم جلو افتادیم. در بازی آخر هم شرایط همینطور بود. در مقابل افریقای جنوبی هم سه یا چهارگل جلو افتادیم اما مشکلبازیکنانم افت بدنی در پریودهای آخر بود . آن هم به کم بودن زمان آماده سازی برمی گردد. چون ما فقط چهار هفته برای تمرین داشتیم. سه هفته هم به طور کامل تمرینات سختی را پشت سر گذاشتیم. بازیکنان در این زمان کوتاه هم عملکرد خوبی داشتند و نکات تکنیکی زیادی یاد گرفتند. من هرکاری که در هفت هفته میتوانستم را انجام دادم.
*چرا تعداد گل های خورده تیم ایران زیاد بود وکمتر گل زد  ؟
به نکته جالبی اشاره کردید. همانطور که می بینید شرایط پیشرفت بازیکنان ما قابل مشاهده است. بیشترین میزان گل دریافتی ما در این تورنومنت 14 گل بود. این یک پیشرفت است. اما افرادی هستند که فقط اظهار نظر می کنند. اگر سری به اینترنت بزنید می توانید چک کنید. تیم های جوانان ایران از رده نوزدهم بالاتر نبودند و فقط یک یا دو رده سنی نتیجه بهتری گرفته اند. در دوره پیش این رقابت ها تیم ایران دوازدهم شد. در آن دوره ایران با ترینیداد توباگو و ازبکستان همگروه بود که آن ها را شکست داد. بعد از این دو بازی همه بازی ها را باخت. در بازی مقابل استرالیا با بیش از 20 گل مغلوب شد. و حالا اگر کسی سواد واترپلو داشته باشد می تواند ببیند که در مقابل بهترین تیم های جهان بیشترین گل دریافتی 14 است.
*این افراد به قول شما "اظهار نظر کننده" اعتقاد دارند ما باید آرژانتین را می بردیم، نظر شما چیست؟
اگر به جدول رده بندی مسابقات نگاه کنید و تیم های 14 تا 16 (قراقستان، مصر و آرژانتین) را بررسی کنید من می توانم بگویم که ایران از هر سه آن ها بهتر است. اگر مسابقات دوباره برگزار شود ما هر سه این تیم ها را می بریم. بازی با آرژانتین خیلی برای ما زود بود. چون ما تعداد بازیهای زیادی قبل از آن انجام نداده بودیم و در نتیجه اشتباهات زیادی داشتیم. ما مدام روی تیم کار می کردیم و روز به روز شرایط و هماهنگی تیم بهتر و بهتر شد. بازی با آرژانتین خوب نبود و این ناراحت کننده است چون ما نمیتوانیم آن را تغییر دهیم. اما کاری که ما می توانیم در آینده انجام دهیم،برگزاری اردوها و مسابقات تداکارتی  پیش از مسابقات است تا اشتباهات قبل از مسابقات انجام شود. ببنید ژاپن الان چه جایگاهی دارد. اما ترس من از عادی بودن این موضوع در ایران است و حالا همه چیز متوقف می شود. واقعا ناراحت کننده است.
*از زمان ورود شما به ایران میزان حمایت فدراسیون چگونه بوده است؟
فدراسیون از من خیلی خوب حمایت کرد. کمیته داوران رفتار خوبی داشتند. هرموقع  برای بازی های تدارکاتی داخلی به داور نیاز بود با علاقه همراهی می کردند. اما متاسفانه خیلی از افراد هم مخالفت می کنند. افرادی حتی در داخل فدراسیون سر ناسازگاری داشتند. واقعا هدف بعضی افراد را نمی شود فهمید. چراکه آن ها برخلاف میل خانواده واترپلو ایران کار می کنند.
*در اولین روز حضور در ایران برنامه های زیادی برای تیم ملی داشتید، تا چه حدی توانستید این برنامه ها را پیاده کنید؟
من ناامید هستم. در این مدت خیلی از این برنامه ها عملیاتی نشد. من یک روش و عقیده ای دارم. یک موضوع را یکبار می گویم  و دوبار هم یاداوری ، در صورت انجام نشدن خواسته ها دیگر پیگیری نمی کنم. فکر می کنم مشکلات زیادی در راه پیاده کردن این برنامه ها وجود دارد. به نظرم محسن رضوانی به عنوان رییس ایده های خوبی دارد اما هیچ حمایتی از او نمی شود و این موضوع ناامید کننده است. او تلاش می کند، دنبال یک مربی خوب می رود ولی کمکی به او نمی شود هیچ پولی برای برگزاری اردو و مسابقات ندارد بنابراین غیرممکن است. بگذارید این موضوع را به شما بگویم، قبل از اینکه سرمربیگری تیم ملی را قبول کنم از همکارانم در واترپلو نظرشان را پرسیدم و همه آن ها به من گفتند به ایران نرو. اما امروز همه چیز سخت تر شده چراکه ما نمایش خوبی در مسابقات داشتیم. اگر یک آدم حرفه ای مسابقات را از نزدیک دیده باشد متوجه کیفیت تاکتیکی ما شده است. بقیه افراد می توانند هزاران کیلومتر دورتر بنشینند و فقط حرف بزنند. کسی که بازیهای ما را دیده باشد،متوجه  روند رو به رشد ما در این مسابقات شده و می داند که ما خوب بوده ایم. بنابراین این موضوع خیلی ناراحت کنندست و من برای آقای رضوانی نارحتم و نمی توانم کمکی هم کنم چراکه او هیچ حامی ندارد. الان وقت پیشروی به جلوست، وقت توقف نیست.
*شما خودتان علاقه به ادامه همکاری با ایران را دارید؟
برای شخص من زندگی در ایران خیلی سخت است. اما از نظر حرفه ای من به چالش علاقه دارم. این کار را انجام داده ام و می توانم یک بار دیگر هم انجام دهم. به تیمم علاقه دارم، آن ها خیلی سخت تلاش می کنند. تجربه خیلی خوبی بود و رییس فدراسیون تا این حد جسارت داشت که با یک مربی آلمانی کار کند. این مسأله خیلی خنده دار است. اینجا درباره کیفیت مربی حرف نمی زنند. در رابطه با ملیت مربی نظر می دهند. معتقدند مربی باید اهل کرواسی یا اروپای شرقی باشد. این خیلی احمقانه است. آن ها باید به مربی و تیم نگاه کنند. این موضوع اهمیت دارد. بنابراین من فکر می کنم دیگر به ایران
 برنگردم. چون این موضوع برای رییس فدراسیون سخت است که به اطافیانش پاسخگو باشد. اما برایش آرزوی موفقیت می کنم، نیاز به حمایت دارد. چراکه او ایده های خوبی دارد و خیلی سخت برایش تلاش می کند و حمایت تنها نکته ای هست که من نمی بینم.
*شما قطعا از ایران می روید؟
درحال حاضر بله. اگر محسن رضوانی و واترپلو ایران به یک مربی خوب نیاز داشته باشد و از من دعوت کنند اینگونه نیست که من همیشه نه بگویم. اما نیاز به تغییرات هست. به عنوان مثال برای این هفت هفته تمرین، من چهار ماه در تهران ماندم. پس اگر نوع فعالیت و همکاری را بتوانیم تغییر دهیم و موثرتر کار کنیم مفیدتر است. اگر زمانی که من اینجا هستم سه هفته تمرین را به چهار هفته تغییر دهیم می توانیم 50 جلسه تمرین کنیم. بعد از این جلسات من میتوانم به آلمان برگردم و دستیاران خوب ایرانی تمرینات را ادامه دهند. بعد از یک یا دوماه من برگردم و یک ماه دیگر بر تمرینات
 نظارت کنم. اما فکر نمیکنم که بتوانند این روش را مدیریت کنند. برای من مشکلی نیست، پیشنهادهای متعددی دارم. من 35 سال است در همه رده های جوانان، باشگاهی، بزرگسالان، دسته یک، دسته دو تیم ملی و ... مربیگری می کنم.
*انتقاداتی که به شما شده را چطور می بینید؟
این موضوع خیلی مهم است. یک نفر که هیچ مسئولیتی در فدراسیون ندارد و بازنشسته شده است اظهار نظرهایی کرده است. او می خواهد مربی تیم باشد، او اصلا مربی نیست. او می خواست پسرش در تیم باشد، اما من حذفش کردم. روزنامه برای او یک ابزار شده که هرچیزی میخواهد در آن چاپ کند. اما به نظر من خبرنگاری که صحبت های او را چاپ کرده از گذشته او بی خبر است. صحبت هایی کرده است راجع به دور بودن 12 ساله من از واترپلو. اگر این حرفها را در آلمان کسی می زد باید به دادگاه می آمد تا جوابگو باشد. این آدم درباره با مسابقات و بازیها نظر می دهد در حالی که اصلا بازیها را ندیده
 است. خنده دار است. اینها سخنان بدی درباره من بوده ولی این صحبت ها برای من مهم نیست چون این آدم را می شناسم.


منبع: خبرآنلاین