کریسمس خونین صهیونیسم

ایرنا: حمله جدید رژیم صهیونیستی به نوار غزه همزمان با برگزاری جشن های سال نو مسیحی در روزهای سرد زمستان، تکرار سناریو این رژیم برای سوء استفاده از غفلت بخشی از افکار عمومی برای مرهم نهادن بر زخم های کهنه خود از جبهه مقاومت است.

حمله های هوایی و توپخانه ای روز سوم دی ماه رژیم صهیونیستی به برخی مناطق در شمال و شرق نوار غزه مانند یک اردوگاه پناهندگان تاکنون دو کشته از جمله یک کودک سه ساله و چند زخمی بر جای گذاشته است.

بهانه این حمله ها نیز کشته شدن یک نظامی صهیونیست نزدیک حصار امنیتی بود که سرزمین اشغال شده در سال 1948 میلادی (1327 خورشیدی) را از نوار غزه جدا می کند.

به نوشته چهارم دی ماه خبرگزاری فلسطینی «سما»، «شیمون پرز» رییس رژیم صهیونیستی، به مردم غزه گفت: شما با آتش بازی می کنید و ما امنیت خود را در هر شرایطی حفظ خواهیم کرد.

گرچه اشغالگری ها و کشتارهای رژیم صهیونیستی در سرزمین فلسطین از هفت دهه پیش تاکنون ادامه داشته اما درگیری های سال های اخیر بیشتر پیرامون باریکه ای به درازای 41 کیلومتر و مساحت حدود 360 کیلومتر مربع رخ داده است که باریکه غزه خوانده می شود.

مهمترین دلیل این امر به بهمن ماه 1384 برمی گردد که جنبش مقاومت اسلامی فلسطین (حماس) در دومین دوره انتخابات مجلس قانونگذاری فلسطین پیروز شد و 74 عضو خود را به مجلس 132 نفره فرستاد.

آن زمان بود که داد رژیم صهیونیستی به دلیل احساس ناامنی شدید از تقویت جبهه مقاومت در منطقه بلند شد و برخی حامیان غربی و عربی آن نیز واکنش هایی نشان دادند. از همان زمان محاصره بیش از 1.5 میلیون فلسطینی در نوار غزه آغاز و تنها راه رساندن مواد غذایی و بهداشتی به این منطقه یعنی گذرگاه «رفح» نیز با هماهنگی رژیم «حسنی مبارک» رییس جمهوری برکنار شده مصر، بسته شد.

به دنبال آن در دی ماه 1387 این رژیم که در احساس ناامنی شدید ناشی از ریشه دوانی مقاومت کنار گوش خود، دست و پا می زد، «عملیات سرب گداخته» را به راه انداخت تا شاید به این ترتیب، اندکی از غرور و هیمنه از هم پاشیده خود در نتیجه شکست در نبرد 33 روزه با لبنان را بازیابد و زمستان را به کام فلسطینیانی که حتی برای ساخت بناهای خود با کمبود مصالح روبرو بودند، سردتر از گذشته کند.

گرچه پس از 22 روز، مقاومت ساکنان نوار غزه داغ سرب بر دست مقام های صهیونیستی زد اما آنان کوشیدند بار دیگر اواخر پاییز 1391 بخت خویش را برای تنگ تر کردن حلقه محاصره بر مردم غزه بیازمایند؛ امری که باز هم پس از هشت روز به سند تازه شکست آنان تبدیل شد.

مروری بر اقدام های سال های گذشته رژیم صهیونیستی علیه ساکنان نوار غزه نشان می دهد این رژیم بارها همزمان با فرارسیدن سرمای زمستان و استقرار آب و هوای سرد بر منطقه، خواسته است آتش جنگ را برافروزد تا بلکه از خلال آن، داغ بیشتری بر دل مردم بی پناه این منطقه بگذارد و در نتیجه دولت مردمی حماس و مقاومت را ضعیف سازد.

امسال توفان «آلکسا» توده هوای کم فشار پایداری را در منطقه خاورمیانه مستقر کرده و شبها و روزهای طاقت فرسایی را به همراه آورده است.

از سوی دیگر، اوضاع در مصر پس از انقلاب سال 1389 آنچنان به هم ریخته و نابسامان است که به نظر می رسد دولت موقت این کشور برای آسان تر کردن مدیریت خود بر اوضاع داخلی، بستن گذرگاه رفح را بهترین گزینه می بیند. در کنار آن، تحولات ماه های گذشته در صحرای سینا، سلسله عملیات های ارتش مصر را رقم زده و بسیاری از تونل های امدادرسانی موجود در آن منطقه یکی پس از دیگری شناسایی و بسته شده است.

دیگر اشتراک زمانی حمله های پیشین رژیم صهیونیستی به نوار غزه، این است که مقام های این رژیم علاقه عجیبی به جنگ افروزی در روزهای پایانی سال میلادی دارند.

به نظر می رسد این رژیم از غفلت بسیاری از ساکنان جهان به سبب تعطیلات پایان سال میلادی سوء استفاده می کند تا ضربه های خود را بدون واکنش خاص رسانه ای بر بدن ساکنان این سرزمین وارد آورد. از دید صهیونیست ها، در روزهای کریسمس بسیاری از مسیحیان ساکن در کشورهای غربی به دنبال برگزاری جشن های مربوط به این زمان هستند و وقت چندانی برای درگیر کردن ذهن خود با مشکلات خاورمیانه نمی گذارند؛ بویژه آنکه این مسائل مربوط به فلسطین شود که بیش از هفت دهه با ناآرامی و جنگ روبرو بوده است.

همچنین حملات این بار رژیم صهیونیستی به نوار غزه را نمی توان بی تاثیر از تحولات منطقه دانست. مذاکرات به اصطلاح «صلح» بی سرانجام مانده و رفت و آمدهای مدام مقام های آمریکایی به سرزمین های اشغالی دستاوردی نداشته است. دست رد دولت خودگردان فلسطین به سینه «جان کری» وزیر امورخارجه آمریکا، نیز طرح تازه این کشور را بی نتیجه گذاشته است.

آمریکا پیشنهاد کرده بود نظامیان رژیم صهیونیستی تا زمان آماده شدن نیروهای امنیتی فلسطینی برای به عهده گرفتن مسوولیت های امنیتی به مدت 10 سال در منطقه «غور» اردن مستقر باشند.

از سوی دیگر، معادلات منطقه ای نیز به نفع مقاومت رقم خورده است. بیش از 2 سال برنامه ریزی برای برکناری نظام کنونی سوریه، فقط به جنگ داخلی تبدیل شده است که یک سوی آن را گروه های تروریستی و تکفیری با حمایت برخی طرف های خارجی تشکیل می دهد و سوی دیگر را ارتش سوریه و نیروهای مردمی. در عرصه میدانی نیز هر روز ارتش سوریه پیروزی های بیشتری را به دست می آورد.

همچنین دستاوردهای جمهوری اسلامی ایران در عرصه بین المللی و رفت و آمدهای مقام های سیاسی بین تهران و پایتخت های دیگر کشورهای غربی و منطقه ای، به ایجاد فضای مثبت و تعاملی منجر شده که رژیم صهیونیستی را از انزوای روزافزون میان برخی همسویان قدیمی ترسانده است.

در چنین شرایطی است که رژیم صهیونیستی بار دیگر در میانه سرمای جانفرسای زمستان، راهی غزه می شود تا مردم در محاصره مانده این سرزمین را با بمب های خود به خاک و خون کشد و مذاق تلخ شده خود از ناکامی های پی در پی سیاسی را به خون انسان های بیگناه تر کند؛ آن هم در شرایطی که افکار عمومی غرب در اندیشه جشن های سال نو مسیحی و کم اعتنا به اخباری است که هر از گاهی غول های رسانه ای از سرزمین های اشغالی منتشر می کنند تا اندک اعتباری برای خود بخرند.